KURUCUNUN YILDIZLARI

8. BÖLÜM: KAZA

Her şey bitti demiştim. Sonunda mutlu olacağımı düşünmüştüm ama olmadı. Yeni bir sayfa açmıştım ve her şeyin güzel olacağına inanmıştım ama lakin olmadı. Yine peşimizde insanlar vardı ve ne için peşimizde olduklarını bilmiyordum. Bir dosya var ve onu istiyorlardı. Aradıkları dosyada bu kadar önemli bir şey ne olabilirdi ki? Ve bu dosyadan bana Doruk bile bahsetmedi. Kafam yine düşüncelerle dolmuştu. Sürmeye devam ettim. Geçen arabalar sıklaşmıştı. Gözlerim kapanıyordu ve son anda kendime geliyordum. Gözlerimin kapanması hiç iyi değildi. Her an her şey olabilirdi. Dikkatimi topladım ve sürmeye devam ettim. Dikiz aynasına baktım ve yine o siyah maybach exelero arabasını gördüm. Peşimdeydi ve gaza bastım. Ben gaza yüklendikçe o da yükleniyordu. Beni yakalamasına izin vermeyecektim. Gaza daha fazla yüklendim. O da yüklendi ve yanıma geçti. Bana yaklaşarak yandan çarptı sarsıldım ama son anda tuttum. Kaybetmedim. Çok sinirlenmiştim. Bana yaklaşarak çarpmaya çalışıyordu. Sağ elimi kaldırdım ve arabayı ittim. Ormana doğru uçtu ve takla attı. Kim olduğunu öğrenmek istiyordum. Yavaşladım ve geriye doğru dönecekken karşıdan bir araba çarptı ve ne olduğunu anlamadan arabam takla attı. Gözlerim kapanmaya başladı. Canım yanıyordu ama çıkmalıydım. Sol elimi kaldırdım ve arabanın kapısını açtım. Tabi bu kolay olmadı gücüm olmadığı için. Kapı açıldı ve zorda olsa arabamdan çıkmıştım. Bana çarpan arabaya baktım ve bir genç kızdı. Korkmuş bir şekilde bana baktı ve gaza basıp kaçtı. Harika burada ölecektim. Kafamdan kanlar akıyordu. Kollarımın her yeri çizikti ve kanıyordu. Sürünerek devam ettim. Çok canım yanıyordu. Gözlerim kapanıyordu. Ne kadar açık tutmak istesem de kapandılar.

*

Birisi bana sesleniyordu. Boğuk bir ses vardı. Gözlerimi açamıyordum. Kulaklarımda çok az duyuyordu.

''Melis kendine gel. Lütfen... Sen yaşamalısın. Ölemezsin.'' dedi bir ses. İsmimi bildiğine göre beni tanıyordu. Kimdi acaba bu? Gözlerimi açmaya zorladım ve onu gördüm. Bu Uzaydı. Beni nasıl bulmuştu ki?

''Evet, aç gözlerini. Şimdi seni hastaneye götürüyorum Melis. İyi olacaksın.'' dedi ve beni kucağına aldı. Arabasının arka kapısını açtı ve beni yatırdı. Sonra kapıyı kapattı ve şoför koltuğuna oturdu. Sonra arabayı çalıştırdı ve gaza bastı.

''Uyuma Melis. Gözlerini aç. Benimle kal.''

''Tamam.'' dedim zor da olsa.

Sonra telefonu çıkardı ve birisiyle konuşmaya başladı.

''Jasper Melis kaza yaptı. Benim eve gelmelisin hemen. Onu iyileştirmelisin. 10 dakikaya evde oluruz.'' dedi ve telefonu kapattı.

Hastaneye gidecekken neden onun evine gidiyorduk anlamıyordum. Jasper da kimdi? Neden onu arayıp beni iyileştirmesini söyledi? Yine neler oluyordu benim bilmediğim? Canım yandı.

''Ah bileğim...'' dedim.

''Melis iyi misin? Ne oldu?''

''Asla iyi olamayacağım.'' dedim ve ağaçlara baktım.

''Öyle söyleme iyi olacaksın.''

''Nedense ben buna inanmıyorum.''

''O zaman inanmalısın.'' dedi ve arkasını döndü. Sürmeye devam etti. Sahil görünmüştü. Biraz iyi gelmişti yaşananlardan sonra. Gökyüzü çok güzeldi. Gökyüzüyle dans etmek isterdim. Tabi bu imkansızdı. Araba durdu ve Uzay kapıyı açtı.

''Yavaşça kalk seni kucağıma alacağım.'' dedi ve yavaşça kalktım.

''Ah... Canım çok yanıyor Uzay.''

''Tamam, aldım seni kucağıma.'' dedi ve arka kapıyı kapattı. Evine gelmiştik. Bahçe kapısını açtı ve içeriye girdik. Dış kapıya doğru ilerledik. Anahtarı çıkardı ve kapıyı açtı. İçeri girdik. Gözlerim tekrar kapanmaya başladı.