Kanlı Dans (DÜZENLENİYOR)

D ö r t: "Saygılar, Armiz."

Tatlıyı tabağa koymamla, "Tiramisu hazır." diye seslendim.

"Çok merak ediyorum. Bugün bir şey kırmadan günü tamamlayabilecek misin?" dedi alaylı bir sesle.

Tabağı tezgahın üzerine bıraktım. "Ne saçmalıyorsun?"

"Bugün sinirden köpürüyorsunnnn." Yaptığı iğrenç vurguyla bakışlarımı tezgahın hemen önünde dikilmekte kararlı olan Okan'a diktim. Yine okul üstünü değiştirme gereği duymamıştı. Üzerine önlüğünü bağlamakla yetinmişti. Tabağı ve kahveyi işaret ettim. "İşten atılmaya mı niyetlisin?"

Elini kafasını götürerek asker selamı verdi. "Emredersin komutanım."

Arkasından bakarken kafamı iki yana salladım. Ben sinirli falan değildim. Onu da nereden çıkarmıştı? Sadece...

Duyduğum bildirim sesiyle hemen telefonu aldım elime.

Beste yine mesaj atmıştı. Tezgaha yaslanarak okumaya başladım.

Beste: Hala küs müyüz?

Beste: Tamam, kabul ediyorum.

Beste: Daha dün tanıştığım biri için fazla üzerine geldim

Beste: Ama benim için bir şans tanı.

Beste: Biliyorum. Sen de Avcı'yı en az benim kadar seveceksin.

Bu kızın Avcı sevgisi beni öldürüyordu.

"Bülüyürüm, sün dü üvcüyü ün üz bünüm küdür süvücüksün."

Arkamdan gelen kahkaha sesiyle telefonumu kapatarak gürültünün sahibine döndüm. "Seninle lak lak yapacak vaktim yok Okan. Profesyonel bir işte çalışıyoruz."

Sözlerim onu daha da güldürürken, "Profesyonel mi?" diye sordu. "Lütfen ama. Her ne kadar bu kafe amcama bile ait olsa da kabul etmeliyiz ki burada müşteriye dair tek bir iz bile yok." Düşünceli bir şekilde ekledi. "Neden bu dükkan batmıyor?"

"Ağzını hayra aç." diye azarladım.

İşsiz kalmak sıkıntısıyla uğraşmak istemiyordum bir de.

"Yalan sanki. Sahi sen kimle konuşuyordun?"

Omzumu silktim. "Bir arkadaşla."

"Hımm." dedikten sonra gözleri bir yere takıldı. Ağzı alaycı gülümsemesini sergilemek için açıldı. "Hayret. Yeni birileri geldi ıssız kafemize." Kullandığı ses tonuyla gülmeden edemedim.

"Ne, yalan mı?" Göz kırptı. "Bu iş aşkıyla yanıp tutuşan genç, sipariş almaya kaçar."

"Senden bahsettiğimize emin miyiz?" diye takıldım. Kafasını çevirip muzip bakışlarından attı. 

Benim bir alt sınıfımdandı Okan. Aynı okulda olmamıza rağmen onu hiç görmemiştim. Ta ki bir yıl önce burada işe girene kadar. Amcasına yardım etmek amacıyla okuldan arta kalan zamanlarda burada çalışıyordu. Benim gibi. İyi çocuktu ama biraz aklı havada biriydi.

"Bir cheesecake ve çilekli milkshake." Kafamı salladım anladığımı gösterircesine. "Bu arada servisi senin yapmanı istiyor."

İçeceği hazırlarken duyduğum garip istekle Okan'a tuhafça baktım. "Nedenmiş?"

Dudak büzdü. "Seni tanıyor galiba." Yana çekildi. Görüş alanıma giren masadaki kişiye şaşkınca baktım. Dünkü tanıştığım son sınıf değil miydi o? Benim aksime şaşırmış gibi bir hali yoktu. Elini kaldırarak gülümsedi. Görmemiş gibi yaparak siparişleri hazırlamaya koyuldum.