Blaire is een onzeker meisje maar ze is zeker niet op haar mondje gevallen. Ze heeft wilt haar diploma halen voor hotel en boekhouding. Zij woont samen met haar ouders en haar broer Jason en haar zus Lisa in een klein dorpje. Tot ze op een dag een b...
Het enigste wat ik nog weet is dat er iemand mij optilt maar daarna wordt het helemaal zwart.
Ik word wakker en het eerste wat ik zie is felle zonnestralen die mijn ogen tegemoet komen. Mijn hoofd tolt en ik heb enorme koppijn. Ik begin te denken aan gisteren, ik kan me niet herinneren dat ik naar bed ben gegaan. Ah ja het zal vast nog een na later zijn van de kater die ik gisteren had.
Maar dat klinkt niet echt logisch want gisteren in de middag was die al over. Het laatste dat ik me herinner van gisteren was dat ik moest wachten op meneer O'Brain in zijn kantoor in het hotel. Maar voor de rest is het één groot zwart gat.
Ik stap uit bed en sta recht een koude vlaag overvloed me. Ik draag mijn pyjama een korte short en een klein topje maar ik kan me niet herinneren dat ik me heb omgekleed. Ik loop naar de badkamer en pak een heerlijke douche en doe dan een handdoek rond mijn lichaam en loop daarmee naar mijn kleerkast.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik haal een comfortabele zalmroze stoffen broek uit met een simpele witte T-shirt en ga daarmee terug naar de badkamer doe dan mijn kleren aan. Met een beetje make-up en mijn haren kamp ik eens goed door en maak er dan een stevige staart van.
Met een tevreden gevoel ga ik naar beneden maar die betrekt direct weer als ik hem zie staan. "Goedemorgen mevrouw Davids goed geslapen?" Vraagt hij me en het enigste wat ik kan doen is daar verbijsterd staan kijken. Ik denk dat ik even de kluts kwijt ben. Gisteren was hij ook zo zonder vreemde aanmerkingen alsof ik hier al jaren leef, maar hoe kan ik hier al in godsnaam jaren leven als ik me het niet eens herinner van de dag dat ik hier toe kwam.
"Ik snap dat je wat vragen hebt, we hebben nog nu ene goed uurtje tijd tegen dat we aan het werk moeten als je wilt kunnen we er nu wel over praten?" Vraagt hij me lief. Nog altijd niet wetend wat ik moet zeggen knik ik maar. Uit mezelf loop ik naar de zwarte zetel en zet ik me erin. Net zoals een popje die wacht op bevelen met een recht rug en recht voor je uit kijken.
Geschraap uit zijn keel maakt me wakker uit mijn kleine dagdroom en kijk ik hem aan. "Wil je wat vragen of?" Komt er wat arrogant uit. Zo die heeft last van moodswings. "Eh j-ja s-sorry waarom kwam je gisteren niet op kantoor en hoe kwam ik hier dan thuis?" Begin ik met een makkelijke vraag. "Ja sorry voor dat mijn vergadering was gisteren wat uitgelopen. Ik ben blij dat je hebt gedaan wat ik je gevraagd hebt en gewacht, toen ik terug in mijn kantoor kwam lag je te slapen op de zetel dus ik heb je naar huis gebracht. En wees gerust voor je in paniek begint te raken ik heb gevraagd aan Marina of ze je wilde omkleden." Een zucht van opluchting gaat door me geen als hij zegt dat Marina me heeft omgekleed.
"Huis?" Vraag ik wanneer hij zijn vraag had beantwoord en hij zij dat hij me naar huis had gebracht maar ik ben niet thuis. "Ja dit is vanaf nu je thuis ik wil dat je vanaf nu hier woont." Antwoord hij me kort. "Maar waarom moet ik nu hier wonen?" En bij dat gezegd zie ik zijn kaak aanspannen en dat zijn spieren beginnen op te spannen om zich in te houden.
"Ik wil niet dat jij ook nog maar één voet in die hoerenbuurt zet." Zegt hij nog redelijk kalm. "Waarom niet?" Vraag ik hem verward. Waarom mag ik daar niet wonen, waarom maakt hij daar zich zo'n druk om en wat heeft hij daar nu mee te maken. Toen ik dat had gevraagd zag ik dat hij helemaal was los geknapt en hij nu razend is. Hij springt recht uit zijn zetel. "Waarom! Waarom denk je dat ik je daar niet laat wonen?! Ben je nu helemaal gek geworden je woont tussen allemaal verkrachters en hoeren! Wat moet de pers wel niet van me denken dat ik mijn assistentes bij hoeren haal! Zie je het al voor je de nieuwe assistente van de baas van het bekende hotelbedrijf is ene hoer!"
Nu sta ik ook recht en ga ik voor hem staan, niet dat het veel nut heeft want hij is zeker 2 koppen groter dan ik. "Dus dat is het hé! Ik mag daar niet wonen voor je ego. Nee dat is te erg iemand die niet veel geld heeft gaat ergens wonen waar hij het wel kan betalen maar O we als het in ene buurt is waar er hoeren wonen want dat is het te erg voor meneer zijn ego. Ah nee wat moet de pers wel denken hé ik ben een hoer o nee. Want het is ook zo hé ik ben een hoer voor je net zoals al je andere assistentes."
"Dat is helemaal niet waar en let op met wat je zegt ik ben nog altijd je baas jij wilt mij niet boos zien. En wat bedoel je met net zoals al je andere assistentes?" Vragend hij kwaad aan me. "denk je dat je secretaresses niets zeggen tegen mij en zeker niet over al je vorige assistentes. Ze waren helemaal niet bang voor je, oke misschien een beetje maar je hebt ze gewoon ontslagen nadat je met hun naar bed bent geweest. Maar zal ik je eens wat zeggen ik ben niet zo, ik ben geen hoer en weet je waarom niet omdat ik nog fucking maagd ben en ik verkoop mijn lichaam niet." Ik laat een klein lachje horen. "Ik weet zelf niet eens waarom ik je dit vertel. Wat kan jou het schelen of ik nu maagd ben of niet of ik nu mijn lichaam verkoop of niet."
"Blaire ik-" "Nee geen Blaire ik ga nu naar mijn werk en ik wil dat je met gerust laat. Vanaf nu is het alsof ik hier helemaal niet woon en jij bent mijn baas ik jou werknemer en niets meer. Van mij part mag je zelf doen alsof ik niet eens besta." Met dat gezegd laat ik hem achter met een mond vol tanden en loop ik het gebouw uit. Ik eet onderweg naar het werk wel iets.
