Sweet Lover (The Reality)

CHAPTER 2:recovery

Clarence Marie's Pov:

AFTER 7 MONTHS...

"Good morning po."

"Good morning rin sweety,come here lets eat."niyaya ako ni mommy sa dining table,kumakain na s'ya pagkababa ko ng hagdanan kasunod ko naman si Ate Sammer tapos sabay na kami'ng umupo at sinabayan sa pagkain si mommy.

"I have a good news for you."masaya'ng ani mommy kaya buo ang atensyon ko'ng tumingin sakanya. "What is it mommy,we are going to mall?"

"No,actually we're going outside for your enrollment this year." bigla ako'ng napatayo dahil sa saya. "I observed last month na gumagaling kana gaya ng dati kaya gusto ko'ng ipasok na ulit kita sa school fot more knowledge."

"When mommy?"nae-excite na ani ko sakanya. Nasabik ako'ng kumain dahil sa narinig ko kaya umupo na ako sa upuan ko at sinabayan s'ya. Hindi ko na napansin si ae Sammer na umupo sa upuan n'ya at kumain na rin.

"After this. Naisip ko rin na pumunta tayo sa boutique at sa nilihan ng uniform para sa gagamitin mo."nakangiti'ng ani mommy kaya mas nabuhayan ang dugo ko.

Pito'ng buwan na ang naka-lilipas at sa dumaa'ng mga araw ay mas marami ako'ng natutu-tunan at ang mga libro na nasa kwarto ko ay nabasa ko na pero hindi lahat siguro mga bente. Marami'ng nag-improved sa'kin at natuklasan ko ang mga hilig ko. Kahit na gano'n wala pa rin ako'ng malala. Iniisip ko nga minsan kung mababalik pa ba ang mga ala-ala ko dahil gusto ko'ng malaman kung ano nga ba ako dati.

Hindi ko namalayan na natapos ko na ang pagkain at ngayon ay papaakyat ako ulit sa hagdan papunta sa kwarto ko para makapag-ayos. Magsusuot ako ng dress para maganda dahil sa labas kami pupunta.

"Marie,bilisan mo daw sabi ni mommy!" Usal ni Ate mula sa sarado ko'ng pinto. "Sure,just wait a minute!"

Matapos ko'ng makapag-bihis ng dress at nag-suot naman ako ng sapatos na kulay white kinuha ko naman ang sling bag ko at ang cellphone bago tuluya'ng lumabas ng kwarto.

Bumungad sa'kin sila mommy at ate na nasa sala at kakatayo lang dahil narinig nila ako'ng pababa na ng hagdan. Napangiti ako ng ngumiti sila sa'kin at akma'ng aakbayan ako nila mommy. "Lets go,marami pa tayo pupuntahan after ng sa school."ani mommy. "Oo nga eh,mukha'ng lilibutin natin ang mall! Nakak-excite!" Ani Ate sammer.

"Tara na!!"

Masaya kami'ng lumabas ng bahay at sumakay sa kulay puti'ng kotse ni mommy. Dalawa sila'ng nasa harap habang ako ay nasa likod at naka-dungaw kaagad sa bintana kahin na hindi pa kami nakaka-alis. Umandar ito paatras hanggang sa makalabas ng tuluyan ang sasakyan at inikot.

"Ipapasok ka namin sa third year high school sweety dahil na-stop ka dahil sa aksedente at hindi naka-graduate."ani mommy habang nasa daan ang tingin. "Mm,ang akala nga namin after 1 week magigising ka na pero nalaman namin na na-coma ka at hindi alam kung kailan magigising. Before ka'ng magising sinabi ng doctor na posible ka'ng magkaroon ng amnesia at aan nga."

"Pero,posible rin ba'ng bumalik ang memories ko?"

Hindi agad sila nakapagsalita at nakatinginan. "It's fine."ani ko pero may halo'ng lungkot dahil pakiramdam ko hindi na mababalik ang mga alaala ko dahil sa ekspresyon ng mukha nila na nakita ko. "Don't worry gagawin natin ang lahat para maibalik ang memorya for now wag mo muna'ng pilitin dahil makakasama 'yon sayo. Anyway hindi na ba sumasakit ang ulo mo?"

"Hindi na po mommy. Hindi na ako nakakaramdam ng sakit ng ulo since last month."

"Good! But becareful pa rin hah!"