My stupid boss (Dutch)

hoofdstuk 31

Eerder: Tijdens de rit kon je een spelt horen vallen. Ik leun met mijn hoofd tegen het raam en voel hoe ik langzaam weg zak. Ik hoor Tyler nog 'eindelijk' zeggen.

Ik voel hoe Tyler me naar binnen draagt wanneer ik terug waker wordt. Ik open zachtjes mijn ogen en zie dat ik in de zetel lig. Dat had ik wel kunnen verwachten dat ik niet tot bed gedragen zou worden. Want ik was er 100% van overtuigd dat Tyler nog een uitleg zou willen.

Ik voel me nog altijd flink aangeschoten maar toch minder dan eerst. Ik zie Tyler de woonkamer binnenkomen met 2 glazen water die hij voor me neerzet en zelf een vasthoud."Ik denk dat je wat sterkers nodig zal hebben." Opper ik maar Tyler lijkt er niet zo gediend mee te zijn met mijn uitspraak.

"Ik denk dat jij me nu beter een goede uitleg geeft van what the fock jij deed s'nachts in een club zonder mijn toestemming."  Hij kijkt me recht in mijn ogen aan en zijn ellebogen steunen om zijn knieën. Ik slik een brok in mijn keel weg.

"Ik was met Jade." Begin ik. Hij knikt dat ik verder kan gaan. "En zij heeft me overtuigt dat het beter was dat ik even mijn gedachten kon vergeten. Ik was het helemaal vergeten je te melden dat ik in een club zat." Dan schiet me iets te binnen.

"Hoe wist jij eigenlijk waar ik was?" "Ik moest daar toevallig zijn voor een korte meeting." Was zijn enige antwoordt maar ik geloof er eigenlijk niet veel van. Toevallig waar dat ik naar een club ging zat meneertje daar ook.

"Wie ben jij eigenlijk om me zo die club uit te sturen?!" Hij staat recht en staat achter zijn kleine zetel. Hij leunt met zijn handen op de leuning van de zetel en kijkt me serieus aan. "Sinds jij mijn verantwoordelijkheid bent heb ik het recht je die club uit te sleuren." Nu schieten mijn ogen open. Ik drink een slok van mijn glas. "Jouw verantwoordelijkheid!? Wie denk je wel dat je bent en voor wie zie je mij wel aan. Ik ben je fucking dochter niet waar je verantwoordelijk moet voor zijn. Ik ben niet eens je vriendin. Dus ik weet niet wat voor bullshit je zit uit te kramen." Ik verschiet van mezelf dat ik zo'n woorden gebruik maar ze moesten er gewoon even uit.

Ik sta recht en begin rond te wandelen. Ik heb echt iets nodig want ik voel dat ik deze avond niet ga overleven. Zonder op een antwoord te wachten loop ik naar de keuken. Ik weet dat hij dit niet zal goed keuren but I don't give a fuck. Hij achtervolgt me en kijkt naar elke beweging dat ik doe.

Zodra hij ziet dat ik naar de dranken kast loopt duwt hij me tegen de muur aan. Hij pakt mijn polsen en houdt ze boven mijn hoofd vast. Ik voel mijn ademhaling versnellen en mijn hart kloppen in mijn keel. "Zeg me nog een keer dat je niet de mijne bent." sist hij tegen me.

Hij duwt mijn kin omhoog met zijn vingers zodat ik recht in zijn groene ogen moet kijken. Mijn knieën beginnen te knikken. De spanning hangt in de lucht en dat zie van mij maar ook van hem.

Ik schud mijn hoofd. "Ik kan niet van jou zijn." Ik trek me los en ga op het keukeneiland zitten.

"Ik was nog niet klaar met mijn verhaal. Toen ik in de club aan gekomen was kreeg ik een telefoontje van mijn oudere zus." Ik kijk hem aan en neem even adem. "Ze was furieus toen ze me sprak. Ze heeft me een hoop dingen duidelijk gemaakt en ik kan haar geen ongelijk geven Tyler."

"Wat voor dingen?" " Ik moet meer op mijn studie letten en ik ben hier om te leren. Ik ben hier niet om een affaire te kunnen hebben met de baas. Ik mag van geluk spreken als ik me goed gedraag dat ze niks verteld tegen mijn ouders."

"Wat moet ik verstaan onder goed gedragen?" Vraagt hij me alsof hij de bui al voelt hangen. Ik schud mijn hoofd. Ik wil dit hem niet aan doen maar ik kan niet anders.

"Tyler ... w-we, i-ik." Maar al snel onderbreekt hij me. "Blaire wat probeer je met verdomme duidelijk te maken. Draai niet rond de pot alsjeblieft." ""We moeten afstand nemen Tyler, we kunnen elkaar alleen nog maar zakelijk zien."

Ik zie dat hij kwaad begint te worden. "Nee! Over mijn dood lijk! Wat denk je wel niet dat ik je zomaar opgeef en afstand van je kan houden omdat je zusje je dat opdraagt. Zo ben ik niet Blaire. Ik luister niet naar anderen en zeker niet als ze me zeggen dat ik je moet opgeven."

"Wil je alsjeblieft eens aan mij denken. Wil je dat mijn ouders dit te weten komen? Ik ben hier om bij te leren Tyler en niet om een relatie aan te gaan. Ik ben een student. Je kan me niet behandelen alsof je niet weet dat dit niet kan. Ik hier nog niks bereikt en hoeveel maanden zijn we ver. Ik ga een eigen appartement zoeken en we zien elkaar alleen nog maar zakelijk. En je kan me niet tegen houden want ik zou graag dit jaar mijn diploma kunnen halen."

Hij loopt naar me toe en duwt mijn benen open en gaat ertussen staan. "Het kan me niet schelen Blaire. Je gaat je diploma met gemak halen als ik naar je cijfers kijk. Als jij er nog maar aan denkt om ergens anders te gaan wonen." "Dan wat?! Ga je me vastbinden en me dwingen hier te wonen tegen mijn wil. Ik kan hier niet wonen met de gedachte dat ik niet bij je kan zijn maar je continu zie. Dat kan ik niet Tyler als we afstand moeten nemen dan bedoel ik dat ook letterlijk."

Voor dat ik het wist duwt Tyler ruw zijn lippen op de mijne. Hij kust hard maar ook hopeloos. Hij hou me vast aan mijn heupen terwijl zijn andere hand rond mijn wang ligt. Zachtjes op de maat zoen ik hem terug. Onze lippen bewegen synchronisch met elkaar. Ik voel dat we het allebei even hard nodig hadden. Maar wanneer ik zijn tong op mijn lip voel dan schiet me te binnen wat we aan het doen zijn en duw ik hem van me af.

Geschrokken kijk ik hem aan. Ik spring van het eiland en neem een paar stappen van hem weg. "Blaire.." "Nee! Jij moet nu vooral je mond houden. Hoe durf je mijn eerste kus van me te ontnemen zonder dat ik het wou, terwijl ik tegen je zeg dat we afstand moeten nemen van elkaar. Weet je wel wat je met me doet op dit moment?"

Hij loop naar me toe terwijl ik naar achteren loop. Voor dat ik het wist wat ik doe loop ik weer tegen die verdomde muur aan. Hij komt heel dicht tegen me aanstaan als hij mijn armen weer boven mijn hoofd pint. Wat heeft hij daar toch mee. Ik voel mijn hartslag nog tienduizend keer sneller gaan als daarstraks en ik voel mijn benen als pudding worden. Ik voel zijn hete ademen tegen me aan wat het er ook niet veel beter op maakt.

"O Blaire ik weet heel zeker wat ik met je doe. Maar weet jij ook wat jij ook met mij doet?" Met deze worden duwt hij zijn lippen weer op de mijne.