Kesik İzleri || Texting [b×b]

XL

Günaydııınn💙🍫

Uyarı: Bölüm içerisinde beyninizin buharlaştığından ya da benim içip içip yazdığımdan şüphelenecek olursanız derin bir nefes alın ve iki düşünceyi de kafanızdan def edin. Her şey yavaş yavaş netleşecek♡

Ve, araya ufak ayrıntılar sıkıştırıyorum. Öncekileri fark eden olmadı. Olduysa da yorum yapmadı. Öyle kişiler varsa bu bölümün sonunda Yankı ile ilgili sıkı ip uçları yakalayabilirler.

Ne anlatmışım aw sanki cinayet çözüyoruz, dümdüz fic içte mpdmxlzm

Keyifli okumalar💙

~

"Emir."

Kulaklarıma ulaşan ismimle gözlerimi yumdum. Sakin olmalıydım, hemen parlamamalıydım.

Kısa bir an sakinleşebileceğime ihtimal versem bile onun için günlerce acıyan kalbimi hatırlamamla atmıştım bu düşünceyi kafamdan. Sakin filan olamazdım. Bu kadar kolay değildi insanların duygularıyla oynamak.

İşaret dili bilmediğini söylediği hâlde şu an yazarak sinirimi dökemeyeceğim için sert bir şekilde ellerimi devreye soktum.

"Amacın neydi ki bana yalan söylerken? Saf gördün de eğlendin mi? Ben karşında senin için üzülürken içinden kahkaha mı attın?"

Alay eder gibi gülüp devamını getireceğim sırada olduğu yerde titremeye başladığını fark edince kendime bencillik yapmamam gerektiğini telkin ederek yanına çöktüm. Ne olursa olsun o şu an iyi değildi. Hesap sorma işini kısa bir süre ertelemeliydim.

Not defterimi çıkartıp hızlıca bir şeyler yazdıktan sonra ona çevirince kafamda büyük soru işaretlerine neden olacak bir şekilde "Ben okuma bilmiyorum ki." diye mırıldandı. Geçen gün yazışarak anlaştığım adam söylüyordu bunu.

Derin bir nefes alarak tanrıdan yardım dilenmeye başladım. Çünkü şu an ancak bir mucizeyle yardım edebilirdim karşımdaki adama.

Elimle ayağa kalk dercesine bir işaret yaptığımda elime uzanınca kendimi geri çektim. Bunun üzerine dudakları yavaşça büzüldü.

"Neden tutmadın elimi Emir? Beni sevmiyor musun?"

Ben bana ağır gelen tüm bu gariplikleri sindirmeye çalışırken onun, "Sesler kesildi. Kötü abiler gitti mi buradan?" diye sormasıyla gözlerimi yumdum. Hayatımda ilk kez karşılaştığım, böylesine garip bir konuda elimin ayağımın bağlanmış olması yutkunmamı zorlaştırıyordu. Kelimenin tam anlamıyla eksik hissediyordum. Her yönden eksik...

"Ben seninle karşılaşırsam eğer, seni anlayabilmek için bir abladan bana okumayı öğretmesini istemiştim ama unuttu galiba. Bugün benim evime gelirse söyleyeceğim ona. Küseceğim hatta. Şu an seni anlamak isterdim ben ama onun yüzünden anlayamıyorum."

Aklımda beliren fikirle telefonumu çıkartıp google translate'i açtım. Söylemek istediklerimi oraya yazıp sesli olarak ona dinlettim.

"Bana adını söyler misin?"

"Bana isim koymuyorlar ki Emir. Ama ben adımın seninkinden olmasını istiyorum. Çünkü ismin çook güzel."

Kafamdaki soru işaretleri sanki çok azmış gibi yerine yenileri de eklendiğinde saçlarımı çekiştirerek tekrar yanına çömeldim.

"Eğer ki adım Emir olursa, seninki gibi gamzelerim çıkar mı benim de? Annemin seveceği tatlı bir çocuk olur muyum?"

Sorusunun garipliğini göz ardı etmeye çalışarak taktik değiştirip ona uyum sağlama yoluna girdim. Bu yolda ilk adımı kafamı olumsuz manada sallayarak attım.