My stupid boss (Dutch)

hoofdstuk 41

Eerder: Het duurt niet lang voordat ik wordt tegengehouden en tegen de muur wordt gedrukt. "Dus jij bent degene die mijn kleine broertje zijn hart heeft doen smelten?"

Er is een ijzerige spanning te voelen tussen ons. Hij kijkt me doordringend aan waarvan ik de kriebels krijg en nee het zijn niet de leuke kriebels. De manier waarop hij dat zei was geen spontane manier. Waarom doet hij dit nu? Heb ik iets misdaan? Is hij daarom zo stil aan tafel? Talloze gedachten schieten door me heen.

"I-ik." Ik heb geen idee wat ik moet zeggen tegen hem. Al lijken Tyler en Alex niet op elkaar maar damn god wat kunnen ze allebei goed intimiderend kijken. Ik voel mijn keel droog worden.

"Wat is er schat? Weet je even niet wat te zeggen? Dat geeft niet hoor, ik sta er ook versteld van." Met 1 hand houd hij de muur achter mij vast en met zijn andere hand houd hij een pluk haar van mij vast die hij rond zijn vingers draait. "W-wat wil j-je van me?" Krijg ik er dan toch weer stotterend uit.

"Oh schat van mij moet je geen schrik hebben hoor. Ik verzeker je dat je bij mij in veilige handen bent. Bij mijn klein broertje daarin tegen." Er hangt en vieze grijns rond zijn lippen. "Wat bedoel je daarmee?" Hij zegt niks er komt alleen een korte grinnik uit. Ik begin schrik te krijgen van deze vent.

"Daar kom je wel nog achter. maar in de tussen tijd." Hij laat mijn haarpluk los en glijdt met zijn hand over mijn wang. Ik krijg rillingen over heel mijn lichaam. Zijn vingertoppen gaan zachtjes heen en weer dat je ze haast niet zou voelen maar ik voel ze wel heel erg duidelijk zelfs.

"L-laat me alsjeblieft los." Ik probeer me los te maken maar tevergeefs, zijn hand die tegen de muur lag duwt me aan mijn borstkas terug. "Dat dacht ik niet. Kijk ik snap het wel wat je in mijn broer ziet hoor. Hij is knap, onweerstaanbaar, rijk en zo veel meer. Ik ga eerlijk met je zijn Tyler is altijd al een betere versie geweest van mij. Maar dat hij nu ook de mooiere meisjes aan het inpikken is kan ik het niet laten om daar een stokje voor te steken."

Is hij nu echt serieus! Hij is gewoon jaloers op Tyler, en wat voor reden ook. Hij heeft echt helemaal niks waar hij kan over klagen. Dit pik ik echt niet. Maar jammer genoeg ben ik veel te bang om mijn mond open te doen.

"Alex s-stop." "Hmm jou naam rolt zo goed uit dat kleine mondje van jou." En voor ik het weet drukt hij zijn lippen tegen de mijne. Ik sta letterlijk verstelt. Is dit nu bedriegen? Bedrieg ik Tyler nu omdat hij zijn mij zoent? Maar ik zoen hem niet terug. Hard genoeg duw ik Alex weg en geef hem een knietje en valt op de grond. Wat dit voor mijn nu een teken is om het op rennen te zetten.

Ik loop allerlei gangen door waarvan ik niet eens weet of het wel de juiste zijn. Maar op dit moment maakt het allemaal geen ene moer uit als ik maar weg ben van die psycho. Hoe kan hij dit nou doen tegenover zijn eigen broer. Zo kan je toch niet zijn en bovenal heeft hij geen enkele reden om jaloers te zijn. Hij heeft tenminste een leuke jeugd gehad dus hij mag nergens om klagen.

Ik zet mijn snelheid een standje hoger als ik achter me voetstappen hoor. Ik vlieg door de adrenaline tegen een harde borstkas aan. "Hé hé, gaat het wel?" Ik kijk op en zie Tyler die me vasthoudt met een bezorgde blik op. Hij ziet er zelfs ongerust uit. Ik kijk om me heen en zie dat we in de woonkamer staan met iedereen die rechtstaat van hun zitplaats in de zetel.

Ik voel dat Tyler mijn tranen aan het wegvegen is. Ik had niet eens door dat ik aan het huilen was. Dan voel ik dat ik sneller begin te ademen. Oh nee ik krijg volgens mij een paniekaanval.

"Blaire!" Mijn borstkas gaat sneller op en neer en mijn ademhaling is opgejaagd. "I-ik." "Rustig blijven adem eens die in een uit." Tjah dat is makkelijker gezegd dan gedaan want het helpt voor geen ene meter. "Doe rustig met me mee. In.... En uit.... In... En uit." Samen zijn we op een rustig tempo aan het ademen. Totdat ik al wat normaler kan ademen en mijn paniekaanval verdwenen is.

"Het gaat goed zo schat. Zullen we anders even gaan zitten." Ik schud snel van nee. Ik heb geen tijd om te gaan zitten. Alex kan hier elk moment aankomen. Ik voel de tranen weer stromen.

"Nee, i-ik m-moet lopen. I-ik-" "Hé rustig Blaire wat is er aan de hand." Hij neemt mijn gezicht vast met beide handen en schuift een plukje haar achter mijn oren. Het zelfde haarplukje dat Alex aan prutste. Zegt mijn innerlijke ik. Ik schud die gedachte snel al weg.

"I-ik, A-alex." Dat was al genoeg zo te zien van informatie wat ik zie zijn gezicht strak worden en ik zie hem helemaal aanspannen. "Sarah neem Blaire mee naar buiten voor wat frisse lucht." Sarah komt al snel aangelopen met 2 fleecedekens in haar handen en neemt me mee richting de grote schuifraam die al openstond.

We gaan gaan zitten op een houten bankje dicht bij een vuurkorf die aanlicht en ze reikt me een deken aan die ik dankbaar aanneem. Ik sla hem om me heen en voel da Sarah haar arm ook om me heen slaat en me tegen haar aantrekt zodat mijn hoofd op haar schouder ligt.

Na een ijzerige stilte neemt Sarah het woord. "Wil je me vertellen water gebeurd is?" "Ik weet het niet, het is nog altijd jou broer en ik wil niet dat je slecht over hem zou gaan denken." "Maak je daar maar geen zorgen over dat doen we nu al." Verward kijk ik haar kant op. Wat bedoeld ze daar mee?

"Wat bedoel je?" "Ik bedoel dat dit niet de eerste keer is dat Alex iets uithaalt. Hij staat nogal bekend om zijn sluwe streken die hij uithaalt. Ik denk gewoon soms dat hij er plezier aan heeft andere mensen te kwetsen." Ze kijkt triest voor haar uit. Ik krijg echt medelijden met haar. "Het spijt me voor je." "Jij bent wel echt de laatste die sorry moet zeggen voor Alex zijn gedrag."

Langzamerhand vertel ik haar wat er gebeurd is. Ik vertel haar alles en zij luistert aandachtig naar wat ik te zeggen heb. Soms zie ik haar met een verontschuldigde blik kijken maar dan spreek ik haar al gauw tegen. Ik heb haar gevraagd of ze het wel voor haar wilt houden dat Alex me gezoend heeft voor Tyler want ik denk niet dat ik wil dat Tyler nog meer zou worden op Alex dan dat hij nu al is.

"Sarah, wat is Tyler van plan met Alex denk je?" Ik ben bang dat hij hem hard gaat toetakelen zoals die keer bij Easton en toen had hij nog niet eens een reden om boos te zijn. Waarvan ik de reden eigenlijk nog niet eens weet.

En wat bedoelde Alex dat ik bij Tyler niet in veilige handen ben? Waar kom ik wel nog achter? Heeft hij iets te verbergen voor me? Waarom blijven de vragen en geheimen zich toch opstapelen?

Blijf stemmen!⭐️

Liefs Eline. X