Yanındayım {Daddy}

24.Bölüm {Beklenmedik misafir}

Begüm'den...

Taksi şoförüne parayı uzattıktan sonra üstünü beklemeden arabadan indim. Yüzüme vuran sert rüzgarla adımlarımı denize doğru atmaya başladım. Şu anda ihtiyacım olan iki kişi vardı. Biri Akgün diğeri Yetkin Hocaydı... İkisiyle de daha önceden burada bulunduğum için buraya gelmiştim. Dalgaların sesi kulaklarıma iliştiğinde yanaklarımdan yaşlar yerdeki kumlara düşüyordu. 

Bir canavara, melek demiştim. Bir canavarla evlenmiştim. İlyas hakkındaki gerçekleri öğretmen o kadar canımı yakmıştı ki... Ben onu mutlu etmek için elimden geleni yaparken o bana yalanlar söylemişti. Beni kandırmıştı. 

Bu çok fazla canımı yakıyordu. Gözlerimi kapatarak dalgalara doğru ilerlemeye başladım. Deniz ve yıldızlar beni her zaman rahatlatmışlardı. Kendimi akşam akşam denizin ortasına atmak istiyordum. Dalgaların beni alıp götürmesini istiyordum. 

Bu hayatta kime inandıysam, kime güvendiysem beni ya yarı yolda bırakmışlardı ya da bana yalanlar söylemişlerdi. Kimseye güvenemeyecek miydim? Burukça gülümsedim. Güvenemeyecektim. 

Gözlerimi açarak ayakkabılarıma eğildim. Ayakkabılarımı ve çorabımı çıkardıktan sonra çıplak ayaklarla gözlerim kapalı bir şekilde kumda yürümeye devam ettim. Bu esna da ayağıma giren cam kırıklarıyla gözlerimi açtım. 

Ayağımdan akan kanlara baktığımda hafifçe gülümsedim. Canım acımamıştı. Aksine bu beni rahatlatmıştı. İhtiyacım olan şey tam olarak buydu. Ayağımdaki cam parçacıklarıyla adımlarımı denize doğru attığımda tuzlu su ayağımdaki acıyı artırmıştı. Kocaman gülümsedim. Hatta neredeyse kahkaha attım. 

Bir kaç adım daha atıyordum ki bir anda dengemi kaybedip düşecekken dirseklerimde  hissettiğim ellerle gözlerim kapalı oraya döndüm. Bu sıra kulağıma meleklerin sesi geldi. 

''Düşme.''

Kulağıma fısıldayan melekle gözlerimi açtığımda karşımda Yetkin Hocayı gördüm. 

''S-Sen gerçek misin?''

En ihtiyacım olan kişi, en ihtiyacım olan zamanda mı gelmişti? 

''Gerçeğim.''

Yetkin Hocanın yüzünde gördüğüm tebessümle ellerimi yanaklarına koydum. Teninin sıcaklığıyla gülümsedim.

''Gerçekmişsin.'' Dedim.

Ardından kafamı yorgunlukla ve acıyla göğsüne koyduğumda beni sıkıca sarmaladı. 

''Her zaman yanında olacağımı söylemiştim.''

Gözlerim kapalıyken duyduğum cümleyle gülümsedim.

''Ben de buna tutunuyorum ya.'' Dedim.

Yetkin Hocanın gülümsemesi kulaklarıma ilişti. 

''Hadi gidelim buradan. Kollarını boynuma dola.''

Söylediğini yaparak kollarımı, boynuna doladığımda beni kucağına aldı. Göz yaşlarım yanaklarımdan süzülürken arabasına ilerlemeye başladık. Beni arabaya yerleştirdikten sonra ayakkabılarımı da yere koydu. 

''Seni hastaneye götürmeliyiz.'' 

Duyduğum şeyi umursamayarak elini tuttum. Bir gözüm açık, diğer gözüm kapalıyken konuşmaya başladım. 

''Sevgiliniz?''

Sesim sorarcasına çıktığında kafasını iki yana salladığını gördüm.

''Artık bir sevgilim yok.'' Dedi.

Yetkin Hoca kemerimi bağlayarak kapıyı kapattığında hafifçe tebessüm ettim. Artık bir sevgilisi yoktu...