Dit is het derde en laatste deel van stiekem verliefd.
Het gaat gaat over Andy en zijn ervaringen. Ik ga dit boek gewoon in het Nederlands schrijven ook al zijn de karakters Engels. Ik hoop dat er geen verwarringen ontstaan, omdat het Nederlands is.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Hij heeft een ongeluk gehad en ligt in het ziekenhuis. Hij weet de afgelopen 5 jaar niet meer en is compleet in de war. Hij heeft me de kamer uit gestuurd toen ik vertelde dat Joe en ik verloofd zijn. Dat is 3 dagen geleden en nu mogen we niet meer bij hem. Ik denk dat jij moet komen"
Dat is wat Thomas me vertelde toen hij me een paar dagen geleden belde met het nieuws over Andy. In eerste instantie wilde ik niet gaan, omdat ik hem niet zo wil zien en om mezelf te beschermen. Ik wil geen valse hoop om hem vervolgens weer kwijt te raken, maar goed hij heeft me overgehaald en daarom sta ik nu voor de deur. De deur van Andy zijn kamer wel te verstaan
Ik klop zachtjes en doe langzaam de deur open. Andy ligt op het bed, zijn armen boven de dekens en zijn ogen dicht. Hij slaapt en dus ga ik zachtjes op een stoel naast zijn bed zitten. Ik kijk naar mijn vriend en zie dat hij er net zo slecht uit ziet als dat ik me voel. Ik pak zijn hand vast en leg mijn hoofd erop
"Ryan, wat doe je hier?" Ik til mijn hoofd op en kijk naar Andy die naar mij ligt te kijken "Thomas belde me" vertel ik. Zijn ogen lopen vol als hij die naam hoort en al snel ligt hij zachtjes te huilen. Hij draait zijn hoofd van me weg en kijkt de andere kant op. Het breekt mijn hart dat hij zich zo voelt. We zitten in een driehoekige cirkel en ik weet niet hoe we daaruit kunnen komen.
Ik sta op en loop naar de deur om hem wat privacy te geven "Ryan?" vraagt hij me "wil je bij me liggen?" Ik schud mijn hoofd "nee Andy, ik wil dat niet. Je houd me aan het lijntje en dat wil ik niet meer" zeg ik "ik ben stapelgek op jou en jij wilt me alleen omdat je Thomas niet kunt krijgen. Ik had hier nooit heen moeten komen" zeg ik
Ik loop de deur uit en laat me naast zijn deur tegen de muur naar beneden zakken. Ik hoor Andy naar me roepen dat ik terug moet komen, maar als ik dat nu doe dan zal ik nooit over hem heen komen. Als hij me zegt dat hij me wilt, maar vervolgens gaat huilen omdat Thomas verloofd is dan wilt hij me niet. Niet echt in ieder geval
Na een tijdje houd het geroep op en hoor ik hem niet meer. Ik vraag een verpleegster die voorbij loopt om even bij hem te kijken of alles goed gaat. Ik wacht tot ze terug komt en laat me door haar vertellen dat hij slaapt. Ik knik en loop naar de uitgang van het ziekenhuis. Ik had nooit moeten komen. Ik had thuis moeten blijven. Ik ga naar het hotel waar Thomas en Joe verblijven en klop aan bij de juiste deur
"Hey, hoe was het?" vraagt Joe "hij huilde toen ik zei dat Thomas me gebeld had" zeg ik "die jongen voelt zich weer net als 5 jaar geleden. Ik ben weg gegaan Joe, ik kan dit niet meer" zeg ik "ik wil niet meer op de tweede plek gezet worden. Ik wil iemands nummer 1 zijn en blijkbaar kan ik dat niet zijn bij Andy"
Op dat moment komt Thomas binnen lopen "hey" zegt hij "hallo" mompel ik terug. Ik kijk weer naar Joe "ik ga terug naar huis en verder met mijn leven" vertel ik hem "je kunt Andy toch niet zomaar de rug toe keren" zegt Thomas verbaast "zolang hij niet over jou heen is kan ik dat prima" zeg ik hem. Hij mag best weten hoe ik erover denk
"Ik weet niet wat ik er aan moet doen" zegt Thomas "ik had gehoopt dat het over was, maar het lijkt wel of het sterker is geworden" zegt hij waarop ik mijn hoofd schud "zo is hij al geweest sinds het moment dat hij je voor het eerst zag Thomas. Jij was alleen te blind om het te zien" zeg ik. Thomas trekt een wenkbrauw op en kijkt van mij naar Joe
"Het jaar dat jullie uit elkaar waren had hij het elke dag over je. Hij wilde je al veel eerder gaan halen, maar wij hebben het steeds uit kunnen stellen met smoesjes tot hij ons door had en het niet meer geloofde. Denk je nou echt dat hij zijn lievelings gitaar zomaar aan iemand zou geven. De gitaar die hij van zijn moeder heeft gehad en waar hij op heeft leren spelen. Iedereen wist wat hij voelde, iedereen behalve jij" zeg ik
"Ik wist het niet" zegt Thomas "we waren wel eens intiem met elkaar, maar ik dacht altijd dat het een casual ding was en dat hij me niet zo wilde" zegt hij "blinde" mompel ik "wat voor jou niet meer was dan af en toe een fling was voor Andy de hele wereld. Ik weet op dit moment niet wie er stommer is, jij of hij, maar ik ben er klaar mee" zeg ik
Thomas is stil en ook Joe zegt geen woord "ik wil het niet meer jongens, ik wil niet meer in deze cirkel zitten. Er komt niets uit en ik heb er genoeg van. Andy kan me opzoeken wanneer hij over je heen is, tot die tijd ga ik verder met mijn leven en hoop ik voor hem dat ik niet verliefd word op iemand anders, want dan is zijn tijd verkeken" ik loop richting de deur "ik zie jullie thuis oke?" Ze knikken allebei waardoor ik de deur uit loop en die achter me dicht trek. Op naar een nieuw leven. Hoop ik!
De reis terug verloopt langzaam, ergens halverwege krijg ik last van een vreselijk schuldgevoel waardoor ik meteen het volgende vliegtuig weer terug wil pakken om terug te gaan naar Andy, maar ik doe het niet. Ik moet voor mezelf kiezen. Hij heeft me lang genoeg aan het lijntje gehouden en nu word het tijd dat ik aan mezelf denk
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
