My stupid boss (Dutch)

Hoofdstuk 34

Eerder: "Je bent echt het mooiste meisje dat ook ooit heb gezien weet je dat? En Fuck ik hou echt verdomd veel van je Blaire Davids."

"W-wat?" Ik neem wat afstand van hem en kijk hem met grote ogen aan. "Dat heb je nog nooit gezegd Tyler tegen niemand niet." "Dat is omdat ik wachtte op de juiste persoon om het tegen te kunnen zeggen Blaire."

"I-ik h-hou van je." Stammel ik nerveus. Er komt een grote lach op zijn gezicht tevoorschijn. "Zeg dat nog eens? Ik moet je het gewoon nog eens horen zeggen." "Ik hou van je Tyler O'Brain."

Uit opwinding loopt hij naar me toe en tilt hij me toe en draait hij me in de lucht rond wat me hard laat lachen. Ik sla een korte gil als hij me ronddraait. "Ik hou ook van je Blaire. Verdomd veel zelf." Hij geeft me nog een kus op mijn lippen en geeft me dan een lange knuffel.

"Beloof me dat je niet weg gaat." Hij trekt zich terug en houdt mijn gezicht met zijn beide handen vast en kijkt me aan. Ik schud mijn hoofd. "Ik ga niet weg." Ik zie zijn gezicht oplichten als ik dat zeg. "Op voorwaarde dat je ervoor zorgt dat we niet meer samen gefotografeerd worden of in de media terecht komen anders mag jij het gaan uitleggen en ik wil het niet oké? Ik wil niet dat ze het te weten komen en dat Lisa boos op me is."

"Ik beloof het en als het toch ooit gebeurt dan vlieg ik zelf naar België en ga ze het uitleggen wat voor een fantastisch meisje je wel niet bent en hoeveel ik het met je meen en van je hou."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Later op de dag kijken we samen naar een film en lig ik tegen hem aan op de zetel. Ik voel hoe hij iedere keer over mijn haar streelt waardoor ik niet kan opletten en niet meer mee ben met de film.

Ik gewoon niet geloven dat ik nu een relatie met hem heb. Eerst konden we elkaar niet uitstaan en toen hadden we ene wapenstilstand wat uitdraaide tot liefde. Ik hou echt van deze man en zou hem voor geen 1 willen ruilen op deze wereld. Het is nu zaterdag, wat betekent dat ik een vrije dag heb. Tyler moest normaal werken maar heeft ook vrij genomen.

Ik denk dat hij daar wel eens van geniet, van wat rust. Hij heeft het ook verdiend na zoveel werken.

Maar toch zijn er nog dingen waar er vraagtekens voor zijn. Bijvoorbeeld waarom Miranda die ene keer zo raar reageerde toen ik haar iets vroeg. Ze zij toen dat het me allemaal later wel duidelijk zou worden. Maar dat is me nog altijd niet duidelijk.

Ik moet direct terug denk aan dat moment toen ik voor het eerst voorstelde om alleen te gaan wonen. Dat was de eerste keer dat er vraagtekens opstapelde.

~Flashback~

"Eh ik moet je iets vertellen." Begin ik zachtjes. "Vertel." Zegt hij nadat hij een slok van zijn koffie had genomen. "Wel met de loon die ik nu heb, heb ik een appartementje gevonden die betaalbaar voor me is en niet ver van het werk is en ik heb over 2 dagen met de makelaar afgesproken. Dus dat wou ik je even zeggen dat je binnenkort geen last meer van me hebt." Ratel ik aan één stuk door.

"Nee." Antwoordt hij kort. "Wat bedoel je 'nee'?" Vraag ik hem verbaast. "Nee je gaat niet verhuizen je blijft hier wonen." Beveelt hij me, en hij kijkt me emotieloos aan. Wat bedoelt hij daar nou weer mee ik mag toch wonen waar ik wil. "Het was geen vraag het was gewoon een mededeling." Antwoordt ik op zijn rare antwoord. "En van mij was het ook gewoon een mededeling, je gaat niet verhuizen." Maakt hij me nog een keer duidelijk.

Nu spring ik recht uit mijn stoel. Met ene beetje ene kwade uitdrukking op mijn gezicht kijk ik hem an ik voel de woede in me opkomen en voel ook dat mijn vrolijke stemming van daarstraks compleet verdwenen is. "Ik vroeg niet om je toestemming!" roep ik een beetje kwaad naar hem. Hij staat nu ook recht voor me en antwoord rustig terug. "En toch krijg je die en mijn antwoord is nee." "Maar ik wil hier helemaal niet wonen!" Eigenlijk een beetje wel maar ik wil Marina en mijn baas niet tot last zijn en ik wil ook wel mijn eigen privacy. "Je wil hier wel wonen alleen weet je het nog niet." Verbaasd en verwaarloosd kijk ik hem aan, meent hij dit nu gaan we die toer op.