Taksiden indikten sonra soğuk rüzgar yüzüme çarptığında göz yaşlarım yanaklarımdan süzülmeye devam ettiler. Yüreğimdeki büyük acıyla evime gelmiştim. Kocamla evime...
İlyas'a ne kadar kızgın olsam da beni üzgün görmesini istemediğim için yanaklarımdan süzülen göz yaşlarımı sildim. Beni ağlarken görmemeliydi, ben güçlü olmak zorundaydım.
Adımlarımı evimize doğru attıktan sonra kapıyı açarak içeriye girdim. Gözlerim İlyas'ı aradığında ne salonda ne de alt kattaki odalardan birinde yoktu. Merdivenlere yönelerek, çıkmaya başladığımda aklımdaki tek düşünce Yetkin'di... Beni hayatından silip atmıştı.
Yukarıdaki odalara bakmaya başladığımda İlyas'ın odasının açık olduğunu gördüm. Oraya ilerlediğimde kapının aralığından İlyas'ın valiz hazırladığını gördüm. Bir yere mi gidiyordu? Kapısını çaldığımda bana döndü.
''Girebilir miyim?''
Gelmemi işaret ettiğinde içeriye girerek valizlerine baktım.
''Bir yere mi gidiyorsun?''
Sorduğum soruyla hafifçe tebessüm etti.
''Biz gidiyoruz.'' Dedi.
Ardından elindeki gömleğini katladığında söylediği şeyi anlayamamıştım. Tatile falan mı çıkacaktık?
''Nereye gidiyoruz ve neden gidiyoruz?''
Sorduğum sorularla gömleğini valize koyarak vücudunu bana döndürdü.
''Trabzon'a taşınıyoruz.'' Dedi.
Bu duyduğum cümleyle kaşlarım çatıldı. O ne saçmalıyordu?
''Peki bu kararı verirken bana sordun mu?''
Kurduğum cümleyle İlyas hafifçe tebessüm etti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Edebiyat hocanla arandaki ilişkiyi biliyorum.''
Söylediği cümleyle şaşırarak ona baktım. Aramızda bir ilişki falan yoktu. Olabilirdi ama o bu ihtimalli sıfıra indirmişti.
''Be-Benim onunla aramda hiçbir şey yok.'' Dedim.
İlyas kurduğum cümleden sonra omuzlarını silkti.
''Gene de taşınmamız için hazırlıklarımızı tamamladım artık gitmek zorundayız. Bunu isteyerek yaparsan çok mutlu olurum. ''
Aslında beni bu şehire bağlayan hiçbir şey yoktu. Ne Akgün ve Yetkin vardı. İkisi de bana sırtlarını dönmüşlerdi. Bu şehirde yeterince acı çekmiştim. Belki de en doğrusu başka bir şehirde hayatıma başlamaktı. Omuzlarımı dikleştirerek karşımdaki adama baktım.
''Bence güzel bir karar vermişsin. Ne zaman gidiyoruz?''
