Ik speel voor jou ✅

22

Het is al weken geleden dat we het bericht kregen. Ik ben al weken niet uit mijn kamer geweest, omdat ik het idee heb dat het mijn schuld is. Ik had met hem mee moeten gaan, ik had hem moeten beschermen tegen zijn neef. Ik had er voor hem moeten zijn in plaats van met iemand anders het bed in moeten duiken.

"Ryan? Heb je al gegeten?" Juan steekt zijn hoofd langs de deur "nee ik hoef niet" zeg ik hem "hij komt er niet mee terug als jij je uithonger ryan" snauwt hij "ik zal soep voor je maken" hij doet de deur dicht en verdwijnt naar de keuken denk ik. Mijn gedachten gaan terug naar die dag waarop we het hoorde. We zaten met zijn alle in de studio met een kaarsje aan voor zijn moeder toen de manager het nieuws aanzette:

Vanmiddag is in Honolulu tijdens een begrafenis een aanrijding geweest. De jongeman die in de auto zat blijkt familie te zijn van de gewonde man. Vrienden en familie van de man zeggen dat het gaat om Andreas Williams. De meeste van jullie zullen hem kennen als Andy Williams, gitarist van de band Melody of Something.

Het is niet precies duidelijk hoe ernstig de verwondingen zijn, maar volgens onze bronnen is de kans klein dat hij dit overleefd. De klap is zo hard geweest dat zijn linkerkant verbrijzeld is en het is nog maar de vraag hoe hij eruit komt, als hij eruit komt.

De neef is opgepakt en riep dat Andreas het verdiende omdat hij met jongens slaapt. Hij is meegenomen naar het bureau voor verder verhoor. We houden jullie op de hoogte zodra er nieuws is kom ik bij je terug.

Onze manager zet te tv uit en het is doodstil in de kamer "ik heb de tour een half jaar vooruit geplaatst, ik wil niet dat jullie gaan spelen wanneer je van streek bent" Thomas zijn telefoon gaat over en voor hij iets kan zeggen horen we Joe door de telefoon schreeuwen "heb je het nieuws gezien?" Thomas zegt een zachte ja en hangt op. Ik zie de tranen in zijn ogen staan wanneer hij op staat en naar de deur loopt "ik ga naar huis"

Juan en Bobby hebben het appartement van Andy leeg gehaald op verzoek van zijn vader en Adam. De kleine spullen hebben ze opgestuurd naar Hawaï en de grote staan voorlopig in een opslagruimte vlakbij mijn huis. Ik heb aangeboden erop te letten en dat is wat ik doe.

Raoul heeft bekend wat hij heeft gedaan en gaat zonder proces de rest van zijn leven de cel in. Niet dat we Andy daar mee terug krijgen, maar hij hoeft nooit meer bang te zijn voor hem wanneer hij wakker word. Ik begrijp niet dat iemand zich zo tegen je kan keren omdat je op jongens valt.

"Doe maar rustig Ryan, ik ben hier" zegt Juan die op mijn bed zit. Ik trek hem in een omhelzing en huil mijn ogen leeg. Zo gaat het elke keer als sinds de dag dat we het hoorde. Elke keer wanneer ik aan Andy denk stromen de tranen uit mijn ogen. Je weet pas wat je mist als je het kwijt bent toch?

___________________________________

Het eerste jaar zonder Andy is zwaar, onze verjaardagen, de tour oppakken met Thomas op zijn plek. Gelukkig hebben de fans alle begrip voor onze situatie en hebben ze ons meer dan genoeg tijden vrijheid gegeven om te kunnen rouwen om onze vriend.

________________________

Het tweede jaar gaat het iets makkelijker tijdens deze dagen omdat we weten dat Andy bij ons is. We hebben al een jaar niets gehoord van zijn familie en langzamerhand beginnen we ons af te vragen wat er aan de hand is. Ik probeer Adam te bellen, maar zijn telefoon werkt niet meer. Samen met de jongens besluiten we zijn meubels te verkopen en de dingen die hij belangrijk vond te houden.

Zijn gitaren gaan naar Thomas en één gaat er naar mij. Die ene waarop hij me leerde spelen. Er zitten zoveel herinneringen aan dat ik er alles aan heb gedaan om die in mijn woonkamer te kunnen zetten. Joe, Juan en Bobby hebben onderling wat spullen mee genomen die ze aan Andy doen denken en de rest is allemaal weg. Niemand van ons heeft er na 2 jaar nog hoop dat hij terug komt.

__________________________

Het derde jaar treden we meer op dan we ooit hebben gedaan. We trekken de hele wereld over en spelen op de meest grote plaatsten die je je maar voor kunt stellen. Regelmatig halen we herinneringen op aan onze vriend en vertellen we elkaar verhalen die we al 100 keer verteld hebben.

Ik heb ze uiteindelijk zelfs verteld van wat er tussen ons speelde. Ik ben vreselijk verdrietig geweest om wat er is gebeurd en dat ik hem kwijt ben, maar gelukkig hebben de jongens me altijd geholpen. Langzaam aan gaat het steeds wat beter. We vergeten hem niet, ook al is hij niet hier.

______________________

"

Ik ga een week op vakantie" zeg ik. Het is nu 4 jaar geleden en we hebben eindelijk wat tijd om even rust te nemen van alle optredens en hectiek "mag ik mee?" vraagt Juan "ja, als je wilt. Ik ga naar O'ahu" hij knikt "daar heb ik ook altijd al een keer heen gewild" zegt hij "pak je spullen alvast maar dan want ik wil zo snel mogelijk weg" zeg ik hem.

Juan en ik zijn de afgelopen jaren heel dik met elkaar geworden. Hij heeft zelfs een tijdje bij me gewoond omdat het niet goed met me ging. Ik ben hem meer dan dankbaar. Hij is een goede vriend. Hij gaat naar zijn huis om zijn spullen te pakken wanneer mijn telefoon over gaat

Ik: hallo?

Logan: hey schatje, waar ben je?

Ik: thuis aan het inpakken

Logan: wanneer vertrek je?

Ik: Juan gaat mee, we gaan zo snel mogelijk

Logan: kan ik langskomen?

Ik: ja tot zo.

Hij mompelt een doei en hangt dan op. Logan en ik zijn niet officieel aan het daten, maar zoeken elkaar wel op wanneer we allebei vrij zijn. Hij is een surf instructeur op het strand hier een uur vandaan en ik ben natuurlijk veel weg wat het soms wat lastig voor ons maakt, maar ik heb het er voor over. Ik heb geleerd dat je kansen moet pakken wanneer ze er zijn.