Kesik İzleri || Texting [b×b]

LVII

Selamm! Geciktim ama geldim^^

15K...💙

~

●Emir'in Ağzından●

Dakikalardır, hatta saatlerdir bir ileri bir geri yürüdüğüm odanın duvarları üzerime üzerime gelmeye başladığında tişörtümün yakalarını çekiştirerek nefes almaya çalıştım. Bu sakinleşmem için yeterli olmayınca koltuğa her an kalkmaya hazır bir pozisyonda oturup dizimi stresli bir şekilde sallamaya başladım.

Aramızda bunu anlayabileceğim kadar bir bağ kurulmuş muydu, kurulduysa da bu kurulan ne bağıydı hiçbir fikrim yoktu. Ama onun iyi olmadığını, yardıma ihtiyacı olduğunu kalbimin tam ortasında hissetmemi sağlayan her ne ise, güçlü bir duygu olduğu kesindi.

Kapının tıklatılmasıyla yerimden sıçrayıp, uykusuz geçirdiğim gece boyunca beklediğim Kaya'dan gelecek haberi almak için koşarak kapıyı açtım. Ellerim benden bağımsız hareketlendiğinde Kaya yüzümdeki bakışlarını o noktaya indirdi.

"Ne oldu? Bir sonuç çıktı mı? Buldun mu onu? İyi miymiş?"

Hızlı ve art arda sorduğum sorular işaret dilini benimle arkadaş olduktan sonra öğrenmeye başlamış olan Kaya için anlaşılması zor bir hâl alınca kapıyı sonuna kadar aralayıp girmesini beklemeden oturma odasına girdim. Telefonumu elime alıp mecburi olarak sık kullandığım not uygulamasına girdim.

Kolumu tutup durduramayacağı için telefonun üzerine doğru uzattığı elini görünce bakışlarımı yavaşça yüzüne çıkarttım.

"Emir, bir sakin ol anlatacağım. Sadece önce sakin ol olur mu? Bu şekilde bir yol kat edemeyiz."

İstemeye istemeye de olsa, başımı sallayarak onayladım söylediğini. Haklıydı, bu stresle doğru düşünemezdim.

Elini omzuma doğru yaklaştırsa da dokunmadan koltuğa oturmam için iter gibi yapınca diretmeden oturdum. Basit cümleleri yavaş bir şekilde söylediğimde anladığını bildiğim için elimi bir kez daha konuşmak üzere kaldırdım.

"O iyi mi?"

Derin bir nefes aldığı an kalbime saplanan acıysa beklediğim bir durum değildi. Bunu sindirmeyi beklemeden elimi konuşması için salladım.

Birkaç adımda yanıma gelip koltuğa yan bir şekilde oturdu. Bana dönüp "Onu bulamadım." dediğinde gözlerimin yanmaya başladığını hissettim. Hemen ardından "Ama..." dediğindeyse içimde yeni bir umut yeşerdi.

"Ama hemen pes etmeyip önüme çıkan herkese onu sormaya devam ettim. En azından bilgi edinmiş olayım diye..."

Kafamı devam etmesi için hızlı hızlı sallayınca bakışlarını önüne indirdi.

"Kime 'Yankı kim?' diye sorduysam o kadar şaşırdı ki Emir..."

Ellerimi kaldırıp kaçırmaması için yüzümden o noktaya indirmesini bekledim. Ardından yavaş bir şekilde "Bu ne demek Kaya? Lütfen her şeyi tüm ayrıntılarıyla anlat." deyip söylediğim şeyi anlayıp anlamadığını anlamak için yüzünde gezdirdim gözlerimi. Benim daha fazla zorlanmamam içim anladığını belirtircesine "Anlatacağım Emir." dediğinde kafamı sallayıp sessiz ama stresli bekleyişimi sürdürdüm.

"Yankı korkulan biriymiş sanırım. Hangi manada bilmiyorum ama insanlar onun hakkında konuşmaktan korkuyordu. Deli gibi korkuyorlardı ondan..."