Ik speel voor jou ✅

23

"Eindelijk zijn we er" zegt Juan "ja, nu nog naar O'ahu en dan kunnen we genieten van een week rust" zeg ik. Thomas en Joe gingen naar België om Jasper en Vince op te zoeken en ik geloof dat de rest van zijn familie daar ook heen kwam. En Bobby bleef in zijn eentje thuis. Ik heb hem gevraagd mee te komen, maar hij wilde niet. Hij wilde thuis blijven en een hele week slapen.

Het hotel in O'ahu ziet er schitterend uit. Het heeft een aantal prachtige zwembaden en een uitstekend terras die maar voor de helft vol zit. Omdat we beroemd zijn en overal herkenbaar hebben de mensen van het hotel hebben me verzekerd dat we niet elke keer lastig gevallen zullen worden zolang we hier zijn. Ze zouden de andere gasten vriendelijk verzoeken ons met rust te laten zodat wij ook kunnen genieten van een week rust.

"Kom dan gaan we ergens heen om te eten, ik heb honger gekregen van al dat reizen" zegt Juan "ik ook" glimlach ik. Ik zet een pet op en loop achter hem aan onze kamer uit. "Daar?" vraagt hij terwijl hij naar een tentje wijst "nee die" zeg ik. Mijn oog valt op een klein tentje ernaast. Juan knikt en loopt voor me uit naar binnen.

Het is er warm, knus en gezellig binnen. Er zijn overal lichte kleuren gebruikt om de kleine ruimte zo groot mogelijk te maken. Overal hebben ze spullen staan en hangen die met het strand te maken hebben "welkom bij 5 seconds" zegt een vrouw voor ons "kan ik jullie ergens mee helpen?" Juan knikt "moeten we reserveren om iets te eten?" vraagt hij "nee hoor" lacht de vrouw "er is niemand"

We gaan aan een tafel zitten en geven allebei een bestelling door. De vrouw zet onze borden op tafel en blijft twijfelend staan "is er iets?" vraag ik "nou, ik heb ook pauze en ik heb al in geen dagen iemand anders gezien dan mijn vader" zegt ze "zouden jullie het erg vinden als ik erbij kom zitten?" Juan glimlacht "nee hoor, kom er maar bij" zegt hij.

Het meisje stelt zich voor als Grace en gaat aan tafel zitten "voor hoe lang zijn jullie hier?" vraagt ze "een week" zeg ik "wat kunnen we hier allemaal doen?" vraagt Juan "ik kan jullie vanavond mee nemen naar een optreden van mijn vriendje" zegt ze "hij speelt in een kroeg hier wat verderop" verteld ze "hij is echt heel goed" Juan knikt "leuk" zegt hij "dan kunnen we eens zien hoe goed onze concurrenten zijn" grijnst hij

We blijven veel langer dan nodig is bij Grace in het restaurant zitten en kletsen over van alles en nog wat. Ze verteld over haar vriendje en hoe hij ooit wereld beroemd gaat worden met zijn gitaar. "Hij word zelfs nog beroemder dan MOS" had ze gezegd waardoor ik in de lach schoot. Het meisje had ons duidelijk niet herkend.

"Ik ga even douchen" zeg ik voor ik mijn shirt uit trek en naar de badkamer loop. Ik laat de deur op een kier zodat Juan erin kan als het nodig is. Ik was me snel en droog me daarna af. Met een handdoek rond mijn middel stap ik de slaapkamer in "wat trek jij aan?" vraag ik Juan "korte broek denk ik" zegt hij "het is hier nog heter dan thuis" zegt hij. Ik knik "goed idee"

Op de afgesproken tijd staan we op de afgesproken plek "hallo" zegt Grace, ze heeft een vriendin meegenomen "dit is Camille, het schoonzusje van mijn vriend" verteld ze "haar vriend voegt zich straks ook bij ons" verteld ze verder. We stellen ons voor en schudden haar de hand. Wanneer ze bij Juan aan komt stokt haar adem. Er ligt een blik van herkenning in haar ogen. Shit.

"Euh Grace?" vraagt Camille zacht "ja?" zegt die "je had me wel mogen waarschuwen" zegt ze "waarvoor?" vraagt Grace "ook al zijn ze beroemd het zijn gewoon mensen net als jij en ik" zegt ze "je weet wie we zijn?" vraagt Juan verbaasd "ja, ik herken je echt wel met een petje op" knipoogt ze "maar dat maakt toch niet uit?" vraagt ze "ik wil echt dat jullie naar Andreas komen kijken" zegt ze zacht.

"Dus daarom kwam je erbij zitten?" vraag ik "zodat we misschien iets voor je vriendje kunnen regelen?" Mijn stem klinkt net zo donker als dat ik me voel. Ik ben oprecht pissed nu "nee, nee natuurlijk niet!" zegt ze "ik wilde jullie gewoon de leuke dingen van O'ahu laten ervaren zolang jullie er zijn" zegt ze "en dit is er toevallig één van." Ze haalt haar schouders op en loopt een kant op "gaan jullie mee of toch niet?" zegt ze

"We kunnen altijd nog weg gaan toch?" zegt Juan die achter Grace en Camille aangaat. Ik zucht en loop achter ze aan naar een ander café. Deze is donker vanbinnen. Heel ouderwets, met donkere muren en meubels, maar toch is het er gezellig binnen. Grace leid ons naar een plekje ergens in het midden en gaat aan een tafel zitten. Ik neem plaats naast haar en bestel een biertje.

Het blijkt een open podium te zijn vanavond dus komen er meer mensen muziek maken. Het is aan ons om te zeggen of het goed is en we meer willen horen. De eerste die speelt is een meisje van een jaar of 16. Ze is zo zenuwachtig dat ze de helft van haar tekst vergeet.

De tweede is een stel dat een liefdeslied zingt. Ze zijn op zicht wel goed, maar niet altijd helemaal zuiver. Na hun is er een klein pauze van een kwartier. Ik neem nog een biertje en klets ondertussen wat met de meisjes. Het vriendje van Camille is ook al en stelt zich voor als Adam voor hij gaat zitten.

De eerste die na de pauze komt is een jongen. Hij loopt het podium op met een gitaar. Hij heeft een pet op zijn hoofd staan en het valt me op dat hij een beetje wankel loopt voor hij op een kruk gaat zitten "haloa" mompelt hij. Hij laat zijn ogen door de zaal gaan en glimlacht een beetje als hij Grace ziet zitten. Ze geeft hem een handkus en meteen begint hij te spelen.