ZELİHA (Tamamlandı)

19.Bölüm

Zeliha elinde kaldı Zeynel ağanın.

     Korktu adam ne yapacağını bilemedi hızla çekti genç kızı belinden tutup Roza'nın yanına koydu başını yavaşça, yüzüne dokundu soğuktu ter vardı alnında saçları bile nemlenmişti..
   "Zeliha Zeliha "diye kulağına seslendi, sarstı hafifce salladı.
Tedirgindi elleri uyuştu yoksa biri dahamı elinde son nefeste diye kalbi boğazında atıyordu.

  - Zeliha uyan kendine gel Zeliha Zeliha!!

Zeliha sonunda kendine gelmeye başladı.

   
     Zeliha dedi adam tekrar, sesi bu kez sinirli değil merhamet dolu çıktı öyle iyi geldiki Zeliş'e..
  "Ağam vurma bana, bilmeden oldu istermiydim hiç Hüseyin düşsün, bilerek yaparmıyım diye "ağlamaya başladı gözleri kapalı yaşlar aktı yanağından süzüldü terine karıştı...
   "Gönderme beni ne olur "diye sayıklıyordu.
Zeynel ağa kendini dahada kötü hissetti kızcağız perişan halde ağlıyordu birde vurma diye, vururmuydu acizmiydi okadar.
   Yavaşça kalktı çıktı odadan mutfağa gitti bir bardak şekerli su yaptı getirdi.
Zeliha'nın başını kaldırdı içirdi iki yudum Zeliha ayılmıştı artık.
- İyimisin ?
  dedi meraklı gözlerle çakmak gibi yanıyordu adamın yeşile çalan gözleri.
   Zeliha o gözleri bir kere daha böyle gördü ya nasıl etkilenmesin kafasını çevirsin bakmasın hem de artık kocası onun hakkıyken.

Kafasını salladı genç kız evet diye konuşamadı ama hala yaşlar akıyordu usul usul.
   -Ben Diyar'ı çağırırım baksın sana.dedi sonra suçlu gibi

-Yok yok iyim ben açtım az ondan oldu, herkes duyar şimdi birşey yok, diye zar zor konuştu Zeliş boğazı yanıyordu,başında kaya vardı sanki.Gözlerini hiç ayırmadı kocasının derin yeşil gözlerinden.

Zeynel ağa kalktı çıkmak için kapıya yöneldiği anda Zeliha seslendi durdurdu.

    -Ağam dur dinle,
beni gönderme hata ettim ben, seni zora koştum farkındayım sonunu düşünmeden kabul ettim, eğme babamın başını ne olur benim yüzümden kahrolur bu sefer, onlar bilmiyor böyle evlendiğimi, elin lafından ettikleri yakıştırmalardan kaçıp buraya geldim böyle olacağını bilemedim, çocuklara bağlandım hele Roza alıp yüreğime koymak istedim.

    İlk Hazal ene söyledi gelin ol Zeynel ağa ya dedi olmaz dedim yemin ederim, gittim ama eve dönünce yapamadım.Yusuf'la evlenmeyi bile düşündüm vallahi burda yaşamak için.

    Geçen iki ayda ömrümden ömür gitti çok özledim çocukları onlarda beni sevmiş özlemiş, ne olur izin ver bakayım, arkadaş olurum, ana olmak değil niyetim Rahmetli hanımının yerini almak hiç değil.Ömür boyu ayrı olsun kapımız ben Nurin anaya en başta dedim evlenmeyi kabul ederken odam ayrı olsun diye, senin hiç razı olmadığını bilirim ağam, bir gün birini istersende kabulüm ama boşama beni yaşatma bana bunu başka kapıda yapamam ben artık. Diyerek ağladı Zeliha, oysa söz vermişti ağlamayacaktı.

    Zeynel ağa geriye döndü Zeliha nın gözlerine baktı "ben sana vurmak için el kaldırmadım Zeliha aciz değilim okadar, omzundaki örtüyüde başına çek her gördüğümde saçın açık, yat sen şimdi ben Diyar 'ı gönderirim" dedi alakasız bir konuya değindi diğer sözleri hiç duymamış gibi yaptı kapıyı kapatıp gitti.

   Zeliha, uzandı tekrar başı çok ağrıyordu Roza'yı minicik öptü.

- Ne olacak Roz'um teyzenin hali hafta olmadan ölmüşüm ben.   
  Büyüyünce sizde babanız gibi benden nefret ederseniz işte o zaman kahrolurum diye hem söyledi hem ağladı sarıldı bebeğe ama bu koku şu pamuk ellerin nasıl yanımda olurdu gelmesem sizi görmeden de olmazdı artık duramazdım. Allah'ım yardım et bana hayatımı sen yoluna koy utandırma geriye baktırma ardımı aratma Rabbim diye dua etti.