Yanındayım {Daddy}

4.Bölüm {Güvenli Kollar}

*Okuyucularım acilen yeni bölüm istedi ben de onları kırmayayım dedim <3 Yorumlarınızı bekliyoruum

Begüm'den...

Yetkin Hocanın numarası dalmaya devam ederken ağlamamı azaltmaya çalışıyordum. Telefon bir süre sonra açıldı.

''Kiminle görüşüyorum?''

Duyduğum sesle ağzımdan küçük bir hıçkırık koptu.

''Begüm?''

Göremeyeceğini biliyordum ama kafamı salladım.

''Ho-Hocam.''

Ses tonumdaki acı kulaklarıma iliştiğinde gözlerimden bir kaç damla yaş daha düştü.

''Begümcüğüm iyi misin?''

Yetkin Hocanın sesi endişeli çıktığında kafamı iki yana salladım. Hiç iyi değildim.

''Hocam buraya gele-gelebilir misiniz?''

Bunu ondan istemeli miydim bilmiyordum. Ondan başka kimsem yoktu. Akgün'e gidemezdim. Yetkin Hoca bir süre cevap vermedi. Ardından sesini tekrardan duydum.

''Konum at, geliyorum.''

Telefonu kapatarak gözlerimdeki yaşları sildim. Yetkin Hoca geliyordu. Konumu atarak ayağa kalktım. Sırt çantama ilerleyerek pijamalarımı ve bir kaç eşyamı koydum.

Evden çok sessizce çıkmam gerektiğini bildiğim için kapıyı oldukça sessizce açtım. Ardından kapatarak koşar adımlarla yola çıktım. Koşmaya devam ettim. Bir an önce buradan uzaklaşmak istiyordum. Yakalanma korkusu bedenimi ele geçirmişken adımlarımı daha hızlı atmaya başladım.

Yetkin Hocaya attığım konuma ilerledim. Akgün'le her zaman buluştuğumuz banka oturarak ellerimle oynadım. Yetkin Hocanın bir an önce gelmesini istiyordum. Onu aramakla doğru mu yapmıştım? Hiç bilmiyordum. Bildiğim tek şey ondan başka hiç kimsem olmadığıydı. Dudağım kanamaya devam ettiğinde elimi oraya götürdüm. Bu sıra da üzerime gelen araba ışıklarıyla korkarak hızlıca ayağa kalktım. Yetkin Hoca olması için dua etmeye başladım. Arabanın kapıları açıldığında içinden Yetkin Hoca indi. Karanlıkta sırtımdaki çantayla ona doğru ilerlemeye başladım. Beni gördüğünde olduğu yerde durarak ona adımlamamı izledi. Karşına geçerek kafamı aşağıya doğru eğdim.

''H-Hocam.''

Sesim hala güçsüz ve tedirgin çıkıyordu. Yetkin Hocanın sesi kulaklarıma ilişti.

''Begüm, bana bakar mısın?''

Ona bakmak istemiyordum. Yüzümdeki yarayı ve kanları görünce ne tepki vereceğini bilmiyordum. Başına bela açmakta istemiyordum. Kafamı kaldırmadığımda sağ elini çeneme çıkartmıştı ki korkarak bir kaç adım attım.

''Sana zarar vereceğimi düşünmüyorsun değil mi?''

Üvey babam canımı o kadar yakmıştı ki neyi düşüneceğimi bilmiyordum. Yüzümü kaldırmadan kafamı iki yana salladım. Yetkin Hocanın bana zarar vermeyeceğini biliyordum. O okulumuzun en iyi öğretmenlerinden birisiydi.

''Lütfen gözlerime bakar mısın?''

Sesindeki incelikle saklanmaktan vazgeçmeye karar verdim. Kafamı hafifçe yukarıya kaldırarak gözlerinin içine baktığımda gözlerindeki yumuşaklık ifadesinin yerini şaşkınlık ve üzüntü almıştı.

''Be-Begüm bu halin ne?''

Sorduğu soruyla omuzlarımı silktim.

''Bunu size anlatamam.'' Dedim.