Ik speel voor jou ✅

21

Ik zet een stap opzij wanneer hij langs me heen het huis in loopt. Ik volg hem en pak mijn telefoon van de bank om Adam een bericht te sturen

Ik: Raoul is hier, kom zo snel mogelijk naar huis!

"Dus onze faggot heeft het voor elkaar" zegt Raoul wanneer hij op de bank gaat zitten. Ik haal mijn schouders op "ik mag niet klagen" zeg ik "en ik ben bi, geen homo" maak ik hem duidelijk "dat is één pot nat Andreas, je neukt mannen, dat maakt je een homo" zegt hij. Ik zucht en besluit er niet op in te gaan "wil je drinken?" vraag ik "nee ik wil niks van jou" zegt hij

"Waarom ben je hier Raoul?" zeg ik hem "omdat ik nog een appeltje te schillen heb met jou" zegt hij. Ik zie hem omhoog komen  van de bank en op me af lopen "eerst haal je de familie uit elkaar met je vieze gedrag en vervolgens naai je mij erbij" zegt hij "ik heb heel lang gewacht op deze dag Andy" grijnst hij "en ik ga daar vandaag extra van genieten"

"Andreas? Waar ben je?" roept Adam "in de woonkamer" roep ik met een opluchting terug. Raoul zet een stap naar achter en kijkt naar Adam die binnen komt "haloa, hoe gaat het?" vraagt hij mijn broertje voor hij hem omhelst. Adam kijkt over zijn schouder naar mij en ziet aan mijn gezicht dat hij net op tijd binnen kwam. Zijn ogen worden donker voor hij Raoul los laat en naar onze neef kijkt.

Vlak daarna gaat Raoul naar huis en stroomt de opluchting door me heen "bedankt" mompel ik. Hoewel ik niet heel klein ben en best wel breed is Raoul nog groter en breder dan dat ik ben. Ik zou het nooit van hem kunnen winnen in een gevecht. Dat weten we allebei dus ik hoop maar dat hij niet meer terug komt voor ik terug ga naar LA.

De dag van de begrafenis is een chaos. Iedereen wilt iets van me en het enige dat ik nu wil is even rustig kunnen zitten met mijn  vader en broertje zodat we samen kunnen bidden en afscheid kunnen nemen van onze moeder en zijn vrouw. Papa is de laatste dagen heel sterk geweest, ik heb hem alleen in het ziekenhuis zien huilen en daarna heeft hij zichzelf zo druk bezig gehouden dat hij geen tijd had om te huilen om zijn verdriet.

Het is bloedheet vandaag en de kerk is afgeladen met mensen. Mijn moeder woonde hier haar hele leven en kent bijna iedereen die op het eiland woont waardoor ze nu allemaal uitgerukt zijn om mijn moeder naar haar laatste rustplaats te brengen. Het geeft mij een goed gevoel dat er zoveel mensen zijn die iets om mijn moeder gaven.

Adam staat naast me met een zonnebril op zijn hoofd. Hij heeft een oud traditioneel shirt aan met een bloemenkrans rond zijn nek net als ik. Het was ook een wens van mama dat we niet in het zwart kwamen, maar gewoon in de kleren waar je je boodschappen in doet.

Een aantal mensen vertellen wat over mijn moeder en hoe ze voor hun was of wat ze voor hun gedaan heeft. De mensen die praten zijn stuk voor stuk bedroefd dat de kanker juist haar heeft moeten treffen. Ook daar ben ik het mee eens. Papa heeft me wel duizend keer gezegd dat mama wist dat ik van haar hield en dat ik niet meende wat ik tegen haar zei. Ik heb besloten er niks meer over te zeggen voor nu.

Papa staat op en loopt naar voren om naast de kist te gaan staan. Hij legt zijn hand erop en kijkt vervolgens naar mij "ik weet dat je er met je hoofd niet bij bent jongen, maar mama heeft me gevraagd je gitaar mee te nemen zodat je nog één keer voor haar kan zingen" zegt hij zacht. Ik knik en sta op om naar mijn vader te lopen "ik zal voor haar zingen" zeg ik hem.

Hij geeft me een gitaar aan en samen met mijn vader ga ik op de trap zitten "kom je ook Adam?" vraag ik. Hij knikt en gaat naast mijn vader zitten. Ik glimlach waterig naar ze en laat vervolgens mijn vingers over de snaren glijden.

I took the supermarket flowers from the windowsill.
I threw the day old tea from the cup
Packed up the photo album Adam had made
Memories of a life that's been loved

Took the get well soon cards and stuffed animals
Poured the old ginger beer down the sink
Dad always told me, "Don't you cry when you're down"
But mum, there's a tear every time that I blink

Oh I'm in pieces, it's tearing me up, but I know
A heart that's broke is a heart that's been loved

So I'll sing Hallelujah
You were an angel in the shape of my mum
When I fell down you'd be there holding me up
Spread your wings as you go
And when God takes you back we'll say Hallelujah
You're home

De geluiden die door de kerk echoën van de snaren sterven één voor één tot het doodstil is en ik naar mijn vader en broertje kijk. Ik geef hem de gitaar aan sta op voor ik naar de kist loop "ik zal altijd voor je zingen, vaarwel mama" ik druk een kus op mijn vingers en leg ze op de kist. Ik voel een hand in de mijne en zie dat het Adam is die me vast houdt. Hij doet de beweging na en legt zijn vingers vlak naast de mijne "vaarwel mama" zegt hij zacht.

Alle broers van mijn moeder dragen haar kist de kerk uit om haar naar de begraafplaats te brengen. Het moment dat ze haar de grond in laten zakken zal ik nooit meer vergeten. Papa pakt een schepje van de grond en gooit er een hoopje zand op. Adam en ik doen hetzelfde en barsten daarna in huilen uit.

Ik klets nog wat na met wat nichtjes die me van alles vragen over de band wanneer Adam me roept dat we gaan. Ik knik en neem afscheid van mijn nichtjes. Ik loop naar de straat en kijk of er niks aan komt voor ik over steek. Ik stap de straat op en hoor Adam gillen "Andreas! Pas op!" maar het is al te laat. Er komt een auto met hoge snelheid op me af gereden en voor hij me raakt zie ik Raoul zitten achter het stuur met een grijns op zijn gezicht.