POV: esmee
Calum is ondertussen naar adam kijken terwijl ik hier naast ashton zijn bed zit. Mijn gedachten zijn leeg net zoals ik op dit moment. Zoveel verdriet kan een mens niet aan. Ik zit doelloos voor me uit te staren. Plots hoor ik een bed de kamer in rollen MICHAEL het is MICHAEL. Ik loop zo snel mogelijk op het bed af en wacht tot de docters het bed hebben neergezet. Hij ziet lijkbleek net zoals ashton heeft hij een boel slangen in zijn mond en neus. Hij heeft zijn hoofd in het verband zitten , zijn arm vanaf zijn pols tot zijn schouder in het gips zitten en zover ik zie ook zijn borst in het verband. Ik durf hem bijna niet aan te raken. Zagjes pak ik zijn hand en geef er een kus op. Ik zak op mijn knieën en houd Michael zijn hand vast. Alles kwam er in een keer uit. Ik kon niet meer stoppen met huilen. Ik voelde ineens dat Michael in mijn hand kneep. Ik keek op maar hij lag er nog even belaberd bij. Zo zat ik daar 2 uur lang. Ik moest van de zusters de kamer verlaten. Ik loop naar de deur en kijk nog een keer om. Eenmaal op de gang aangekomen zie ik calum aankomen lopen maar niet alleen naast hem loopt mijn moeder. Ik ren op haar af. Na een grote omhelzing laat ik los. Mam waar is Vincent? Die is met je vader mee hij heeft een paar uur gepraat en gezegd dat het hem speet dat hij zomaar weg gegaan is. Hij wilde zoals een goede vader met Vincent iets leuks gaan doen. Hij zij ook nog dat hij jou graag weer een keer wil zien na al die jaren. LEUGENS ALLEMAAL LEUGENS MAM. Ik leg je alles nog uit maar Vincent is in gevaar. Hij heeft mij en 5sos opgesloten mishandeld en daarna om proberen te brengen met vuur en geweld. Hij wil Vincent dwingen lid te worden van de bende. Plus hij heeft het paketje. Ik ga met mijn moeder mee naar huis en zoeken Vincent overal. Nergens een teken van hem te bekennen. De ondragelijke dagen verstrijken en dag in dag uit is alles onzeker. zo vaak als ik kan ben ik bij Michael en de rest natuurlijk. Na een halve week is er eindelijk een teken van leven over Vincent. Ik zat naast Michael zijn bed en kreeg een sms. Vincent: ik wil je spreken kom om 6 uur naar de brug bij het spoor kom alleen en licht niemand in. Ik zal er ook alleen zijn. X je broer. Ik schrok me dood en voelde mijn hart in mijn keel bonzen. Zou ik calum toch inlichten of niet. Ik besluit mijn broertje te vertrouwen en te doen wat hij schreef. Ik loop om kwart voor 6 naar de brug en zie in de verte iemand staan. Hij is dus echt alleen gekomen Gelukkig. Ik loop naar hem toe en hij doet zijn capuchon af. Esmee beloof je dit niemand te zeggen alsjeblieft en hij geeft mij een knuffel. Ik beloof het zeg ik volmondig. Hij doet een stap achteruit en ik zie een traan in zijn ooghoek. Ons pap is crimineel en wil mij er invoegen. Hij wil dat ik met een sleutel die in een paketje zit een of andere geheime ondergrondse gang naar het witte huis open en dat hun daar binnen kunnen vallen. Zo ben ik volgens hem meteen lit van de bende en zullen ze hem niks doen. Als ik dat niet doe doet zijn wereldwijde bende mij jou mam en ons pap iets aan. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik wil niet dat jullie iets overkomt maar ik wil ook niet dat er iets gebeurt met de president of dat ik crimineel word. En hij barst in tranen uit. Ik pak zijn hand en trek hem naar mij toe in een knuffel het blijft tenslotte mijn kleine broertje.
Heb je de sleutel ? vraag ik hem. Ja hij zit volgens mij in dit pakje en hij haalt het uit zijn zak. Geef is en hij geeft hem aan mij. Ik schud er mee en hoor er niks in zitten yes die sleutel hebben ze niet gevonden. Ik geef het paketje weer terug. Hou vol probeer alles uit te stellen en ik ga zo snel mogelijk iets verzinnen dat er jou en mam zowizo niks gebeurd. EN JOU roept Vincent jou mag ook niks overkomen. Wat lief en ik veeg door zijn haren. Zo verstrijken er weer langzaam dagen. Ik lig in bed en loop te denken plots word ik gebeld. Ik schiet overeind en neem op. Ik krijg te horen dat Ashton uit zijn coma is. Ik was echt dol Gelukkig. Ik hang op en kijk op mijn weker. Half 2 in de nacht ik pak mijn kleding en maak mijn moeder wakker. Zo snel mogelijk wil ik nu naar Ashton. Eenmaal aangekomen moeten wij even uitzoeken waar hij nu ligt. Verdieping 1 Kamer 5a. Ik haast me naar de kamer. Ik mocht nog niet naar binnen de dokters waren nog bezig zei een van de zusters. En na een uurtje wachten mocht ik eindelijk naar binnen. Ik loop binnen en zie ashton liggen. Nogsteeds met een boel kabeltjes aan zin armen en in zijn nek een. Hij kag er wat duf bij maar hij was aanspreekbaar. Ik geef hem voorzichtig een kus op zijn voorhoofd welkom terug zeg ik. Hij glimlacht maar heeft nog niet de kracht om een woord uit te brengen.
Bedankt , bedankt voor alles ash. Bedankt voor het redden van mijn leven bedankt voor het zijn van een vriend bedankt voor al je steun. Zeg ik terwijl ik naar de vloer kijk en er tranen over mijn wangen rollen als 2 watervallen. En hij pakt mijn hand. Ik kijk op en zie dat hij lichtjes nee schud. Na even komt calum de kamer binnen lopen. Ik sta op en geef ashton heel voorzichtig een knuffel. Daarna loop ik de kamer uit. Er mag maar een persoon in de kamer zijn en calum is vast en zeker dol blij dat hij nu de kamer in mag.
