Yanındayım {Daddy}

8.Bölüm {Uzaklaştırma}

*Hızımı alamadım bir bölüm daha atayım dedim😂 Siz yorum attıkça benim bölüm atasım geliyor. Sizi çoook seviyorum. <3

Yazar'dan...

Yetkin yerden zorlukla kalkarak üstüne baktı. Bugün siyah gömlek giydiği için kendine teşekkür etti. Üstünü hafifçe sirkeleyerek yerdeki sırt çantasını, sırtına geri taktı. Adımlarını okula doğru atmaya başladı.

Adımlarını okulun revirine attıktan sonra revirdeki musluğu açarak elini, yüzünü yıkadı. Çantasını ve montunu çıkararak hasta yatağının üstüne attı. Çok fazla hareket edince canı acıyordu. Aynada kendine baktığında küçük bir küfür savurdu. Yüzünün çoğu yeri, yüzünü yıkamasına rağmen hala kan içindeydi.

Yüzünü tekrar yıkadıktan sonra çekmeceden sargı bezini ve ilacı alarak yüzündeki yaraları temizledi. Yüzüne küçük yara bantları taktı. Bu şekilde okula gelmesi doğru muydu bilmiyordu ama kimseye bir şey çaktırmak istemiyordu.

Montunu üstüne giydikten sonra sırt çantasını da, sırtına taktı. Adımlarını revirden çıkmak için atmıştı ki telefonun titremesiyle telefonuna baktı. Ekranının çatlamış olduğu görünce bir küfür daha savurdu. Telefonun şifresini girerek mesaj kısmına girdi. Begüm'ün üvey babasından mesaj gelmişti.

Bilinmeyen Numara: Kızımdan uzak durmayacağını söylesen de, bunu yapmak zorundasın. Aksi taktirde sadece senin değil onun da hayatını karartırım. Hem onun kokusunu özledim.

Yetkin okuduğu mesajla telefonunu sertçe yanındaki masaya geçirdi. Kırılan cam parçaları eline girdiğinde yeniden küfür etti.

''S*keyim!''

Elinden akan küçük kan damlalarıyla daha da fazla sinirlendi. Revirdeki koltuğa oturarak ellerini kafasının arasına aldı. Begüm'ü korumayı, onun yanında olmayı her şeyden çok istiyordu. O genç kızın, kendisine ihtiyacı vardı. Onu bu mesaj yüzünden tek başına mı bırakacaktı? Telefonunu açarak mesajı tekrardan okudu. 'hem onun kokusunu özledim.' defalarca kez bu cümleyi okudu. Eğer Begüm'den uzak durmazsa bu adamın ona zarar vereceğini biliyordu. Kendisine zarar gelmesine dayanabilir, kaldırabilirdi ama Begüm'e zarar gelmesine izin veremezdi.

Bir anda revirin kapısı açılmasıyla Yetkin kafasını kaldırarak, kapıya baktı.

''Hocam!''

Ona doğru koşan genç kızla hafifçe iç çekti. Genç kız, Yetkin'in yüzünü tuttuğunda Yetkin oturduğu yerden kalktı.

''Cansu, derste olman gerekmiyor mu?''

Cansu kafasını sallayarak Yetkin'in yüzünü incelemeye devam etti.

''E-evet ama buradan gelen sesi duyunca, nolduğuna bakmak istedim.''

Yetkin sadece kafasını sallamakla yetindi.

''Siz iyi misiniz?''

Nasıl olduğunu bilmiyordu tek bildiği şey ne yapacağına karar verdiğiydi.

''Ne kadar öğretmen olsam da ben de bazen kavga edebiliyorum.''

Yetkin hafifçe gülümseyerek konuştuğunda Cansu'da gülümsedi.

''Size, öğretmenler odasına kadar eşlik etmemi ister misiniz?''

Yetkin hafifçe kafasını sallayarak elini Cansu'nun omzuna koydu.

''Cansu, teşekkür ederim. Yine de buna gerek yok.'' Dedi.

Cansu'nun yanından geçerek öğretmenler odasına ilerlemeye başladı.