"Bu hayatta hiç bir beklentim yoktu. Olmayacak da. Ne olabilir ki?"~ Lara
Bir kız. Annesi yıllar önce kaçmış. Babası ve ablası ile kalan bir kız. Tek bir arkadaşı var.
Her ne kadar güçsüz biri olsada hayatta kalıp mücadele ediyordu.
Bir gün ailesi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
..... " Kaza"
Sabah gözlerimi yüzümde gezinen ellerle açtım. Buğra abim yüzümün her yerini öpüyordu.
"Günaydın Lara'm."
"Günaydın abim."
"Hadi aşağı gel kahvaltı yapalım."diyerek son kez yanağımdan öpüp çıktı.
Yataktan kalkıp banyoya girdim. İşlerimi halledip çıktım. Dolabımın karşısına geçip ne giyeceğime baktım diyeceğim ama zaten buldum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yatağımı da düzeltip telefonumu alıp aşağı indim. Direkt yemek salonuna ilerledim. Hepsi buradaydı. Herkese ' günaydın' diyip kendi yerime geçtim.
.......
Okula gelince direkt sınıfa çıktım. Bugün üstümde yorgunluk hakimdi. Zaten yorgun olmamam imkansızdı. Kim böyle şeyler yaşasa yorgun olmaz ki? Manolya gelmemişti. Hocanın sınıfa girmesi ile önüme döndüm.
Ders çıkışı WC'ye gittim. Elimi yüzümü yıkayıp banyodan çıkacakken kapının kilitli olduğunu gördüm. Arkamdan gülme sesi gelince oraya döndüm. Oğuz'du.
"Naber sevgilim?"
"Yine mi sen? Oğlum düşsene yakamdan. "
"Bakıyorum da Furkan'da artık sana güveniyor. "
"Bu seni ne ilgilendirir?"
"Çok ilgilendirir. "
"Neden?"
"Çünkü sana zarar gelince çok üzülecekler."
"Ne saçmalıyorsun sen ya? SEN DELİSİN."
"Ben deli değilim."
"Hastasın sen. Doktora git. Şimdi de aç şu kapıyı."
"Hayır."
"Tamam o zaman açma. Zaten Bora benim yokluğumu anlayacak."
