"Bu hayatta hiç bir beklentim yoktu. Olmayacak da. Ne olabilir ki?"~ Lara
Bir kız. Annesi yıllar önce kaçmış. Babası ve ablası ile kalan bir kız. Tek bir arkadaşı var.
Her ne kadar güçsüz biri olsada hayatta kalıp mücadele ediyordu.
Bir gün ailesi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"DNA TESTİ"
Sinirle kalktığım koltuğa geri oturdum. Abimde bana bakıyordu. Kararsız gözlerle.
"Anlat abi."
"O gün. Seni çatışmanın arasından ayırdığım zaman bizi takip edenlerin yanına gittim. Karşılıklı bir birimize silah çektik. Bana seni öldüreceklerini söyledi. Çünkü o kadar şerefsiz insanlar ki gözümün önünde annem ile babamı öldürdüler. Onlardan güçlüydüm. Ama onların seni öldüreceklerini biliyordum. Lara her zaman yanında olamazdım. Sana zarar vermeselerde illa korkutmak için amcamlara da saldırırlardı. Ben kabul etmek zorunda kaldım. Çünkü artık seni kardeşim yerine koydum. İlk kez abi oldum. O yüzden bir süreliğine yurt dışına çıkmaz zorunda kaldım. Ama Allah belamı versin ki seni gözümün önünden ayırmadım. Neler yaptığını görüyordum. O ağlama seslerini duyunca gelip yanıma sarılmak istedim. Ama yapmadım. Evde kamera vardı. Seninle iletişim kursam yakalanırdım. Bende seni izlemek zorunda kaldım. Zaten Emir'de bana ne yaptığını anlatıyordu."
"Nasıl? Emir senin ne halde olduğunu biliyor muydu?"
"Evet. Ona ben istedim sana söylemesin diye. Aslında daha fazla kalacaktım. Gelmeyecektim. Belki bu yıllar sürecek. Ama dayanamadım. Sen sanki benim ruhum olmuşsun. Yanında olmayınca ölü gibiydim. Bende geldim. Lara. Beni affedecek misin?"dedi dolu gözleriyle bana bakarak.
Ne yapmalıyım? Gidip sarılsam mı? Korkmuştum. Gözlerimden yaşlar akmaya başlayınca ellerimi yüzüme koyup hıçkırırarak ağlamaya başladım. Abim kalkıp hemen yanıma oturdu. Kollarını bana sarıp göğsüne çekti.
"Ağlama güzelim. Benim yüzümden ağlama."
"Çok korktum sama bir şey oldu diye."
"Ama bak olmadı. İyiyim. Sana söz bir daha seni bırakmayacağım."
"Ciddi misin?"
"Tabiki de farem. Seni nasıl bırakayım? Sen benim ruhum olmuşsun."
"Tamam affettim."
"Çok şükür. Hadi ağlama."
"Açım abi."
"Yemek yapmasını artık biliyorum. Yurt dışında sırf sana yemek yapmak için tarifler öğrendim."
"Aferin aslan parçası. Gittikçe gözüme giriyorsun."
