part 32

55 6 1
                                    

POV: esmee

Ik open mijn ogen en zie naast mijn bed calum , luke , ashton , adam , Vincent en mijn moeder staan. Hey schone slaapster zei luke. Ik moest lachen. Tien stapte mijn moeder naar voren en pakte mijn hand vast. Ze keek mij treurig aan. Het eerste wat in mij op kwam was dat er iets zou zijn gebeurt met Michael. Ik keek haar aan en ze begon te praten. Esmee je weet dat er in de bende 4 overledenen zijn toch ? E ja zeg ik.

Ja em een van de overledenen is je vader. Ik zag het verdriet in haar ogen ik kijk Vincent aan en zie bij hem het zelfde verdriet maar ik, ik voelde raar genoeg niks helemaal niks. Ik zag hem niet eens meer als mijn vader na alles wat hij mij en de rest heeft aangedaan. Ik staarde doelloos voor me uit. Ik zag dat iedereen medelijden met mij had. Maar dat voelde ik meer voor hun. Ik had echt medelijden met hun na alles wat ze meegemaakt hebben en toch nog zo stevig in hun schoenen staan. Ik heb echt respect voor ze. Ik wenkte ashton die het digtste bij mij stond. Wil je Vincent en mijn moeder even mee de kamer uit nemen? Vroeg ik hem. Natuurlijk fluisterde hij en hij met een smoes op mijn moeder en broertje af. Na even ware ze mijn kamer uit. Nu stonde alleen calum luke en adam nog in mijn kamer. Jongens is het raar dat ik geen verdriet heb over mijn vader na alles wat hij gedaan heeft ? Calum en luke keken elkaar aan terwijl adam aan zijn hoofd krapte. Tja e ik denk het niet fluisterde luke. Ik zou het niet weten zei calum. Toen kwam ashton de kemer weer in met mijn moeder en Vincent. Ashton mag ik jou onder 4 ogen spreken vroeg ik hem terwijl iedereen het hoorde. Van mij wel hoor zei hij. En adam hielp iedereen de kamer uit. Ashton vind jij het raar dat ik niks voor mijn vader voel? Ben ik nu een gevoel loos mens of zo fluisterde ik terwijl er een traan over mijn wang rolde. Ik was echt bang dat iedereen mij gevoel loos zoude vinden of zo. Maar wat hij toen zei. Hij veegde mijn traan weg met een doekje die hij uit zijn zak haalde. Waarom huil je ik snap dit best. Zo'n man kan je niet echt meer als vader zien of gevoel voor hebben. En als ik eerlijk mag zijn ik vind ook niet dat hij jou tranen verdient. Hij had voor jou ook geen gevoel. En jou broertje en moeder hebben niet gezien wat hij allemaal gedaan heeft. Ze hebben wel gezien wat hij aangericht heeft maar dat is toch anders dan dat je alles met eigen ogen ziet gebeuren.

En ook bij hem zag ik een traan in zijn ooghoek blinken. Ik denk dat je meer doekjes nodig hebt giegelde ik.

Jij hebt altijd zo'n goed advies dankjewel. En gaf hem een knuffel

5sos friendshipWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu