Sweet Lover (The Reality)

Chapter 20: WATCH ME

Clarence Marie's Pov:

Umalis na ako sa lugar na 'yon dahil halata'ng inis na inis na siya. Halata kasi sa mukha at taenga niya'ng namumula daig pa ang bakal kapag uminit.

Kanina,kinain ko talaga ang pride ko kahit sigaw sigawan niya ako sa harap ng mgarami'ng tao. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit ang init-init lagi ng ulo niya sa'kin wala naman ako'bg ginagawa. Kaya naman nang maisip ko ang dahilan baka isa siya sa mga kaaway ko,isa sa mga kinakaaway ko?

Imbis na limabat at gumanti ako sa kaniya kanina inisip ko nalang na ito ang tamang paraan para maguhin ko ang ginawa ko dati. Alam ko nama'ng hindi na mababalik o mababago pa ang nakaraan pero magagawan naman ng paraan sa kasalukuyan.

Inisip ko na ipag-patuloy ko kung ano'ng mabuti'ng gawin kahit na hindi ko alam at maalala ang dati. Para kasi'ng may ideya na ako. Marami ako'ng kaaway at wala'ng kaibigan maliban kila Sarah at Liza. Kahit saan ako magpunta wala ako'ng makita'ng sa palagay ko kaibigan ko,lahat ng tingin sa akin wala ako'ng paki-alam dahil wala ako'ng kaidi-ideya.

"Marie,nasaktan ka ba? Ano'ng ginawa ng mokong na 'yon sa'yo,sabihin mo!" Nag-aalala'ng ani ni Sarah.

"Malalagot sa akin 'yon!" Ani naman ni Liza.

Ayaw ko sila'ng mag-alala ng ganito pero hindi ko alam ang mararamdaman,matatawa ba ako o iiyak dahil concern sila sa'kin.

"Im alright!" Ngiti na sabi ko. Hindi ko napansin nakasunod pala sila Renz sa kanila.

"Clarence Marie,are you okay?" Agad na bungad ni Renz.

Tipid ako'ng ngumiti at tumango sa kaniya.

"Hindi ba dapat, where's Zyleer. Tapos mag-susuntukan kayo?" Ani Sarah.

"Huh? What do you mean by that?"

"Uhm,nevermind."

"You're really okay?" Ulit na naman niya.

"Okay lang ako. Andoon si Zyleer." Turo ko pa sa halamanan.

"Sorry for what happened. I really mean it." He apologized bago lumakad,sumunod naman yong dalawa sa kaniya.

"Ba-bye,cutey." Bulong ni Sarah.

"Frienny,ano'ng nangyari? Hinawakan ka ba niya... Ginalaw ka niya...Sinabunutan...Sinuntok... Ano,sabihin mo!" Overreact ni Liza.

"Ano ba 'yang iniisip mo Liza." Ani Sarah. "Marie,sabihin mo sa amin ang nangyari."

"Wala'ng nangyari,okay. Nag-usap lang kami pero useless rin." Usal ko. Hindi ko alam kung bakit siya gano'n pero alam ko'ng may dahilan.

"Liza, Sarah..."

Gusto ko'ng magtanong ng marami sa kanila.

"Sino ba si Zyleer? Kilala ko ba siya?" Tanong ko sa kanina. Nahing sabik ako'ng marinig ang mga sagot nila.

"Uhm... ano kasi...." ani Sarah.

Tumingin ako kay Liza.

"A-ano ba'ng tanong yan!" Sagot niya.

Bakit hindi nila magsagot ang tanong ko?

"Kailangan ko.ng sagot. Liza,Sarah. Tulungan niyo naman ako." Pagmamakaawa'ng sabi ko.

"Marie,gusto ka nami'ng tulungan para maka-alala ka pero hindi sa ganito. Si-sisihin talaga namin ang sarili namin kapag ang una mo'ng maalala is yong ayaw mo'ng----" napatakip ng bibig si Liza.

"Ano'ng ayaw ko?" Taka'ng taka na ako ngayon. Sobra'ng dami nila'ng alam pero wala sila'ng sinasabi sa akin.

Para'ng ayaw nila na maka-alala ako. Ayaw ba nila na tuluyan ko na sila'ng maalala? Mapagkwentuhan ang mga pangyayari sa nakaraan? Hindi lang nila alam,ang hirap ng wala'ng maalala.