KURUCUNUN YILDIZLARI

21. BÖLÜM: MUCİZE

Maskeli adamlar maskelerini çıkardıkları zaman hepimiz şaşkınlığımızı sürdürüyorduk. En çok ben ve Doruk şaşkınlık içinde kalmıştık. Maskeli adamlar dediğimiz kişi babam ve Doruk'un babası Volkan Amcaydı. Ama onlar ölmüştü. Nasıl olurda şuan karşımızda durabiliyorlardı? Hem çok kızgın hissediyordum hem de mutlu hissediyordum. Çünkü babalarımız yaşıyordu. Bize neden söylemediler bilmiyorum. Ama elbette bunun bir sebebi olacaktı. Her şeyi öğrenecektim. Bu artık son bulmalıydı.

''Ba... Baba bu sen misin?'' dedim ve babama baktım. Bu sırada da Doruk babasıyla bakışıyordu ve o da benim kadar şaşkındı.

''Baba gerçekten sen misin? Ama bu imkansız. Siz ölmüştünüz.'' dedi Doruk ve babasına baktı.

''Evet, benim Melis. Anlatacak çok şeyimiz var biliyorum ama lütfen bize kızmayın. Her şeyin bir sebebi vardı.'' dedi Babam.

''Evet, Doruk biziz ama bize kızmayın. Her şeyi anlatacağız tabi ama önce sizi bunlardan kurtaralım.'' dedi Volkan Amca ve Doruk'un iplerini çıkardı. Sonra babam da benimkilerini çıkardı ve Doruk ve ben ayağa kalktık. Sonra ben ve Doruk iplerimizi çıkarmaya yardım ettik arkadaşlarımıza. Sonra hepimiz ayağa kalktık ve Teo ve Mia kalmıştı.

''Bizimkileri de çözmeyecek misiniz?'' dedi Mia.

''Hey kime diyoruz çözsenize bizimkileri de.'' dedi Teo ve hepimize sert ve öfkeli bir şekilde bakmaya devam etti.

''Onlar orada kalacak ve siz de bize her şeyi anlatacaksınız.'' dedi Doruk. Sonra babam ve Volkan amca birbirlerine baktılar.

''Tabi Doruk Anlatacağız.'' dedi babam.

''Oğlum her şeyi anlatacağız ama onları...'' dedi Volkan amca ve Doruk sözünü kesti.

''Onlar burada kalacak. Onların ne yaptığını bilmiyormuş gibi konuşmayın. Hala tehlikeliler. Gücümüz yok evet ama onlar hala kötü. İyi olacaklarını bile düşünmüyorum. Onları eğer çıkarırsak bizi öldürmeyecekleri ne malum.'' dedi Doruk ve haklıydı.

''Aynen öyle Doruk'a katılıyorum. Burada kalmaları doğru olanı ve burada kalacaklar.'' dedim ve Doruk'a baktım ve yanına gidip ellerini tuttum. Her şey git gide tuhaf bir hal alıyordu. Her şey bitti diyoruz ama babamların yaşadığını öğreniyoruz. Ve bizi buraya getirip güçlerimizi elimizden alıyorlar. Benim için sorun yoktu ama belki arkadaşlarım buna üzülmüş olabilirlerdi.

''Beni çıkarın. Söz hiçbir şey yapmayacağım.'' dedi Teo gücü tükenmiş bir halde.

''Evet, ben de hiçbir şey yapmayacağım. Melis lütfen çıkarın bizi.'' dedi Mia ve ikisine baktım. Belki doğruyu söylüyorlardı ya da yalan konuşuyorlardı. Benim artık kimseye güvenecek gücüm kalmadı. Artık insanlara ne güveniyorum ne de inanıyorum. Artık hislerim ne derse onu yapacaktım. Ve hislerim burada kalmalarını söylüyorlardı.

''Burada kalıyorlar. Hadi gidelim.'' dedim.

''Burada kalacaklar. Çıkarsalar onları öldürürüm.'' dedi Yağmur.

''Ben de sana yardım ederim.'' dedi Doruk.

''Güzel o zaman. Hadi çıkalım.'' dedi Yağmur ve odadan çıktı. Sonra Uzay ve Jasper da çıktı. Doruk ve ben de çıktık ve arkamızdan babam ve volkan amca da çıktılar ve kapıyı kapattılar. Sonra Teonun bağırdığını duyduk ve yürümeye devam ettik.

''Bu taraftan.'' dedi Volkan amca ve yürümeye devam ettik. Arada babama bakıyor onun yaşadığını bilmek beni mutlu ediyordu. Ama ona kızgın olduğumu unutamıyorum. Doruk da benim gibi düşündüğünden emindim. Sonra büyük bir toplantı odasına girdik. Hepimiz geçtik ve oturduk. Artık merakla babalarımızın konuşmasını bekliyorduk.