Selamın aleyküm.
Nasılsınız?
Oy vermeyi unutmayın.
İyi okumalar
............
"Yeni Hayatım"
Bu ne sorumsuzluktur ya. Ben neler yaşadım bu zamana kadar biliyorlar mı? İçlerinde 45-50 yaşlarındaki adam yanıma geldi.
"Kızım."
"Kızım mı?"
"Evet. Sen benim kızımsın. Ben baban Aydın."
"Lara."
"Hadi eve gidelim kızım."
"Ne?"
"Sen artık bizimle yaşayacaksın."
"A-ama"
"Lütfen. Ben sana baba olmak istiyorum."
"Ama ben sizin kızınız olmak istemiyorum."
"Lütfen kızım. Bizimle gel. Bir şans ver."
"Hayır!"
"İnat etme kızım. Bak annen de seni bekliyor."
"Annem mi?"
"Evet. Annen seni istiyor hadi gidelim."
"Benim annem yok."
"Hadi abicim. Evimize gidelim."
"Abicim derken?"
"Ben senin abinim. Adım Buğra."
"Hadi kızım. Gidelim."dediğinde gözlerimi eski aileme döndüm. Gülüp eğleniyorlardı. Gözlerim dolmuştu. Yapacağım bir şey yoktu. Kafamı olumlu anda sallayınca hastaneden çıktık.
2 tane araba vardı. Aydın Bey ve Buğra ile aynı arabaya bindim. Araba hareket edince dışarıyı izlemeye başladım.
Hayatım resmen değişmişti. Gözümden akan yaşı silmedim. Silemedim. O bile artık akmak istemiyordu.
Güzel bir evin önünde durunca arabadan indim. Aydın Bey yanıma gelip elini omzuma koydu. Eve doğru ilertlemeye başladı. Kapıyı çalınca bana benzeyen bir kadın açtı. Daha ben ne olduğunu anlamadan bana sarıldı. Hıçkırırarak ağlamaya başladı.
"Kızım."
"Hacer hadi evde devam edersin" dediğinde kadın benden geri çekildi.
İçeri girdiğimizde bir değişik olmuştum. Hacer hanım yanıma oturdu.
"Kızım ben annen Hacer. Abilerinde Buğra, Fatih , Furkan. Kardeşin de Yunus."
"Konuşacak mısın kızım?" Dedi gözleri dolu bir şekilde bana bakan Aydın Bey.
"Şey ne diyeceğimi bilmiyorum."
"İstersen odana çıkalım."
"Olur."dediğinde merdivenlerden çıkmaya başladık. Bir odaya gelince gözlerimin parlamıştı. Çünkü hayalimdeki gibiydi.
"Sen dinlen istersen. Bir şey olursa aşağıdayım." Diyerek odadan çıktı.
Kapının arkasına oturup ağlamaya başladım. Artık hıçkırarak ağlıyordum.
Saatlerce ağladım
Acılarıma ağladım...
Yaşadığıma ağladım...
Geçmişime ağladım...
Bu kadar mı kötüsün hayat?
Kimin intikamını benden aldın?
Hiç mi acımadın?
Yazar'dan
Tüm aile oturmuş düşünüyorlardı. Buğra ve Fatih biraz sevinçliydi. Çünkü ilk gördüklerinde o kızı sevmiştiler. Ama Furkan ve Yunus öyle düşünmüyordular. "O da o kız gibi" düşünüyordular. Aslında Yunus içten içe onu sevmesini istiyordu ama yine üzülmek istemiyordu.
"Kardeşinize iyi davranın" ~Aydın Bey
"O benim kardeşim değil"~ Furkan
"Oğlum!"~ Hacer hanım
"Ne anne ya? O da o kız gibidir."~Furkan
"Kimseyi bilip bilmeden yargılama Furkan. Herkes o kız gibi olmak zorunda değil"~Buğra
"Ne o abi? İki saatlik kız için bana mı kızıyorsun?"~Furkan
"FURKAN!"~ Fatih
"Off"Diyerek odasına çıkmaya başladı Furkan. Lara'nın odasının önünden geçerken içerideki ağlama sesini duyunca durdu.
Yavaşça kapının önüne oturup kafasını kapıya yasladı. Yaklaşık 30 dakika kızın ağlama sesini dinledi.
Onu sevmek istiyordu. Ona güvenmek istiyordu. Ama yapamıyordu. Psikoloji fazla iyi değildi. Bir kere daha yıkılırsa toparlanamazdı.
Gözünden akan yaşı silmedi. Yavaş ayağa kalkarak odasına gitti. Banyoya girip yere çömeldi. Hıçkırırarak ağlamaya başladı.
Hacer hanım seviniyordu o kızın annesi değil diye. Ailesine yaptıklarını bırakmamıştı. Akşam olunca hepsi odalarına dağıldı.
Lara'dan
Sabah olunca yataktan kalkıp banyoya girdim. İşlerimi halledip dolabın karşısına geçtim. Bir sürü elbise vardı. Siyah sweatshirt ve siyah pantolon alıp giydim. Saçımı da at kuyruğu yapıp telefonu alıp odadan çıktım. O sırada karşı odadan Fatih çıktı. Onlara daha abi demeyecektim.
"Günaydın"
"Günaydın"dedim bende. Birlikte merdivenlerden inmeye başladık. O önden ilerliyordu bende arkasından. Sonunda mutfağa gelmiştik. Herkes buradaydı.
"Günaydın kızım. Günaydın oğlum."
"Günaydın"
"Günaydın baba."
"Hadi kahvaltıya oturun."dediğinde bende bir yer bulup oturdum. Canım hiç bir şey istemiyordu. 2 gündür sudan başka bir şey yememiştim. Zorlayarak bir kaç şey atıştırdım.
"Kızım seni kendi okuluma almak istiyorum. Sende ister misin?"
"Arkadaşımda gelebilir mi?"
"Tabikii"
"Teşekkür ederim."diyerek yemeğime döndüm. Kahvaltı bitince hepimiz salona geçtik.
"Biraz kendinden bahsetsene."~ Hacer hanım
"Ne anlatayım?"~Lara
"Mesela nasıl rol yaptığını?~ Furkan
"Ne diyorsun sen ya?~Lara
"Oyun oynamayı bırak."~ Yunus
"Kendinde misin be?"~Lara
"Sen de o kız gibisin.'~ Yunus
"Küçücük aklınla ne saçmalıyorsun?"~Lara
"Kardeşimle doğru konuş"~ Furkan
"Ne yaparsın?"~Lara
"FURKAN VE YUNUS"~ Buğra
"Bana bakın. O kız ile beni kıyaslamayın. Daha beni kaç saattir tanıyorsunda bana rol yapma diyorsun. Ben sana diğer erkekler gibisin diyor muyum? Sanki ben sana bayılıyorum. Birini yargılamadan önce kendini yargıla."diyerek odaya çıktım.
Onunla uğraşamazdım. Ben sanki istiyorum böyle bir hayatı. Serefsiz.
......
Bölüm nasıldı?
Oy vermeyi unutmayın.
Allah'a emanet olun 🙏
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AİLEM (TAMAMLANDI)
ChickLit"Bu hayatta hiç bir beklentim yoktu. Olmayacak da. Ne olabilir ki?"~ Lara Bir kız. Annesi yıllar önce kaçmış. Babası ve ablası ile kalan bir kız. Tek bir arkadaşı var. Her ne kadar güçsüz biri olsada hayatta kalıp mücadele ediyordu. Bir gün ailesi...
