My stupid boss (Dutch)

Hoofdstuk 29

Eerder: We komen aan in een drukke buurt waar de muziek, het zweet en alcohol me nu al als een waas over me heen komt. Het is een grote Club langs de buitenkant te zien met veel licht en een grote wachtrij. Als we eindelijk aan de beurt zijn om naar binnen te mogen na het wachten in de lange rij. Ga ik met een heel bang hart naar binnen.

De drukte wordt met de minuut erger. Jade ben ik een paar minuten geleden kwijtgeraakt toen ze een jongen zag. Ik vraag me af hoe ik hier toch ben in vernesteld. Ik hoor me druk te maken over hoe ze er thuis over denken en het probleem proberen op te lossen maar nee ik sta hier in een club. O nee ik heb niks aan Tyler laten weten en ik weet hoe rap hij ongerust raakt. Wat dom van me.

Ik voel m'n gsm trillen in mijn handen en ik naar het scherm. Ik zie dat Lisa me belt. Ik kan al raden hoe dat zou komen.

Ik loop de ruimte uit en ga even naar buiten waar ik op een muurtje ga gaan zitten. En pak dan op.

"Hey Lisa."

"Blaire! Moet je nu eens weten wat ik heb gelezen?" Ik hoor het kwaad al een beetje in haar stem en ik weet direct welke richting ze uit wilt. Dat hoor ik omdat ze me niet begroet heeft en dat doet ze anders altijd.

"Ehm ja?" Zeg ik wat nerveus.

"Jij op de cover van een roddelblad met je baas!" Ze haalt even wat adem en begint weer te praten. "Waar denk je mee bezig te zijn? Zo herken ik je niet meer. Wat moet mama hier van denken, dat je het niet serieus neemt daar. Je papt aan met je baas Blaire! Je hebt al die tijd geen enkel vriendje gehad, geen contact gehad met jongens omdat je de behoefte niet had om met ze om te gaan. Maar nu je opeens aan de andere kant van de wereld woont maakt het je allemaal niet meer uit en denk je dat we het toch niet te weten gingen komen. Wat ging er om in je hoofd dat moment?!"

Ik voel hoe mijn ademhaling onregelmatig wordt en dat er tranen over mijn wangen beginnen te rollen. Lisa heeft gelijk wat ging er in mijn stomme hoofd om op dat moment dat ik dacht dat het allemaal oke is wat ik aan het doen ben. Ik ben hier met een doel en dat is om bij te leren en wanneer is er 1 keer in mijn hoofd omgegaan dat ik dacht wauw dat wist ik nog niet ik ben echt aan het bij leren. Nee geen 1 keer omdat ik er iedere keer er niet bij was met mijn hoofd. Ik nam het niet serieus en daar zat ik fout. Ik ben hier met een doel en dat is ook het gene wat ik moet doen.

"Blaire ben je daar nog?" Hoor ik Lisa haar stem door de telefoon.

"Ja, ik ben er nog." Zeg ik wat zachtjes. Je hoort aan mijn stem die wat kraakt dat ik gehuild heb. "Je hebt gelijk Lisa, het spijt me."

"Hé je moet het niet voor mij doen en dat weet je. Je moet het doen voor jezelf. Maar ik herken je gewoon niet meer, ik wil mijn klein zusje terug snap je dat. Ik wil me geen zorgen maken om jou."

"Dat hoeft ook niet je had gelijk over alles en zal me herpakken. Ik zal tonen waarom ik hier gekomen ben. Lisa?"

"Ja?"

"Zijn mama en papa boos?" De angst giert ervan af omdat ik bang ben dat mijn ouders zo teleurgesteld zouden zijn in mij en dat is nooit mijn bedoeling geweest. Ik mis ze gewoon ook enorm.

"Ik heb het ze niet verteld Blaire en zorg dat ze het niet te weten komen maar jij moet me beloven dat je uit de buurt blijft van hem. Ik weet dat hij mooi is en intimiderend over kan overkomen maar je moet dat onschuldige gevoel van je overzetten en even een badass zijn tegen jezelf. Je moet nee durven zeggen. Zolang jij je best doet en ik zie dat het verbeterd is zal ik niks tegen mama en papa zeggen, oké?"

"Ja zal ik doen, ik zal afstand van hem nemen en hem duidelijk maken dat het niks tussen ons kan worden. Dankjewel Lisa."

"Waarvoor?"

"Dat je me wakker geschud hebt en dat ik me moet realiseren dat het geen film is waar ik in leef. Je hebt me weer duidelijk gemaakt waarvoor ik hier echt ben en ik denk dat ik dat echt even nodig had."

"Hé je weet toch dat ik zielsveel om je geef?" Ik hoor haar wat adem nemen en praat dan weer verder. "Ik wil gewoon niet dat je gekwetst wordt of je ergens spijt gaat van hebben."

"Ik hou ook van jou, hé maar ik ga moeten ophangen ik ben wat moe en moet morgen vroeg opstaan." Ik heb haar niet verteld dat ik in een of andere club zit. Ze zou dat helemaal ontploffen en ik weet hoe ongerust ze kan zijn. Ik ben haar enige zusje en ik ben jonger dan haar en dat heeft haar een soort van verantwoordelijkheidsgevoel aan haar.

We nemen afscheid en hangen dan op. Ik neem nog eens die adem en ga dan terug naar binnen. Ik loop naar de damestoiletten en ik fris me even op. Omdat ik gehuild had was mijn make-up wat uitgelopen wat ik nu een beetje recht trek.

Ik kan nu wel even een drankje gebruiken als ik me erbij neerleg dat ik Tyler moet vertellen dat we afstand moeten nemen van elkaar. Hij gaat hier niet blij mee zijn en zal me niet zomaar laten gaan.

Hoe moet ik hem dat vertellen? Hij is zo beschermend tegenover me. En al zeker intimiderend, hij was de eerste man waar ik me goed bij voelde. Ik dacht echt het verstandig was maar ik dacht niet helder na, zo kun je toch niet zijn.

Ik zal moeten zoeken achter een eigen appartement want het zal er niet op beteren als ik zeg tegen Tyler dat we afstand moeten nemen maar dat we wel nog gewoon samen kunnen wonen. Ik wordt gewoon misselijk van de gedachte dat ik straks ruzie ga moeten maken met hem want ik zeker dat dat gaat gebeuren hij gaat zich er niet zomaar bij neerleggen.

Ik neem mijn glas met veel alcohol in en drink het in een keer achterover. Ik weet zelf niet wat erin zat maar dat maakt me op dit moment niet ze veel uit als ik maar iets sterks binnen heb. Ik bestel er nog een en drink hem gelijk ook uit.

"Zo jij had het nodig?" hoor ik vanachter me. Ik draai me om op mijn barkruk en zie een jongen voor me staan. Ik voel me al redelijk aangeschoten en voel al dat ik niet meer nuchter kan nadenken.

"Dat is ook zo." Ik steek mijn hand naar hem uit. "Blaire, aangenaam."

Ik zie de jongen slikken voor me en zijn spieren wat aanspannen. Dat komt me bekend voor.

Hij steekt dan ook zijn hand naar me uit. "Tyler, aangenaam."