KURUCUNUN YILDIZLARI

19. BÖLÜM: VEDALAR HER ZAMAN ACITIR

Gözlerimi açtığımda güneş gözlerimi alıyordu. Demek ki burada gündüzdü. Gelmiştik. Geldiğimize inanamıyordum.

''Geldik.'' dedim. Onlara gülümserken.

''Evet, geldik ama nasıl bulacağız onları?'' dedi Doruk.

''Bence isimlerini sorarak bulabiliriz. Sonuçta büyük bir patlama olmuştu.'' dedi Arel.

''Haklısın olabilir. Şurada bir teyze var ona soralım.'' dedim ve teyzeye doğru adım attık.

''Merhaba teyzecim rahatsız ediyoruz seni bir şey soracaktık.'' dedi doruk.

''Tabi sor oğlum.''

''Burada bir patlama oldu. Yıllar önce adları Melis güven ve Doruk soylu. Bizler onların mezarına gidecektik.''

''He şu patlamayı diyorsunuz evet. Çok korktuk ve hepsi de öldü. Çok üzüldü herkes. Hemen aşağıya doğru yürüyün. Solda şehir mezarlığı var. Orda çalışan adama sorun size gösterir.''

''Çok sağ ol teyzecim.'' dedi ve aşağıya doğru yürüdük. Şehir mezarlığına gittik ve içeri girdik. Orada çalışan adamı bulduk ve yanına gittik.

''Affedersiniz, biz...'' dememle adam korktu. Tabi ya biz onlara çok benziyoruz.

''Siz...'' dedi.

''Amca korkma biz onlar değiliz. Sadece mezarlarını görmek istiyoruz.'' dedim ve adam kendine geldi.

''Ya çocuklar kusura bakmayın cidden çok benziyorsunuz. Bir anda görünce ne bilim...'' dedi ve güldü. O gülünce biz de gülümsedik.

''Gelin sizi götüreyim.'' dedi ve amcayı takip ettik.

''İşte burası.'' dedi.

''Teşekkür ederiz.'' dedim ve gülümsedim. Sonra Doruk'a baktım ve elini tuttum. Sonra kafamı çevirdim. İkisi yan yanaydı. Doruk ve Melis... Doruk'un altında Gökyüzü yazıyordu. Melis'in ise Yıldız yazıyordu. Anlamı neydi acaba? Sonra beraber yaklaştık ve mezar taşının kenarına oturdum.

''Sizi görmek böyle olmamalıydı. Size sarılmak ve beraber konuşmak isterdim. Ama maalesef böyle olmadı. Siz oradasınız biz ise buradasınız. Bir şekilde geldik size ve bunun için çok mutluyum. Çünkü sizler sayesinde biz buradayız. Bize yardım etmeseydiniz eğer biz şuan burada olmazdık. Sizi tanımak isterdim bu şekilde değil.'' dedim gözlerimden bir damla yaş akarken. İç çektim ve derin bir nefes alıp tekrar konuşmaya başladım.

''Hepimiz birçok şey yaşadık ve bunun sonuçlarına katlandık. Acı ya da acısızdı her şey. Ama ikimizde mutluluğu bulduk Melis. Nasıl bir hayatın vardı bilmiyorum ama benim hayatımdan iyidir diye düşünüyorum. Neyse bu konulara girmek istemiyorum. Yaşadığınız şeyler hiç yaşanmasaydı keşke. Size çok şey borçluyuz. Hayatlarımızı borçluyuz. Ve bunun için size herkes için teşekkür ediyorum. Bu ilk ve son görüşümüz olacak. Ve buna da üzülüyorum. Keşke aynı dünyada olabilseydik. O zaman yanınıza sık sık gelirdik. Tekrar teşekkür ediyorum. Sen bize biz ilklerdik siz ise kurucular demiştin. Ama hepimiz kurucularız ve hepimiz de kurucunun yıldızlarıyız. Huzur içinde uyuyun.'' dedim ve kalktım. Doruk yanıma geldi ve ellerimi tuttu.

''Her şey için teşekkür ederiz.'' dedi Doruk.

''Teşekkür ederiz kurucunun yıldızları.'' dedi Arel. Sonra hepimiz birbirimize baktık ve aynı anda o cümleyi söyledik.

''Teşekkür ederiz kurucunun yıldızları.'' dedik ve Arelin2in ellerini tuttuk ve bu dünyadan sonsuza dek gittik.

*