My stupid boss (Dutch)

hoofdstuk 49

(kleine tip luister dit liedje erbij.)

Eerder: Ik gaf haar een kus op haar wang en liep naar de deur van het restaurantje. "Waar dan?!" Roept ze me na. "Zijn kantoor thuis." Met grote ogen kijkt ze me aan alsof ik een moord ga plegen en dit bevestigd alleen maar dat ik juist ben. En loop de deur uit naar buiten.

Het duurt niet lang voor dat ik haar achter me hoor rennen. "Blaire wacht alsjeblieft." Ik draai me om en kijk haar aan. "Geef me 1 goede reden waarom ik nu niet achter antwoorden mag zoeken?" Vraag ik haar een beetje arrogant waar ik eigenlijk wel spijt van heb dat ik me zo gedraag. Zij kan er helemaal niks aan doen. Misschien dwingen ze haar wel om niks te zeggen.

Maar ze lijkt zich er niks van aan te treken en kijkt me alleen met smekende ogen aan.

"Omdat ik net wil dat je iets gaat doen waar je spijt gaat van hebben."

"Waarom zou ik spijt hebben als ik iets zo graag wil. Antwoorden Sarah, ik verlang er zo hard naar. Stel je je eens in mijn plaats.

Je komt hier per brief naar toe zonder geen ene fuck te weten. Wordt je verteld wat je wel en niet mag doen. Wordt je gedwongen om bij hem te gaan wonen en niet ergens anders, Worden er allemaal geheimen voor je bewaard. Kom je hem steeds op plaatsen tegen dat je niet eens wist dat hij er ook was. Houd hij je bij iedereen weg en wurgt jouw beste vriend recht voor jouw ogen, en alles maar dan ook alles leidt naar dat verdomde kantoor van hem.

Het is alsof mijn antwoorden er zich in bevinden zodra ik de deur ga open doen. Dus alsjeblieft kom niet af met waar ik wel en geen spijt ga van hebben want dat kan ik er nu echt niet bij hebben.

Tenzij je me nu zelf vertelde wat er hier godverdomme aan de hand is want weetje k ben kapot. Ik ben gesloopt door alles en als je me nu gaat tegenhouden weet ik niet of ik het nog ga aankunnen.

Dus alsjeblieft ik smeek je Sarah laat me gewoon gaan voordat ik hier ga onderleiden want ik ga alleen maar spijt hebben als ik het niet doe."

De tranen lopen over onze wangen en ik zie het spijt in haar ogen. Ik heb alles eruit gelaten wat al die tijd al diep in me zat en het alsof er een grote last van mijn schouders is. Alsof ik 10 kilo lichter ben. "Alsjeblieft." Komt er huilend en fluisterend over mijn lippen.

Onze snikken is het enige wat nu te horen is behalve van al het lawaai om ons heen is het oorverdovend stil al dat geluid verdwijnt en we voeren een gesprek met onze ogen.

Mijn smekende ogen en haar verdrietige toestemmende ogen. Maar 1 klein knikje van haar verander alles. Een kleine glimlach verspreid op haar gezicht.

Ik draai me om en begin te lopen alsof mijn leven er vanaf hangt.

"Blaire! Wacht." Sarah komt nog naar me toegesneld en laat haar tassen vallen en valt in mijn armen. We knuffelen alsof we er bij doodgaan, dan laat ze mij los en neemt mijn beide handen vast.

"Beloof je me wat je keuze hierachter ook is dat je altijd contact met me blijft zoeken want je bent de beste vriendin die ik in tijden heb gehad en ik kan je echt niet kwijt raken. Beloof je me dat alsjeblieft." Kijkt ze me met smekende ogen huilend vragend aan. Ik begin met knikken.

"Ja belooft maar dan beloof je me ook iets, dat Tyler dit niet te weten komt dat ik dit heb gedaan." Ze knikt ook en geeft me nog een korte knuffel voordat ze me loslaat en een stap terug zet.

Dan begin ik terug met rennen en kijk ik niet meer achterom. Ik hou de eerste beste taxi tegen die ik tegen kom aan en vertel ik hem dat ik naar de penthouse wil.

De rit lijkt eeuwig te duren. Een normale 10 minuten rit lijkt nu 1 uur te duren. Ik probeer mijn gedachten op een rijtje te krijgen en naar buiten te staren. Wat zou ik zien als ik die kamer binnenkom? Ik heb echt helemaal geen idee. Plots springt mij nu iets te binnen. Wat als Tyler thuis is. Dan valt heel mijn plan in het water. Ik kijk naar de klok en zie dat het bij 14.00 uur is. Rond deze tijd moet Tyler wel op kantoor zijn maar je weet natuurlijk nooit.