"Bu hayatta hiç bir beklentim yoktu. Olmayacak da. Ne olabilir ki?"~ Lara
Bir kız. Annesi yıllar önce kaçmış. Babası ve ablası ile kalan bir kız. Tek bir arkadaşı var.
Her ne kadar güçsüz biri olsada hayatta kalıp mücadele ediyordu.
Bir gün ailesi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
....
"Mutluyum"
Ben bana vuracağını zannedip gözlerimi kapatmıştım. Ama yanıldım. Oğuz yediği tokat ile yere düşmüştü. Ben Furkan'a bakarken o Oğuz'u yumruklamaya başlamıştı. Bana inanmıştı. Bana inanmıştı. Bana inanmıştı.
"Lara arabaya bin geliyorum."
"Ama."
"LARA!"dediğine koşarak arabaya bindim.
Furkan biraz daha Oğuz'u dövdükten sonra arabaya bindi. Arabayı çalıştırıp hızla sürmeye başladı. Ormanlık alana gelince Furkan'a döndüm. Burada ne işimiz var?
"Neden geldik buraya?"
"Konuşacağız."diyerek kapıyı açtı. Bir ayağını dışarı atıp sigarasını yaktı.
"Ne konuşacağız?"
"Oğuz ile ne zamandır beri tanışıyorsunuz?"
"Ne yapacaksın?"
"Söyle."
"2 yıldır. Oğuz eski sevgilimdi. Beni ablamla aldatınca ayrıldım."
"Piç. Merak etme bir doktor ile görüştüm bu beladan kurtulacaksın."
"Neden bana iyi davranıyorsun? Beni sevmediğini biliyorum."
"Ben sevgimi dışarı yansıtmam."
"Ne yani beni mi seviyorsun?"
"Bilmem. Belki seni kardeşim olarak kabul ettim ama dışarı yansıtmadım."
"Bu olanlardan sonra bunu demen ne kadar doğru?"
"Sana burada her şeyi anlatacağım."
"Tamam."
"Lisedeyken sevdiğim bir kız vardı. Tabii o benim onu sevdiğimi bilmiyordu. Aylarca onu gözledim. Yine bir gün okula hızla gittim onu görmek için ama gelmemişti. Aradan 2 hafta geçti. Ama hâlâ yoktu. Bende merak edip gidip arkadaşlarına sordum. Meğerse babası şiddet uyguluyormuş o da dayanamayıp asker abisinin silahıyla kendisini vurmuş. O günden beri toparlanamadım. Sonra ne olduysa o günden sonra oldu. Üvey kardeşimiz bize hep baskı uygulamaya başladı. İlk Yunus'tan başladı. Sıra banada geldi. İlk gece odama gelip bıçakla saldırmaya çalıştı. Sonra arabamın frenlerini boşalmıştı. Her kötülüğü yapmıştı. Ama en sonunda en büyük hatayı yaptı. Sevdiğim kızın ailesi kızın eşyalarını sokağa atmıştı. Bende onları alıp sakladım. Elbiseleri o gibi kokuyordu. Sonra o kız o eşyaların hepsini yaktı. Tabi bende o zamanlar akıl kalmamıştı. 2-3 ay odamdan çıkmadım. Herkesi o kız gibi görmeye başladım. Kendime engel olmak istedim ama olmadı. Sana da böyle davranmak zorunda kaldım. Çünkü psikolojim iyi değil. Senden beni affetmeni beklemiyorum. Affetmemen daha iyi. Ben bir daha kız abisi olamayacağım."
