Ik speel voor jou ✅

20

In de kamer van mijn moeder is het een grote chaos. Er staan allemaal artsen en verpleegkundigen rond haar bed "bed los" roept er één waarna ze allemaal een stap achteruit zetten "wat is er aan de hand?" vraag ik "haal hem hier weg!" Er loopt een verpleegkundige op me af en neemt me mee naar de wachtkamer waar Adam en mijn vader zitten.

"Wat is er gebeurd?" vraag ik "ze kreeg een hartstilstand" zegt mijn vader "als gevolg van de morfine die ze toegediend krijgt" legt hij uit "dit is de tweede keer dat dit gebeurd" zegt hij zacht "ze mag niet dood gaan" zeg ik zacht "ik moet het met haar goed maken" mijn wangen worden nat van de tranen die erover heen stromen "het is goed jongen, ze weet dat je het niet meende" zegt hij "ik meende het wel papa" zeg ik "ik vergeef het mezelf nooit als ik het niet goed kan maken."

De arts komt binnen lopen, zijn jas zit in de kreukels, zijn haar is in de war. Maar de blik die hij ons geeft die zegt al genoeg "het spijt me, we hebben haar niet meer kunnen redden, haar lichaam was op" zegt hij. Mijn vader laat zich op zijn stoel vallen en meteen omhelst Adam hem "rustig papa" snikt hij. Ik loop naar ze toe en omhels ze allebei stevig "het spijt me zo" huil ik.

Alles gaat in een waas voorbij. De dagen die erna komen gaan veel te snel. Met z'n drieën regelen we alles wat mama had gewild voor haar begrafenis. Ze krijgt alles wat ze ooit tegen papa gezegd heeft. En omdat ik best wel wat geld heb door de band ben ik in staat het duurste te nemen wat ik wil. Prijs is geen optie nu. Niet voor dit. Niet voor mijn moeder.

Ze wilde graag de kleren aan waarin ze is getrouwd omdat het haar romantisch leek. Dus trokken we haar haar trouwjurk aan en ondanks dat hij niet helemaal dicht kon zag ze er mooier uit dan ooit. Ze brachten een lichte make-up aan zodat de kleur in haar gezicht natuurlijker leek en niet zo grauw.

Ze wilde mijn geboortekaartje vasthouden samen met alle teksten van alle nummers die de band heeft gemaakt. Ik heb er zelfs de twee laatste nog bij gedaan, die nog niet af zijn, maar ik vind dat ze die ook mag luisteren als ze dat wilt. Papa zei me dat zo verschrikkelijk trots op me is en me altijd via het internet is blijven volgen.

Van Adam wilde ze ook zijn geboortekaartje en nam ze een aantal foto's mee waar hij op stond samen met haar, op de plaatsen die ze samen bezocht hadden. Adam en mama hadden een veel betere band met elkaar dan ik met haar had. Ik vind het prima dat ze zo aan elkaar hingen en ik vind het vreselijk dat ze nu zo verdrietig zijn, omdat ik er niks aan kan veranderen. Niemand wilt zijn familie in diepe rouw zien.

De dag voor de begrafenis heb ik Juan een bericht gestuurd met wat er gebeurd is en dat ik een tijdje voor mezelf wil zodra deze dag voorbij is. Hij stuurde me dat het prima is en dat Thomas mijn gitaarspel overneemt. Toen ik vroeg hoe het daar was zei hij dat Thomas en Joe het hebben bijgelegd en dat hij, Ryan en Bobby veel surfen. Hij heeft de andere verteld wat er aan de hand is en daarna hebben ze me allemaal geprobeerd te bellen, maar ik heb er geen opgenomen.

Ryan vind ik nog het ergste, ik was nog geen dag weg en hij heeft me al vervangen. Oh hij heeft me wel een paar keer gebeld, veel vaker dan de andere zelfs, maar ik wil hem niet spreken. Ik kijk naar de berichten in mijn telefoon

Ryan: het spijt me van Logan

Ryan: neem alsjeblieft op

Ryan: ik ga je morgen nog één keer vellen. Daarna is het aan jou

Ryan: ik had het nooit gedaan als je niet met Thomas had gezoend. Ik voelde me bedrogen

Ryan: Juan vertelde me wat er aan de hand is. Het spijt me, als ik iets voor je kan doen.

Daarna stuurde hij niks meer. Dit was van gister. Ik weet niet of ik boos moet worden van wat hij deed. Hij heeft er alle recht toe, maar hij is niet de enige die zich bedrogen voelt. Ik besluit hem een bericht te sturen en me daarna weer op mijn familie te richten

Ik: ik heb de afgelopen dagen weinig tijd om na te denken. Ik dacht echt dat we serieus waren met elkaar. Ik heb Thomas niet gezoend, hij zoende mij. Je zegt dat je je bedrogen voelt, dat voel ik ook, maar dat komt omdat je zodra ik uit de pad was je pik in iemand anders hing. Je hoeft niks voor me te doen. Ik moet een begrafenis regelen en dat kan ik het beste zonder dat ik steeds afgeleid word door jou drama. Ik zie je wanneer ik terug ben.

Ik druk op verzenden en zie hem meteen online komen. Er verschijnen puntjes als teken dat hij aan het typen is:

Ryan: het spijt me.

Ik zucht en gooi mijn telefoon op de bank naast me "iemand thuis?" hoor ik bij de voordeur. Ik sta op en doe de deur open en zet meteen een stap achteruit als ik mijn tante en neef zie staan "haloa Andreas jij ook hier" grijnst hij. Mijn tante kijkt naar me met afkeuring in haar ogen, maar dat probeer ik te negeren "haloa, wat kan ik voor jullie doen?" vraag ik.

"We komen voor je vader en Adam" zegt mijn tante Dora "die zijn er niet" zeg ik "die komen over een uurtje terug" tante Dora knikt en loopt van me weg. Mijn neef Raoul grijnst "ik blijf wel hier mama" zegt hij waarop zijn moeder hem strak aankijkt "ik wil geen problemen" zegt ze "nee mama, ik beloof het" ze knikt en loopt weg. Mij met Raoul achterlatend. Shit!