POV: calum
Ik besloot meteen naar esmee haar ouders te gaan. Toen ik aan kwam zag ik dat ze koffers in de auto aan het laden waren. Ik probeerde ze te overtuigen te blijven en dat we alles op zouden proberen te lossen. Met succes want de koffers gingen zo snel mogelijk het huis weer in. Ik heb esmee meerdere malen proberen te bellen en gesmst. Tot ik ineens door haar gebeld werd zo snel mogelijk nam ik op en zette hem op de speaker. Tijdens het gesprek zag ik hoe zwaar Vincent en hun moeder het hadden. Maar na de woorden die esmee haar moeder zij moest ik toch wel wat traantjes weg pinken. Ineens hing esmee op. Ik probeerde er achter te komen vanaf waar esmee gebeld had maar kon dit helaas nergens vinden. toen dacht ik er aan dat Ashton altijd bij elke telefoon van mensen die hij mag het nummer aan de binnenkant onthoud. Ik belde hem op en kreeg eerst een zuster aan de lijn. Naderhand ashton. Yes hij wist het zo uit zijn hoofd. Nu wist ik waar haar telefoon zich op elk moment bevindt. Ook zocht ik op Internet alles af naar een tunnel onder het witte huis maar echt niks over te vinden. Ik twijfelde echt of ik de politie moest inschakelen omdat ze een aanslag op het witte huis richten. Na even twijfelen belde ik toch maar. Maar ik werd niet serieus genomen. En als ik nog een keer zou bellen kon ik een boete verwachten. Lekker dan.
POV: esmee
De volgende ochtend werd ik uit mijn bed getrokken en op de vloer gesmeten. Gelukkig had ik mijn gewone kleding aan anders had ik vast schaafwonden. Ik liep netjes met mijn vader mee en stapte in een taxi. We kwamen aan bij een achter buurt en mijn vader oprnde de deur met een sleutel. Dit was zijn huis zij hij. Man wat een ranzige stoffige boel hier. Hij liep naar een bureau en duwde op een pen die in een houder stond. Ineens kwam er een vak tevoorschijn uit de muur met daar in geweren messen en andere wapens. Hier en hij drukte een pistool in mijn handen. ook lag daar het paketje. Hij pakte het paketje en pakte hem uit. Hij opende het en tja geen sleutel. Hij keek mij meteen aan. WAAR IS DIE SLEUTEL TRUT schreeuwde hij terwijl hij mijn bij mijn keel pakte. Ik liet het pistool vallen en greep meteen naar zijn hand die om mijn hals zat. Ik zeg .n.i.iks kwam er moeilijk uit. Hij smeet mij tegen de muur en richte zijn geweer op mij. Als je mij iets doet kom je er nooit achter waar de sleutel is fluisterde ik. Hij zette zijn geweer op scherp. Ik heb jou niet nodig ik kom daar ook binnen zonder sleutel. Hij zette een stap richting mij. Oke oke zij ik snel. Hier en ik doe wat je zecht. Ik hou mij aan jou plan zei ik terwijl ik de sleutel uit mijn schoen pakte. Mooi fluisterde hij en liet zijn geweer zakken. Hij raapte de mijne op en gooide hem naar mij. Hij was nog niet geladen. Nadat ik het geweer geladen had liepen we naar buiten en ik schrok mij dood. Daar voor de deur stond de hele bende. Mijn vader pakte blauwdrukken uit zijn mouw en legde de groep uit wie waar moest gaan staan.
