"Bu hayatta hiç bir beklentim yoktu. Olmayacak da. Ne olabilir ki?"~ Lara
Bir kız. Annesi yıllar önce kaçmış. Babası ve ablası ile kalan bir kız. Tek bir arkadaşı var.
Her ne kadar güçsüz biri olsada hayatta kalıp mücadele ediyordu.
Bir gün ailesi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hayat Devam Ediyor"
Gökhan ellerini yüzüne koyup sertçe sıvazladı. 1 ay koskaca 1 ay geçmişti. Annesi ve babasını kaybedeli. Her gün acısı daha çok büyürken kardeşleri için güçlü durmalı, kızını da üzmemeliydi. Sinan yerinden kalkıp Gökhan'ın omzuna ellerini koydu.
"Artık onlar için güçlü durmalısın, durmalıyız. Unutma onlar amcam ve yengemin bize emaneti. Artık kendini topla ve evin abisi olduğunu göster."
"Olmuyor Sinan. Ben yapamam. Ne yaparsam yapayım asla annem ile babamın yerini dolduramam. Onlar hep eksiklerini hissedecekler. Onlar hep annem ile babamı isteyecekler."
"Sen güçlüsün. Şimdi kalk salona gidelim ve artık yeni bir hayata adım attığımızı gösterelim. Tamam mı?"
"Pekâlâ."diyerek yavaşça oturduğu yerden kalktı.
Sinan ile salona doğru ilerledi. Ne diyeceklerdi kardeşlerine? Derin bir nefes alıp içeri girdi. Ama görüntü nefesini kesmek için zorluyordu.
Hepsi bir koltukta oturmuş kafaları eğik ellerine ve ya halı desenlerine bakıyordu. Ağladıkları çok belli oluyordu.
Derin bir nefes daha alıp boğazını temizledi. Hepsi aniden Gökhan'a dönmüştü. Gökhan zar zor gülümseyerek karşılarına oturdu.
"Sizinle bir şey konuşmak istiyorum."
"Buyur abi."diyerek abisine döndü Buğra.
"Artık bunu söylemek çok zor ama annemiz ve babamız yok. Ama hayat devam ediyor. Bir ömür böyle devam etmeyecek. O yüzden artık tüm sorumluluğunuz bana ait. O yüzden hepimiz bir birimizin yanında olmalıyız. Biz ne kadar güçlü olursak ancak o zaman bir arada olabiliriz."
"Ne yani unutmamızı mı istiyorsun abi?!"diyerek sertçe çıkıştı Fatih.
"Ben öyle bir şey demedim Fatih. Zaten unutursanız yazıklar olsun size."
"Abi unutmayacağız. Kim annesini babasını unutur ki?" diyerek İclal'e biraz daha sokuldu Lara.
"Şimdi kalkın ve kendinize gelin. Akşam dışarı çıkalım biraz hava alalım."diyerek salondan çıktı Gökhan.
