My stupid boss (Dutch)

H O O F D S T U K 2 (herschreven)

Eerder: S 'avonds laat maak ik nog wat spullen klaar voor in mijn valies te steken en ook de spullen dat ik gekocht had met Sofie. Nadat we klaar waren met shoppen hebben we afscheid genomen want de rest van de week konden we elkaar niet meer zien wat ik wel jammer vond. Als ik klaar ben doe ik mijn pyjama aan en kruip ik in mijn bed. Als ik neerlig besef ik pas dat ik over 6 dagen vertrek.

Nu is het eindelijk zover, ik vertrek vandaag naar Jacksonville eigenlijk ben ik heel erg nerveus maar ik ga me niet laten doen het is niet omdat ik onzeker ben dat ik me ga laten doen. Ik moet me kunnen bewijzen dat ik dit aan kan. Ik ben niet meer het kleine meisje van mijn ouders. Ik moet zelfstandig worden. Het heft in eigen handen nemen. Maar het is toch nog met een bang hartje.

Hoe zou mijn baas zijn? Zou hij wat meevallen of is het maar schijn? Ik heb geen idee maar ik weet wel dat ik er zijn in heb om iets nieuws te ontdekken. Het is net alsof er nieuwe deuren voor me geopend worden. Ik heb gehoord dat hij heel erg knap is, maar ik heb me ingehouden om hem op te zoeken.

"Liefje het is tijd je taxi is er. Kom je naar beneden dan kunnen afscheid nemen." Ik wordt uit mijn gedachten gehaald door mijn vader die me zit te roepen dat de taxi er is. Het is nu officieel, er is geen weg meer terug.

Ik kijk nog voor een laatste keer naar mijn lege kamer en trek dan de deur voor een jaar lang achter me dicht. Ik ga het hier toch wel missen. Ondanks mijn mindere en ook goede band met mijn zus en broer, het is en blijft familie en ik zou ze voor geen goud op de wereld kunnen missen.

Ik loop de trappen af met mijn loodzware valiezen en ik zou Blaire niet zijn moest ik niet onhandig zijn want wanneer ik er ben struikel ik over mijn eigen voeten. "Schat wij zullen dat onhandig gedrag van jou toch nog op ten duur missen." Mijn vader heeft me zien vallen en trekt me lachend recht. Ik doe even het onzichtbare stof van mijn joggingsbroek. Ja ik weet het een joggingbroek is niet het meest modieuze broek die ik heb maar het is een goede broek om bijna vierentwintig uur mee op de vlieger te zitten, dus het kan er wel mee door. Het is niet dat ik indruk op iemand moet maken.

"Ik ga je missen zusje." Mijn 4 jaar oudere broer Jason wrijft in mijn haar en heeft me dan een stevige knuffel. Grr hij weet dat ik het gaat als hij dat doet en toch doet hij het altijd. Ik zie hem grijnzen naar me. Ik leg mijn haar goed en wrijf ook eens over zijn haar. "Ik ga je ook missen Jason." "Blaire voor je gaat moet je me één iets beloven."

Mijn 2 jaar oudere zus, Lisa kijkt me streng aan. Ze is altijd wel wat bezorgder geweest over me omdat ze niet wil dat ik jongens tegen kom die me zullen kwetsen zoals haar ex-vriend heeft gedaan. Ik begrijp het wel maar dit zijn zo'n momenten dat ze moeten kunnen loslaten.

"Eh oké, en dat is?" "Je belt me meteen als je een lekkere jongen ziet want dan pak ik het eerste vliegtuig naar je toe! Ik weet wel in wat voor stad jij gaat en dat is gewoon de stad van de lekkere jongens. Als er ooit 1 jongen jou kwetst hebben ze met mij te maken." Zegt ze me lachend en probeert een streng gezicht op te zetten. Maar niet veel later schiet ze in de lach. Ik schiet ook in de lach, tuurlijk weer zo'n opmerking van mijn zus ik had niks anders kunnen verwachten. Ik ben blij dat ik en mijn zus zo goed kunnen opschieten met elkaar, ik zou me echt geen betere zus kunnen wensen. "Ik denk dat ik dat beter niet doe." Zeg ik lachend. "Tuurlijk wel." zegt ze vastbesloten. En geeft me daarna nog een stevige knuffel en een kus op mijn kruin.

Ik loop naar mijn ouders toe en geef ze een stevige knuffel en zij knuffelen mij bijna doodt. Ah ja wat had ik anders kunnen verwachten hun dochter gaat aan de andere kant van de wereld wonen. Ik zie dat mijn mama aan het huilen is. Aansteller dat het toch is. "Mam, niet huilen we bellen elke week en ik kom zoveel mogelijk in de vakantie op bezoek. Ik beloof het oké, maar jullie moeten jullie ook sterk houden." Spreek ik hen allemaal liefdevol en met veel moed toe. We zijn een erg hechte familie en als er 1 iemand weggaat valt dat toch op. Het was hetzelfde toen Jason en Lisa apart gingen gaan wonen. Het was een drama! Ik ben hun enigste dochter die nog thuis woont en die nu ook weggaat.

Ik hoor de taxi tuuten als teken dat ik door moet doen.

"Jongens ik moet echt gaan." Ik geef iedereen nog vlug een knuffel en trek mijn koffers dan met me mee. "Daag, we zullen je missen." "Veel succes daar." "Doe de groeten aan de lekkere jongens van mij en bel mij dan." Dat zijn de zinnen die mijn familie zegt voordat ik in de auto stap en de taxi vertrekt, op naar mijn nieuw leven in Amerika. Ik zwaai nog vlug even tot ik ze niet meer zie.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik zit nu op het vliegtuig na al die douane en scanners ben ik eindelijk op het vliegtuig. Maar het was te mooi om waar te zijn. Het vliegtuig is nog maar opgestart of de oude man naast me begint te snurken. Een kind naast me is ook niet veel beter want die is aan het wenen. Och in wat voor wereld ben ik beland. Ik doe vlug mijn koptelefoon op in de hoop dat ik niks meer hoor en zet mijn Spotify-lijst op, dat zal dan maar de rest van de vlucht muziek luisteren.

Na een tijdje wordt ik wakker gemaakt door een stewardess die zegt dat we gaan landen. Ik wist zelf geen eens dat ik in slaap was gevallen. Als ik goed luister dan hoor ik dat mijn playlist nog aan ligt. Die zal ik wel vergeten af te zetten.

Als ik uit het vliegtuig ben dan zoek ik mijn koffer. Maar het is niet zoals in de sprookjes dat je hem in 1 2 3 hebt nee, Ik moet me wurmen tussen als die stinkende mensen en baby's die wenen, mensen die ruzie aan het maken zijn omdat ze dezelfde koffer hebben of mensen die hun koffer helemaal niet kunnen vinden.

Als ik eindelijk de loopband zie, dan zie ik dat mijn koffer net is gepasseerd. Moet ik weer hebben.

Ik spring op de loopband en ik hoor wat mensen schelden en roepen van 'gek kind' en 'pas eens op' en 'wacht je beurt af', maar ik luister er niet naar, ik denk nu alleen maar aan mijn koffer en zo snel mogelijk van al die irritante mensen weg komen. Ik pak mijn koffer en spring van de loop band af. Na een tijdje wachten heb ik ook mijn andere koffer. Ik wurm me weer tussen al die mensen en dan eindelijk ben ik van de drukte weg met mijn karretje waar mijn valiezen op liggen zoek ik mijn nieuwe huisgenote.

Ja huisgenote mijn ouders zijn nu ook weer niet zo rijk en ik wou totaal niet dat ze zouden moeten opdragen voor mijn woning want ik heb gezegd dat ik zelfstandig moet worden dus heb ik gezocht naar iemand die een huisgenoot zocht en waar het niet zo duur is.

En je gaat mij nu echt gestoord vinden of gek vinden maar ik kon niet anders ik woon in de buitenwijken van Jacksonville waar de mensen wonen die, ja hoe zal ik het zeggen de prostituees en de mannen die gevaarlijk zijn. Maar ik kon niet anders en daarbij ik red me wel.

Misschien valt het allemaal wel mee en is het juist een erg vriendelijke vrouw. Ik wed dat we echt goede vriendinnen gaan worden.

Dan zie ik een vrouw die ongeveer begin de 20 is, met een bordje te zwaaien waar mijn naam op staat. Nou dat bordje vind ik niet erg, maar het is de persoon die het bordje vast heeft tsja hoe zal ik het zegen om vriendelijk te blijven. Ze is een hoer. Dat zie je zo haar kleding die ja ik zou het niet echt kleding noemen het is net kleding die iemand een paar maten te klein gekocht geeft. Maar ik denk wel dat ze vriendelijk zal zijn.