Zeliha düşündü Nurin hanımın dediklerini
"acaba bir görsemmi ki çocuğu nasıl biri, Halil den iyidir"
diye güldü kendi kendine.
Allah ım Yarabbim bırakmadı bu evlilik işi peşimi diye yatağına girdi. Uyur gibi oldu Roza'nın ağlamasını duydu kalktı yağlığını aldı başına, saçları alttan çıktı önemsemedi bir koşu gidecem herkes yatmıştır zaten diye çıktı odadan hızlıca odaya gitti kapıyı kapattı. Rozay'ı aldı kucağına salladı,salladı susmadı bezini kokladı temiz herhalde aç diye mutfağa götürdü, kucağında bir yandan pışpışlayıp bir yandan süt ısıttı mamayıda kattı.
Emine seslerine uyandı
"Zeliş yinemi sen aldın kız sana çok zahmet oldu ver ayağmda sallayım, canım ver bana sen yat zaten bakıyon günlerdir bize seslenmeden sağol.
Kafamız rahat uyuduk ne zamandır"
dedi."Emine ben seviyorum Roza'yı gerçekten zahmet değil,hem sen birsürü iş yapıyon benim işim gücüm yok, sallarım canım sen git uyu asıl iyice dinlen,gidecem zaten yine siz bakarsınız "
dedi hüzünlendi bebeğe bakıp, biberonu verdi kucağındaki kıza.Emine 'ninde işine geldi " iyi madem hadi kolay gelsin "diyip gitti yattı..
Zeliş çocuk odası yerine kendi odasına götürdü bebeği,abiler rahat uyusun şirinim gel bakalım sallasın teyze seni diyerek girdi odasına yastığını koydu ayağına sütü içirdi,salladı uyuttu.
"Kız sen kilomu aldın ağır oldun gurtik "dedi öptü koydu yatağa kendi de uzandı yanına,sabah olmadan yine uyanır zaten o zaman götürürüm derken uyuya kaldı bebişe sarılıp.Hemde nasıl uyuma gün ışıdı evde kıyamet kopuyor Zeliha çıt ses duymuyordu.Gece en az üç kez kalkıp oda oda gezen Roza bile uyanmamıştı hiç.
Zeynel erkenden gelmiş Mirza ve Hüseyini görmüştü.Anasının odaya gitti kapıyı çaldı.
- Ana ana Roza burada mı?- Açtı kadın kapıyı yok oğlum hiç ses duymadım gece almadım ben
-Abidin'i gördü avlu da kapı sesine çıkmış belli gözlerini ovuşturuyordu.
"Roza sizin oda da mı Abdo ?" Diye sordu-Yok abi,uyanmadı gece duymadık.
Dedi adam+Emine Emine, sesi telaşlı artık
-Buyur ağam.dedi Emine
Ekmek yaptılar kahvaltı bile hazırlamıştı hatta iyi ağlamdı bu sabah bebek diye tüm işi yaptı hızlıca Hazal ene ile.
-Roza sizin ordamı uyur.
-yok ağam almadım ben,mama dedi ki Zeynel ağa sesini yükseltti bişey demesine fırsat vermeden.
-Nerde bu çocuk o zaman ana,Meryem,Diyar.
Sesi çok çıktı Zeynel ağanın gerildi telaşlandı.
-Yürümez emeklemez gidemez ya kendi, nerde çocuk diye bağırdı.Avluya geldi Meryem ve Diyar şaşırmışlardı sabah sabah gelmezdi zaten abileri hem gelmiş hemde bağırıyor Roza mı kayıp ikiside birbirine baktı "en son uyumadan gördük biz dediler.
Korktu Meryem,sesi titredi..Emine; ağam Zeliha gece süt verdiydi en son bakayım diye odaya doğru koştu.Peşine gitti Zeynel.
Kapıyı tıkladı Emine.Zeliha 3.çalmada araladı gözlerini, Allah ım nasıl uyumuşum dedi kolundaki bebeğe bakıp.
Kimo kimo diye seslendi"canım Roza oradamı "diye seslendi Emine,
" evet evet dur açıyom "diye kalktı aldı başına yağlığını ama saçları toplu olmadığı için tam örtülmedi ne başı ne saçı.
Telaşla açtı kapıyı kucağındaki bebekle Emine yi görünce tam çıkacaktı ki dev gibi Zeynel ağa belirdi karşısında.
Eminenin arkasında adamı görünce küçük dili boğazına aktı sanki Zeliş 'in başından aşağı kaynar su döküldü, yer yarılsa içine girse bu kadar olmazdı.
Adam karşısında uyku mahmuru gözlerle kendine bakan şok olmuş bir vaziyette bu kadar güzel bir kız beklemiyordu saçlarına kaydı gözü görmez olaydı.Saniyeler saat gibi işledi beynine....
Uzandı aldı kızını.
"Alma birdaha odadan neyisinde getirmişsin kimseye demeden "diye sinirini belli etti.
Bebeği bırakan kız hızla kapadı kapıyı.
Donmuş gibi yatağına oturdu ağladı,nasıl gördü beni rezil oldum saç baş açık üstümde içlik diye ağladı ağladı..
"Doğru diyor salak Zeliha sen niye bebeği odana getiriyon ya birşey olsa aptal,evde onca insan var mermer kafa,iyi oldu sana.." dedi
" Seviyorum ama ne güzel sıcacık uyuduk ne var sanki ağlasa daha mı iyiydi,hem ben kötülük yaparmıyım minicik bir kuş " diye de kendini kendine cevapda verdi.
" Ana odasına götürmüş misafir kız,misafirliğide kalmadı ya neyse,niye sormadan etmeden almış.Emine Diyar ikinizide suçladım hadi anam yaşlı Meryem sağolsun aylardır baktı odasında sözüm yok mecbur da değil.Diyar niye bakmıyon abim elin kızı gece alıp uyutuyor "diye fırçayı bastı.
Emine ses edemez de Diyar saygılı bir şekilde "duymadım abi inanki ağladığını" dedi.
" Hem Zeliş bizden iyi bakıyor,o tozu tam ayarlıyor sütüne,daha iyi uyutuyor benim yiğenim ama altına bakamam midem bulanıp öğürtü gelir, tiksinmiyor temziliyor o, hemde bezini çamaşırını bile yıkar kötülük etmemiş kız" dedi.
" İyi tamam dedi abisi olmasın bir daha aklım gitti kayboldu diye" .. kızgın bir ifade ile yürüdü.
Salona girdi kucağında kızıyla Zeynel,
babası kenarda oturuyordu yanına doğru ilerledi.Mirza Hüseyin Ahmet de geldi gürültü patırtıya hepsi uyanmış korkmuşlardıda.
Meryem mahcup oldu kocasıyla anasına karşı döndü
" ihmal ettim çocukları buaralar ama gerçekten Zeliş,abla gibi teyze gibi sanki bizden iyi baktı birşey demeyin lütfen kıza " diye baktı gözlerine...
Abidin "sıkıntı yok Meyro ne olacak evdeymiş işte daha ne üzülme diye kalktı "salona gitti..
Nurin hanım " gel anasının gelin kızı gel ne canını sıkan sanamı kızacam 7 aya yakındır ana oldun 3 çocuğa koynunda sakladın, kendi yavruna bakamadın boyunları düşmesin diye, mermer kafa Diyarıma mı kızayım kendince uğraştı eğlendirdi sabileri yoksa herşeyimiz tam olsun diye gece gündüz demeden çalışan Emine kızımamı, en fenasıda misafir diye evimize kız olmuş Zeliha yamı?
Vallah kızacam bu sefer he ağzıma ne gelmişse dökecem yetti galan ama akılsız oğluma Zeynel ağaya,Zeynel efendi varya çok bilene saymak gerek sabah sabah başımıza düştü.Yüreğimizi yedi.. " dedi
Sarıldı gelinine kadın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZELİHA (Tamamlandı)
Ficción GeneralHerşey Zeliha'nın verdiği bir karar ile başladı.. Zeliha hem ağlar hem güler hem neşelidir hem kederli.. Zeliha umut olur Zeynel'e.. Gerçek hayattan kesitler ile kurgulanmış bir hikaye.. Genç bir kız Zeliha. Anne Evlat Kadın ...