Adımlarımı okulun içine doğru atmaya başladım. Çantamı sıkıca kavrayarak okula girdim. Gözlerim etrafta gezinirken Akgün'ü görmek istediğimi fark ettim. İki gün önceki konuşmamız aklıma geldiğinde yeniden içimde bir şeyler yıkıldı. O benim çocukluğumdu, o benim canımdan bir parçaydı. Bahçede göremediğimde adımlarımı sınıfıma doğru atıyordum ki koridorun ilerisindeki Akgün'ü gördüm. Yanına gitmek için adımladığımda o da beni fark etti. Elinde döndürdüğü telefonunu cebine atarak yanımdan geçiyordu ki sesimle onu durdurdum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Akgün, biraz konuşabilir miyiz?''
Sorduğum soruyla gözlerine baktığımda o da adımlarını durdurarak hafifçe iç çekti.
''Seninle konuşmak istemediğimi söylemiştim.''
Bana böyle davranmasına anlam veremiyordum. Sırf ona aşk anlamında yaklaşmadığım için beni hayatından atıyordu. Biz birbirimizin her şeyiydik.
''Akgün ben seninle eskisi gibi olm-''
Lafımı kesti.
''Bu saatten sonra eskisi gibi olamayacağımızı anlamadın mı? Sen beni reddettin, silip attın.'' Dedi.
Çok yanlış düşünüp, çok yanlış konuşuyordu. Ben onu hayatımdan atmamıştım asla da atmazdım. O beni bırakmıştı.
''Bunun doğru olmadığını biliyorsun. Beni bırakıp giden sendin bana o gece 'ne ölüne, ne ölüme' demiştin unuttun mu?''
Kurduğum cümlelerle yüzünde hafif bir gülümseme oluştu. Komik bir şey söylememiştim. Adımlarını bana doğru atmaya başladı. Bir kaç adım kala durduğunda gözlerimin tam içine baktı.
''Beni rahat bıraksana? Seninle artık takılmak istemiyorum. Seni hayatımdan atıyorum.''
Akgün bana göz devirerek yanımdan geçecekti ki kolunu tuttum. Bu hareketimle sinirle kolunu çekti.
''Ne yapıyorsun am*na koyayım?''
Küfür etmesiyle kaşlarım çatıldı. O benimle nasıl böyle konuşurdu?
''Akgün laflarına dikkat et. Kendine gel biz seninle ark-''
Lafımı kesti.
''Biz seninle hiçbir şeyiz. Şu dakikadan sonra çıkma karşıma, canını yakarım.''
Akgün arkasını dönerek uzaklaştığında arkasından hafifçe tebessüm ettim. Canımı yakacağını söylemişti. Çektiğim acıları bilmesine rağmen bana bunu söylemişti. Birbirimizin yaraları onarmak yerine, bana yeni yaralar açacağını söylemişti. Gözlerim dolduğunda kafamı salladım.
*
Çıkış ziliyle sıranın üstündeki eşyalarımı çantama koydum. Otobüstün gelmesine daha on beş dakika olduğu için sıramda oturmaya devam ettim. Sınıfta kimse kalmadığında ayağa kalkarak pencerenin önüne gittim. Dışarıyı izlemeye başladım. Servislerine koşan öğrenciler, hala maç yapan öğrenciler, arabalarına dağılan öğretmenleri izlerken bir anda gördüğüm manzarayla yanımdaki kaloriferi tuttum.
