"Bu hayatta hiç bir beklentim yoktu. Olmayacak da. Ne olabilir ki?"~ Lara
Bir kız. Annesi yıllar önce kaçmış. Babası ve ablası ile kalan bir kız. Tek bir arkadaşı var.
Her ne kadar güçsüz biri olsada hayatta kalıp mücadele ediyordu.
Bir gün ailesi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bunları haketmiyorum"
Biraz kitap okumanın ardından odadan çıktım. Ay sıkıldım yahu. İnşallah Yunus ve Furkan yoktur. Bir de onları çekemem. Bahçede oturan Hacer Hanım'ı görünce onun yanına ilerlemeye başladım. Dergilere bakıyordu. Bende yanına oturunca bana döndü. Gülümseyerek,
"Nasılsın canım?"
"İyiyim. Sen?"
"İyiyim. "
"Arkadaşımla buluşmaya gidiyorum. Dışarıdan bir şey ister misin?"
"Yok teşekkür ederim. Dikkatli ol yeter."
"Peki. Görüşürüz."
"Görüşürüz."dediğinde yanında ayrıldım. Taksi çağırıp beklemeye başladım. Takside gelince her zaman gittiğim sahili tarif ettim. Sahile gelince parayı ödeyip indim. Cebimden telefonu alıp Bora'yı aradım.
Merhemim aranıyor...
"Lara?"
"Bora"
"LARA! NERDESİN SEN? KAÇ GÜNDÜR SENİ ARIYORUM BİLMİYOR MUSUN? NE YİYİP İÇİYORSUN? KİMİNLESİN?"
"B-Bora"
"Söyle güzelim. Nerdesin? Seni almaya geleyim?"
"Bora sahile gel"diyip telefonu kapattım.
Aradan 15-20 dakika sonra fren sesiyle arkamı döndüm. Bora arabadan inip hızla yanıma geldi. Kollarını bana sarınca bende ona sarıldım.
"Lara. Nasıl korktum bilemezsin. İyi misin? O serefsiz sana bir şey mi yaptı?"
"İyiyim. Şimdi beni dinle tamam mı? Ben o ailenin kızı değilmişim. Gerçek ailemle kalıyorum şuan."
"NE?"
"Bora! Dinle bi. Her şey bir anda oldu. O yüzden seni arayamadım. Özür dilerim."
"Sen beni boşver. İyi misin? Sana kötü mü davranıyorlar?"
"Hayır. Çok iyi biriler. Kendimi onlara yakın hissediyorum."
"Oh çok şükür. Bir an evini basıp seni kaçırmayı bile düşündüm. Çünkü artık yeter. Onlar sana kötü davranınca tuhaf hissediyordum."
"S-sen iyi ki varsın Bora. İyi ki benim kardeşimsin."
"Sende iyi ki benim kardeşimsin."
YUNUS'TAN
Kurstan geline direk kendimi odama attım. Son günlerde her şey rüya gibiydi. O kız yani Lara hiç o kız gibi davranmıyordu. Ama işte güvenemiyordum. İçimde ki his benim zıttımdı. Aynı şeyleri yaşamayı korkuyordum. Sadece biraz zaman verecektim. Kapımın çalması ile oraya döndüm. Gelen Buğra abimdi.
"Abi."
"Bir şey konuşmak için geldim."
"Tabi abi gel."
"Bak aslanım. O Furkan mı senin aklına girdi. Ha doğruyu söyle."
"Hayır abi. Benim sadece zamana ihtiyacım var. Bende güvenmek istiyorum ama inan ki o-olmuyor."
"Tamam. Sakin ol Yunus'um."
"Abi ya o da o kız gibi b-beni döverse. Ya o da beni i-istemezse."
"Öyle bir şey olmayacak. Lara o kız gibi değil. Tamam alışmanı beklemiyorum ama ona kötü davranma. Şimdi dinlen biraz."
"T-tamam." diyip yatağıma oturdum. Yanda duran çekmeceyi açıp ilaçlarımı aldım. Bir kaç hapımı yutup yatağıma uzandım. Göz kapaklarım kapanırken kendimi uykuya bıraktım.
LARA'DAN
Bora'dan ayrılıp eve geldim. Salona geçtiğimde hepsi buradaydı.
"Hoşgeldin kızım. "~ Aydın Bey
"Hoşbulduk"~Lara
"Bizde seninle bir şey konuşacaktık."~ Hacer Hanım
"Tabi"~Lara
"Kaydını bizim okula aldım. Kimliğini de değiştirdim. Kimliğini odandaki masanın üstünde."~Aydın Bey
"Teşekkür ederim."~Lara
"Bırakın şuna önem vermeyi ya."~Furkan
"Furkan!"~Fatih
"Abi bu kız sizin aklını oynatıyor. Kendinize gelin."~Furkan
"Oğlum kardeşin o senin."~ Hacer hanım
"O benim kardeşim değil."~Furkan
"YETER BE! BEN SENİ Mİ ÇEKECEĞİM LAN!? BEN ZATEN SANA ÖLÜYORUM. SEVMEZSEN SEVME. ADAM OL BİRAZ. HAKKIMDA İĞRENÇ LAF ETMENE GÖZ YUMMAM. SEN KİMSİN DE BANA BU LAFLARI SÖYLÜYORSUN? DAHA TANIŞALI KAÇ GÜN OLDU DA BANA BU MUAMELEYİ YAPIYORSUN. HADSİZ"diyerek odama çıktım.
Birini yargılamadan önce kendinizi yargılayın bu hayatta. Kimse kimseye kalmıyor. Bu gün varsa yarın yokuz.
Daha çok küçüktüm ne istiyordunuz benden? Niye benim annem babam beni sevmedi.
