"Bu hayatta hiç bir beklentim yoktu. Olmayacak da. Ne olabilir ki?"~ Lara
Bir kız. Annesi yıllar önce kaçmış. Babası ve ablası ile kalan bir kız. Tek bir arkadaşı var.
Her ne kadar güçsüz biri olsada hayatta kalıp mücadele ediyordu.
Bir gün ailesi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.........
"Beni Bırakma Kalbim"
Önümdeki sandala aşkla bakıyordum. Etrafı mumlarla süslüydü ve bir sepet vardı. Sepette meyveler, çikolatalar, içecekler vardı.
Gülümseyerek Sinan'a döndüm.
"Bunu neden yaptın?"
"Bazı kızlar böyle şeyleri severler. Seninde seveceğini düşündüm."
"Sen nereden biliyorsun? Kaç tane kıza böyle şeyler yaptın?"
"Hiç bir kıza yapmadım. Filmlerde görüyordum."
"İyi tamam. Hadi gel sandala binelim."dediğimde elimden tutup sandala bindirdi.
İpleri çözdükten sonra ilerlemeye başladı.
"Beğendin mi?"
"Evet. Çok güzel."
"Biliyorum. Çünkü ben yaptım."
"Egonu sergilemene gerek yok."
"Dile bak dile. Nasılda büyük."
"Kıskanma."
"Biliyor musun hep bir kız abisi olmak istemiştim.Arkadaşlarımın kız kardeşleri vardı. Onları hep birlikte görünce üzülürdüm. Benimde bir kız kardeşim olsun istemiştim."
"Tek çocuk musun?"
"Evet. "
"Neden İngiltere'ye gittin?"
"Bu ülke bana acılarımı hatırlatıyor. Annem ile babam burada öldü. Bende kaçmak istedim acılardan."
"Ama kaçamadın."
"Evet. Her yerde illa aklıma geliyordu."
"Zor olmalı."
"Evet. Her şey tamam da anne baba acısı zor. O yüzden hep birilerinin kıymetini bilmeye çalışırdım."
"Aşık olmadın mı?"
"Hayır. O işler bana göre değil. Ben yanlız ölmek istiyorum."
"Neden?"
"Ben 6 yaşından beri yanlızım. Yanlız ölmek istiyorum."
"Yanlız değilsin. Amcanlar var."
"Evet var. İyi ki var. Ama hiç biri annemin ve babamın yerini dolduramaz."
