"Bu hayatta hiç bir beklentim yoktu. Olmayacak da. Ne olabilir ki?"~ Lara
Bir kız. Annesi yıllar önce kaçmış. Babası ve ablası ile kalan bir kız. Tek bir arkadaşı var.
Her ne kadar güçsüz biri olsada hayatta kalıp mücadele ediyordu.
Bir gün ailesi...
Sizden ricam bol bol yorum yapın ve sonda yapacağım duyuruyu okuyun.
İyi okumalar.
.......
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"ANNE!"
Yazar'dan
Tüm aile sevinçle evden çıktı. Hep birlikte pikniğe gidecektiler. 3 araba gideceklerdi. Lara, Aydın, Hacer, Yunus bir arabaya, Sinan, Gökhan, İclal, bir arabaya, Furkan, Buğra ve Fatih ise diğer arabaya bindiler.
Lara arkasına yaslanıp camdan dışarıyı izlemeye başladı. Bugün mutlu olacaktı. Yani öyle umuyordu.
.......
İclal arkasına yaşlanmış tabletine bakıyordu. Arada bir de babası ile Sinan'ı dinliyordu. İşle ile konuştuklarını duyunca geri tabletine döndü. Tabletin şarjı bitince oflayıp tableti koltuğa bıraktı.
"Evet öyle. Canım sıkılıyor."diyip geri arkasına yaslandı. İçinde 'keşke Buğra amcamların arabasına binseydim' diyerek geçirdi. Çünkü biliyordu ki onlar bayrağı eğlenceliydi.
.......
Fatih torpidodan çıkardığı peçeteyi Furkan'ın kafasına attı. Sabahtan beri telefon ile konuşuyordu. Bu da onun sinirini bozmuştu.
"Kes lan sesini. Sabahtan beri vız vız konuşuyorsun."
"Tamam... Sonra görüşürüz..."diyerek telefonu kapatıp abisine döndü Furkan.
"Ne oldu abi?"
"Lan beyinsiz. Sabahtan beri kiminle konuşuyorsun? Şahsen bu zamana kadar bizimle böyle uzun konuştuğunu görmedim."
"Ee sonuç?"
"Dayak sever misin?"
"Buğra abi!"
"Rahat bırak veleti Fatih."
"Ama abi. Ayıp ama."
"Noldu abi? Az önce aslan gibi kükrüyordun. Artislik fazla kaçtı herhalde."diyerek kahkaha attı Furkan.
Ama kahkasını yarı da kesen Buğra'nın sertçe arabayı durdumasıydı. İkisi de öne savrulmamak için koltuğa tutundu.
