Kesik İzleri || Texting [b×b]

LXIII

# Emirhan Derindere ft. Perdenin Ardındakiler - Gözyaşlarım Ol

Spotify sapığım rhysbae bilir, dinleye dinleye şarkının bokunu çıkardım gerçekten 🤭

Zaten geciktiğim için bir de bölümü kontrol ederek vakit kaybetmek istemedim. Hata varsa uyarabilirsiniz.

Keyifli okumalar💙

~

●Emir'in Ağzından●

Titreyen ellerimle asker yeşili, kareli salaş gömleğimin yakalarını sıkıp stresten döktüğüm soğuk terleri kurutmasını dileyerek sallamaya başladım.

Kafenin yanındaki duvara yaslanmış bir hâlde ne kadar zaman geçirdiğimi bilmiyorum fakat bu sürenin sonunu telefonuma gelen bir bildirim sesiyle getirmem gerektiğini fark ettim.

@yavuzkiray: Emir, bir problem mi çıktı, gelmeyecek misin?

Her daim dakik bir insan olduğum ve insanları bekletmekten nefret ettiğim için yaklaşık yarım saattir beklettiğimi yeni fark ettiğim Yankı içimde ciddi bir huzursuzluk yaratınca sırtımı artık bütünleştiğinden şüpheleneceğim duvardan ayırıp üzerimi düzelttim.

@emirguclu: Çok özür dileriim, geldim sayılır

Mesajı gönderip, cevabını beklemeden uygulamadan çıktım. Bugün yapmayı hedeflediğim şey için tanrıdan bana güç ve kuvvet vermesini dilerken telefonumun ayna görevini gören siyah ekranına bakarak saçlarımı dağıttım. Yüzüme hafif bir tebessüm kondurup nasıl göründüğümü son kez kontrol ettikten sonra derin nefesler alarak köşeyi dönüp kafenin ön tarafına ulaştım. Kapının önüne geldiğim esnada kalbim artık ağzımda atmaya başlasa da bunun üzerinde durmamaya çalışarak kapıyı ittirdim.

İçeri ilk adımımı attığım an göz göze geldiğim kişi kalbimdeki çarpmayı arttırırken bunun nedenini bugün, uzun süre sonra yapmayı ilk kez deneyeceğim, beni geren sebebe bağlayarak yavaş adımlarla cam kenarındaki masaya doğru ilerledim.

Karşısına geldiğimde çoktan ayağa kalkmış olduğunu görmek yüzümdeki zoraki gülümsemenin içten bir hâl almasını sağladı. Onunla tokalaşamayacağımı bilmesine rağmen saygılı bir şekilde ayağa kalkmış olması kendimi küçük de olsa bir beyefendi gibi hissetmeme neden oluyordu.

Gülümseyerek "Hoş geldin..." dedikten sonra bakışlarını önüne indirip mırıltıdan farksız bir sesle ekledi. "...kardeşim."

Başımı bir kez eğmekle yetindiğimde eliyle karşısındaki sandalyeyi gösterdi. "Otursana."

Ben söylediğini uygulayıp yavaşça oturduktan birkaç saniye sonra o da oturup bakışlarını bana çevirdi.

"Nasılsın, kardeşim?"

Onun bana kullandığı hitabı söylerken bu denli zorlandığını görmek içimde anlamsız bir sıkıntı meydana getirdi. Anlamsızdı, çünkü bana yalan söylediği için kendimce onu cezalandırmak adına girmiştim bu abi-kardeş muhabbetine. Şu an eğlenmiyor oluşum garip ve saçmaydı.

Dudaklarımı birbirine bastırarak söyleyeceklerimin sonuçlarını kısaca tarttım. Ardından, yüzümde olan gözlerinin ellerime inmesine sebep olacak şekilde göğüs hizama getirdim.

"Bana kardeşim deme. Hoşlanmadın bundan, anlayabiliyorum. Ben de sana abi demeyeceğim."

Bakışları önce yumuşadı, ardından sanki sinirleneceği bir şey söylemişim gibi koyulaştı. Çatılan kaşlarına sert yutkunuşu eşlik etti. Evet, şu an kıskançlığın zirvesini yaşıyordu. Kendinden kıskanıyordı beni.