POV:esmee
De volgende ochtend als Michael al naar zijn werk is haal ik de koffer onder het bed vandaan. Ik rijd 39 kilometer richting België en vraag of ik de gouverneur mag spreken. Niet dus. En nu ik kan niet zomaar gaan inbreken of zo. En ik heb geen nummer van de roodharige gast. Ineens hoor k iets. En k hoor t nog een keer. Psst psst hier zo hoor ik ik kijk om en zie een bewaker naar mij wenken. Ik loop naar m toe en hij trekt me het afgesloten plein op tussen een kier van de poort door. Wees stil zegt hij en ik loop achter hem aan. We komen bij een grote houten deur van ongeveer 3 meter. Langzaam gaat hij open en daar staat iemand in een groen pak. De gouverneur. Hij pakt mijn koffer aan en geeft een briefje aan me.
Ik word weer van het terrein verwijderd en open het briefje.
Morgen zelfde tijd zelfde plaats.
Staat er geschreven. Oke dan en voor ik weer thuus ben is het al weer 5 uur. Daar zit Michael op de bank wachtend op mij. WAAR WAS JE ik was doods ongerust. Ik was op bezoek bij een oude vriendin verzin ik. Snel schakel ik over. Heb je al iets gehoord van de politie over die roodharige gast ?
