POV: Michael
Ik gaf esmee mijn briefje waar ik heel mijn hart op heb uitgestort. Esmee keek nog een keer om en riep volop ik haat je ik haat je sukkel. Man dat kwam echt hard aan. Als of iemand mijn hard er uit trok. Ik ging tegen de muur zitten en hing met mijn kin op mijn knieën. Ik wilde huilen maar mijn tranen waren op. Het enige wat je hoorde is het snotteren en happen naar lucht. Ik zag dat de jongens niet wisten wat ze moesten doen. Ze wilden mij wel troosten maar ik zag ook dat ze bang waren dat dat het alleen maar erger zou maken. Na ik gok 2 uur lag iedereen te slapen behalve ik. Ik dacht alleen maar aan esmee. Zou ze mijn brief wel hebben gelezen of zou ze die gewoon hebben weggegooid. Zou ik haar ooit nog zien. Mijn hoofd bleef bonzen van de gedachtes en emoties. Ik tuurde maar voor me uit door de kamer. Ik had geen idee hoelaat het was of hoeveel dagen we hier al zaten. Voor mij leek het of ik al maanden vast zit. Het bonzen in me hoofd werd erger en het werd denk ik allemaal even teveel want ineens werd alles zwart voor mijn ogen. Toen ik weer wakker werd was ik wel wat duizelig maar het ging wel. Ik keek rond en zag dat calum en luke al wakker waren. Ze zaten uit verveling zachtjes handje klap te doen. Na ik denk een half uurtje hoorde we gerommel op de trap. Ik hoorde de stem van esmee. WAT ESMEE ging Door mijn hoofd. Ik was zo blij dat ik haar nog een keer zou zien. Iedereen luisterde aandachtig wat er op de trap gezegd werd. Ik hoorde het maar vaag maar het leek er op dat esmee zij dat zij dit zelf onder 4 ogen wilde afhandelen.
De deur ging open en zo te horen liep er iemand anders weer naar boven. In de deuropening stond esmee met vuurieuze ogen. Dit is fouteboel dacht ik bij me zelf. Maar zodra de deur dicht klapte veranderde haar ogen en vloeide er tranen uit. En rende huilend op me af. Ik wil je alles vertellen maar dat gaat niet ik heb dit voor je fluisterde ze. Lees het niet hardop voor en speel mee als je ashton luke adam calum en zelf in leven wil blijven. En ze stapte achteruit. Haar ogen zagen er weer vuurieus uit alsof ze mij nogsteeds haat. Ik begon met lezen.
MIJN lieve lieve Michael
Het spijt me voor alles wat ik zei. Alles wat ik zei neem ik terug. Jij bent de beste jongen die hier op de planeet leeft. Ik denk ook 24 uur perdag aan jou en ik kon ook niet geloven dat jij dat allemaal gezegd had. En ik wil je ook graag de waarheid zeggen. Ik ben niet helemaal eerlijk geweest. Toen je mij ontmoeten had ik nog geen vader of ja die had ik wel maar die was weg gegaan zonder maar iets te zeggen mijn moeder wist meer maar zei niks. Dat mijn vader moeilijk doet over jongens was ook een leugen. Ik wilde niet dat je zag waar ik woonde ik woon namelijk niet in een van die grote villa's. Ik woon 5 minuten lopen daar vandaan langs het spoor in een krot. We hebben water stroom en gas maar daar is dan eigenlijk ook bijna alles bij gezegd.
Toen ik jullie ging zoeken werd ik eerst door luke gebeld maar die hing op of zo. Daarna werd ik gebeld door Ashton zijn telefoon. En die aan de lijn was was blijkbaar mijn vader wat ik toen nog niet wist. Hij vroeg of ik bij de brug bij de pizzeria wilde afspreken en daar ontmoete ik mijn vader ik schrok er eerst van want had altijd gedacht dat ik hem nooit meer zou zien. We reden naar de loods en daar hoorde ik het hele verhaal van mijn vader en dat hij achter jullie ontvoering zat. Even dacht ik dat hij jullie vrij zou laten omdat jullie mijn vrienden zijn maar na wat hij mij nu geflikt heeft en nu ik zie hoe erg hij jullie heeft toegetakeld vertrouw ik hem voor geen cent. Ik ga er alles aan doen om jullie hier uit te halen maar heb zogenaam afgesproken met mijn vader dat ik hem ga helpen. Niemand weet van wat ik vanplan ben en we moeten nog steeds doen of wij ruzie hebben. Hoe hard moeilijk en zwaar dit ook gaat worden. IK HOU VAN JOU en echt alleen van jou jij bent mijn alles.
Liefs ook hopelijk jou esmee.
Toen ze mij bovenaan mijn Michael noemde vlogen de vlinders door mijn buik. Ik schrok wel van wat ik gelezen had maar esmee lijkt mij ook echt geen meisje uit een duure vila en ze lijkt mij ook echt geen crimineel. Ik geloof volledig wat ze zecht. Esmee mogen de jongens dit weten? Vroeg ik haar. Beter van niet fluistert ze. Ze knipoogt en geeft mij een klap in me gezicht. DIT VERGEEF IK JE NOOIT IK HAAT JE schreeuwde ze. Ik weet nu dat ze dit speelt maar de jongens zagen er bang uit. Alsof zij nu bij het criminele circuit hoorde. En ze liep de kamer weer uit. Het briefje stopte ik zo snel mogelijk weg in mijn broekzak en ik moest nu doen of ik net zo verdrietig was als toestraks. Dat valt niet mee als je de vlinders in je buik voelt dansen van geluk blijdschap en liefde. Ik ga in het hoekje van de kamer zitten en leun met mijn voorhoofd op mijn armen die op mijn knieën leunen.
Ik probeer het zo echt mogelijk te laten lijken maar dat valt niet mee.
Na ik gok 1 of 2 uur horen we weer gerommel op de trap. Esmee en de getatoeëerde man staan daar met plastic borden met overgebleven resten eten en 5 bekers water. Hier snouwt ze. Haar stem klinkt kil maar ik haar ogen zie je duidelijk verdriet. En ze gooien de borden op de grond. Esmee en de man lopen weer naar boven en iedereen pakt zijn eten behalve ik. Ik heb wel honger maar heel de band weet dat ik niet eet als ik boos of verdrietig ben. Dus moet ik dat nu ook niet doen. Ashton pakt mijn bord en zet hem naast mij neer. Hier je moet eten zecht hij. Nee geen honger snouw ik zo chagrijnig mogelijk. Michael je moet echt even wat eten ik weet dat het moeilijk is om esmee zo te zien dat vinden wij allemaal niemand van ons had kunnen bedenken dat zij het slechte pat op zou gaan. Maar je moet wel eten of anders in ieder geval wat drinken. Ik wilde er uit floepen hoe durf je zo over esmee te praten maar ik hield me net op tijd in. Ik was even vergeten dat zij haar nu echt zo zien okal klopt dat niet. Oke dan ash en ik pak een stuk koud vlees van het bord. Wat het is geen idee het lijkt en beetje op een stuk van een gehaktbal. Achja door de honger proef ik het niet eens ik slok het allemaal een voor een naar binnen. Dat voeld goed een gevulde maag. De jongens doen spellen om de tijd te verdrijven. Zoals handje klap , ik zie ik zie wat jij niet ziet , durf of waarheid normaal doen durf of waarheid maar tja we kunnen in deze kale kamer niks doen. Ik weet het is misschien wat flauw allemaal maar ja wat moet je anders doen. Na n paar uur gok ik. besluit ik maar te doen of ik mij over mijn verdriet heen gestapt heb en mee te doen met hun tijd verdrijvende spelen.
