My stupid boss (Dutch)

Hoofdstuk 39

Eerder: Samen rijden we naar het  werk. Als we er zijn gaan we allebei naar ons kantoor en nemen we  afscheid. Met een verse kop thee kan ik aan de slag met de rest van de  taken die nog moeten gebeuren.

De hele voormiddag was ik gestrest. Er moest van alles gebeuren want kerst stond voor de deur en dat betekende veel klanten. Alles moet op punt staan om de deuren te kunnen openen met kerst. Ik kijk op mijn tablet met mijn takenlijstje wat er allemaal nog moet gebeuren. En ik zucht van de hoeveelheid dat er op staat.

Niet alleen door kerst was ik gestrest maar ook doordat ik een telefoon heb gekregen van mijn mentor. Het eerste trimester zit er bijna op en dat betekent dat ik mijn eerste evaluatie heb. Tyler evalueert me en eerlijk gezegd zie ik daar tegen op.

Ik wil niet dat hij me evalueert om wie ik ben. Ik wil dat hij me evalueert om wat ik al kan en wat ik doe.

Ik wil echt geen vriendjespolitiek ik wil op mijn eigen benen kunnen staan en zeggen ik heb dit helemaal zelf gekund. Maar dit lukt me niet zolang ik niet zeker weet of Tyler me wel eerlijk zal beoordelen. Nu begrijp ik Lisa waarom ze er zo tegen is, zo kan ik toch mezelf niet bewijzen als ik het niet eens eerlijk speel?

Ik wrijf over mijn slapen en kijk eens rond in mijn kantoor. Ik glimlach zacht. Wat hou ik toch van die grote ramen die me de hele horizon laten zien. Je kan er gewoon zoveel uit leren wat je daar allemaal ziet. Ik kan hier echt uren naar kijken.

Oke Blaire concentreer je, je moet nog ontzettend veel doen en jij zit gewoon een beetje naar buiten te staren.

Als ik de deur hoor open waaien zie ik Tyler staan met een grote glimlach op zijn gezicht. Wat heeft hij nu in één keer? Ik wordt eigenlijk zelf een beetje geïrriteerd er moet nog ontzettend veel gebeuren en meneer zit hier als een domme te glimlachen. Het is nu het moment niet om te glimlachen maar om door te doen.

"Wat is er zo grappig Tyler?" Ik draai met mijn ogen en zucht. "Er moet zoveel gebeuren het is ontzettend druk en chaotisch en jij zit hier te lachen." Dan zie ik hem wat bezorgd kijken. Hij loopt naar me toe en neemt mijn handen vast en trekt me uit mijn bureaustoel.

"Hé gaat het wel?" Ik haal mijn schouders op en kijk naar mijn voeten. Hij tilt mijn kin op zodat ik hem recht in zijne groene kijkers aankijk. Ik moet slik van zijn intimiderende ogen. Ik voel mijn benen al rap weer week worden. Moest Tyler me niet vasthebben zou ik als pudding naar beneden vallen.

"Je weet dat je bij mij niet moet doen alsof alles oke is." "Het is gewoon dat ik wat gestrest ben meer niet, je hoeft je echt geen zorgen te maken om mij." "Natuurlijk maak ik me wel zorgen je bent mijn vriendin." Wanneer ik hoor dat hij vriendin zegt voel ik de vlinders door mijn buik heen fladderen.

"Ik zorg wel dat ik aan Pauline vraagt of ze wat werk van je kan overpakken. Want zo te zien moet je nog heel erg veel doen." Hij wijst naar mijn tablet die aanligt met een hoop werk. "Ik niet dat je oververmoeid geraakt." Ik glimlach. "Dankje Tyler dat is heel lief van je." Ik hem een snelle kus op zijn lippen.

Snel trek ik me geschrokken terug. Ik zie een grijns op zijn gezicht ontstaan. "Sorry." "Je hoeft daar geen sorry voor te zeggen. Dit mag je wel vaker doen hoor hier kan ik wel aan wennen." Daarna voel ik 2 paar zachte lippen op die van mij.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Waarom kwam je hier eigenlijk zo vrolijk binnen?" Als ik me terug trek van een geweldige kus. "O ja dat is ook waar ik kwam vertellen dat ik mijn moeder heb gebeld en dat we vanavond komen dineren bij hun." Verbaasd kijk ik heb aan. Zo snel had ik nu ook weer niet verwacht. En wat moet ik zelf aan doen? Wat gaan die mensen van mij denken? Zijn ze aardig?