"Bu hayatta hiç bir beklentim yoktu. Olmayacak da. Ne olabilir ki?"~ Lara
Bir kız. Annesi yıllar önce kaçmış. Babası ve ablası ile kalan bir kız. Tek bir arkadaşı var.
Her ne kadar güçsüz biri olsada hayatta kalıp mücadele ediyordu.
Bir gün ailesi...
Artık sınır koyacağım. Çünkü yorum ve oy sayısı çok az. Ya tamam oy ve yorum yapmak zorunda değilsiniz. Ama ben satır aralarında yorum görmek istiyorum. Özür dilerim.
Sınır;70 oy 60 yorum
İyi okumalar.
........
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yemek"
Yunus ve Sinan eve geldiğinde büyük bir kavga olmuştu. Gökhan hem çok korkmuş, hem de çok sinirlenmişti. Birini daha kaybetmek istemiyordu.
Lara bahçede oturan Gökhan abisinin yanına gidip, oturdu.
"Abi."
"Söyle."
"Ya tamam sinirlisin. Ama Yunus'u da anla. Buğra abim çok üstün gitmiş, o da biraz yanlız kalmak için kaçmış. Eğer biz şimdi ona kötü davranırsak bizden korkar, nefret eder."
"Haklısın. Onunla bir gün özel konuşmamız lazım."
"Teşekkür ederim abi."
"Ne için?"
"Bizimle olduğun için."diyerek Gökhan'a sarıldı.
"Hep sizinleyim. Hadi git uyu."
"İyi geceler."
"İyi geceler."
Lara abisinin yanından ayrılıp odasına gitti. Yatağında uzanan Sinan'ı görünce afalladı.
"Abi."
"Gel bakayım buraya küçük fare."diyerek kollarını iki yana açtı.
Koşarak gidip ona sarıldı. Zaten üstünü değiştirmesine gerek yoktu. Pijama ile evde geziyordu.
"Abi uyuyalım mı?"
"Olur."
"Ha yani benimle konuşmak istemiyorsun."
"Ne alâka."
"Olur,dedin."
"Ee?"
"Benimle konuşmak istemiyorsun."
"Ben seninle konuşmak için şuan tüm hayatımı önüne verebilirim."
