Ik speel voor jou ✅

19

De vlucht van LA naar Honolulu duurt ruim 5 uur. Ik sta nu op het vliegveld van Honolulu op mijn broertje wachten die me op komt halen. Gelukkig had ik een boek mee genomen zodat ik iets te doen had in het vliegtuig. Mijn spieren zijn stijf en gespannen van het lange zitten wanneer ik sta te wachten.

"Andreas!" hoor ik mijn broertje roepen. Ik zie hem op me af rennen en automatisch gaan mijn armen open om hem stevig te knuffelen "haloa broertje" groet ik hem "je ziet er goed uit" zeg ik wanneer ik hem goed kan bekijken "Mahalo" zegt hij met een glimlach "hoe gaat het met mama?" vraag ik "niet zo goed" zegt hij.

Hij rijdt naar een ziekenhuis en neemt me mee naar de kamer waar mijn moeder ligt. Adam houd me tegen "je moet niet boos op ons zijn Andreas, we mochten niks zeggen omdat ze je carrière wilt beschermen en dag gaat niet als je terug zou komen. Dus ze weet niet dat je er bent" zegt hij. Ik staai me naar de deur en zodra ik door de deur stap zie ik mijn moeder op een bed liggen, ze ziet er lang niet zo goed als ze normaal doet.

Ze is bleek, heeft meer rimpels en haar voorhoofd is gefronst. "Ze slaapt veel" zegt Adam. Ik voel mezelf boos worden "wat heeft ze? Wat hebben jullie voor me verborgen gehouden?" vraag ik hem "dat moet je haar vragen Andy" zegt hij waardoor ik een wenkbrauw optrek "je noemt me nooit zo" zeg ik. Hij houdt zich stil "ik laat jullie alleen."

Ik ga op een stoel naast het bed zitten en hou mijn moeder vast "haloa mama" ze kreunt een beetje in haar slaap tot ze haar ogen open doet. Het duurt even voor ze zich scherp stellen "Andreas?" fluistert ze "ik ben er mama" zeg ik net zo zacht terug. Ik buig me over haar heen en kus haar wang "ze hebben je gebeld?" zegt ze "ja, je moet niet boos worden mama, Adam zegt dat het niet goed gaat. Wat is er aan de hand mama?" vraag ik

"Ik heb kanker Andreas" zegt ze "het is uitgezaaid naar mijn longen. De artsen hebben het opgegeven" zucht ze "hoe lang al?" vraag ik "4 jaar" zegt ze "jullie hebben dit 4 jaar voor me verzwegen?" roep ik uit waardoor ik mijn moeder in elkaar zie krimpen "ik wilde niet dat je alles op zou geven voor mij" zegt ze "die keus had ik graag zelf willen maken mama" snauw ik "jullie hebben me de kans om afscheid van je te kunnen nemen bijna ontnomen" zeg ik.

De deur gaat open en ik zie mijn vader binnen komen "Andreas?" vraagt hij verbaasd "haloa papa" zeg ik wanneer hij me omhelst "wat doe je hier?" zegt hij "hoezo? Heb ik geen recht om mijn zieke moeder te bezoeken?" vraag ik hem "natuurlijk wel" zegt hij "heeft Adam je gebeld?" Ik knik "ja, hij zei dat mama ziek is" zeg ik "we wilde je niet hierheen laten komen Andreas, dat begrijp je toch wel?" zegt mijn vader "het kan nog weken, zelfs maanden duren" zegt mijn moeder.

"Dat kan me niet schelen mama, jullie hadden me moeten bellen. Je had het me moeten zeggen en die keuze aan mij moeten overlaten" zeg ik boos. Ik loop naar de deur ik kom straks nog wel terug, nu kan ik even niet naar jullie kijken" zeg ik voor ik de deur achter me dicht trek. Ik hoor mijn moeder snikken en het breekt mijn hart, maar ik ben zo boos nu. Hoe kunnen ze me dit nou aan doen.

Ik ga buiten op een bankje zitten en pak mijn telefoon uit mijn zak. Ik toets het nummer van Ryan in en wacht tot hij opneemt

Ryan: hallo?

Er klinkt een andere stem dan die van Ryan aan de telefoon en dat verbaast me

Ik: wie ben jij en waar is Ryan?

Ryan: ik ben Logan. Ryan staat onder de douche

Op dat moment hoor ik stemmen op de achtergrond "Logan, kom je me wassen?" ik weet zeker dat het de stem van Ryan is die ik hoor

Ryan: ik denk dat we voor een nieuwe ronde gaan. Ik zal hem je terug laten bellen

Hij hangt de telefoon op en ik zit er mee tegen mijn oor terwijl hij al lang weg is. Wtf is er net gebeurd? Ik druk het nummer van Juan in en wacht tot hij opneemt

Juan: hey Andy, hoe is het met je moeder?

Ik: het is kanker. Ze is opgegeven en ze weten niet hoe lang ze nog heeft.

Juan: shit! Dat vind ik erg om te horen Andy

Ik: ze hebben het voor me verzwegen Juan. 4 jaar lang

Juan: dat meen je niet?

Ik: jawel, ze wilde me pas bellen als ze dood is, omdat ze me mijn carrière niet willen verstoren

Juan: dat is ziek man. Kan ik iets voor je doen?

Ik: ja, je kunt me vertellen waarom ik net één of andere Logan aan de telefoon had toen ik Ryan belde

Ik hoor Juan zuchten en vervolgens begint hij te vloeken

Ik: Juan? Wat is er aan de hand?

Juan: toen Thomas terug kwam bij het kampvuur heeft hij Joe verteld dat hij je gezoend heeft. Joe werd vreselijk boos en is vertrokken.

Juan: Ryan heeft Thomas horen praten en heeft de eerste de beste kerel mee genomen die hij kon vinden, omdat hij toch nooit genoeg zal zijn voor je volgens hem.

Ik: Ik heb geen idee waarom Thomas dat deed Juan, ik heb hem de hele weg af lopen kraken. Fuck ik heb hem zelfs gezegd dat ik niet met hem in één ruimte wil zijn

Juan: de enige die geen drama heeft is Bobby

Ik: wat is er met jou dan?

Juan: ik heb met een meisje geslapen die blijkbaar verloofd is. Ze is me dat alleen vergeten te vertellen

We praten nog een tijdje verder wanneer ik een dubbel gesprek binnen krijg. Ik zie dat het Ryan is en druk hem weg "ik ga naar mijn moeder, ik bel je nog" voor ik ophang en terug naar binnen loop. Het drama van thuis moet maar wachten tot ik er tijd voor heb.