Blaire is een onzeker meisje maar ze is zeker niet op haar mondje gevallen. Ze heeft wilt haar diploma halen voor hotel en boekhouding. Zij woont samen met haar ouders en haar broer Jason en haar zus Lisa in een klein dorpje. Tot ze op een dag een b...
Eerder: "Weetje wat laat maar, vergeet wat ik gevraagd heb het was dom. Ik moet niet altijd geloven wat anderen zeggen." "Blaire, stop niet beginnen ratelen. Het is waar wat Annette zegt. Ik heb gevoelens voor je."
Ik kijk hem geschrokken aan. Met open mond en ogen kijk ik hem aan. Ik weet helemaal niet wat ik moet denken. Vind ik hem ook leuk? Meent hij wel wat hij zegt of is het een truc. Wat als we een relatie hebben kan ik dan nog terug naar huis? Mag een baas wel met zijn stagiaire een relatie hebben? Voel ik iets voor hem? Allemaal gedachten spoken door mijn hoofd. Ik weet helemaal niet wat ik moet denken.
"Alsjeblieft, Blaire zeg iets. praat tegen me. Scheld me uit. Roep tegen me. Maar doe alsjeblieft iets ik wordt bang van die stilte van je." Praat hij voor het eerst tegen me sinds-. Ik weet niet sinds wanneer ik heb de tijd helemaal niet in de gaten gehouden. Het enigste wat ik kon doen was denken. Piekeren.
Dan schiet ik wakker en kijk ik hem weer aan. Hij kijkt me een beetje bang aan en nerveus maar toch ook liefdevol. Helemaal niet de Tyler die ik normaal ken van in het begin toen ik hier aankwam. "Wanneer?" Vraag ik hem dan. Het is het enigste wat uit mijn mond kwam sinds een eeuwigheid. "Hoe bedoel je?" Vraagt hij me. Hij wilt mijn hand vastnemen die op tafel ligt maar uit schrik trek ik hem terug en leg ik hem op mijn schoot bij mijn andere hand die daar al lag. Ik zie hem een beetje teleurgesteld kijken.
"Wanneer was het moment dat je gevoelens voor me kreeg?" Vraag ik hem duidelijker. Ik ben trots op mezelf dat ik een hele zin uit mijn mond geperst kreeg. Ik zie mijn glas rode wijn staan en krijg opeens een grote drang om een slok te nemen en dat doe ik ook. Ik pak mijn glas en neem er een grote slok uit.
"Misschien is het beter als we in de zetel gaan gaan zitten." Ik knik toestemmend. Ik sta recht en ik pak mijn glas mee naar de zetel, want ik denk niet dat ik dit gesprek ga kunnen overleven zonder mijn glas wijn. Ik ga in de zwarte zetel gaan zitten en trek mijn benen tot bij mij.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
(Nog eens voor de duidelijkheid moest dit je helpen zodat je je beter kunt inbeelden.)
Hij gaat op 1 meter afstand van me zitten. Ik denk zodat hij me niet wilt laten schrikken of niets wilt laten forceren wat ik op zich wel lief vind. "Nou?" Vraag ik hem nog eens. Als hij even in zijn gedachten zit. "Eh ja sorry, nog wat wijn?" "Ja graag maar vertel nu." Hij schenkt me nog wat wijn in en negeert mijn vraag. Ik geraak een klein beetje geïrriteerd, het werkt een klein beetje op mijn zenuwen het is net alsof hij deze vraag expres ontwijkt.
"Tyler!" "Ja sorry ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen." "Eh de waarheid misschien?" "Ja sorry het was het moment dat je exact 3 keer op mijn deur kwam kloppen en ik open deed en het mooiste meisje zag wat ik ooit had gezien, toen je kwam solliciteren voor de stageplaats." ik trek mijn wenkbrauwen op. Ik voel me lichtjes blozen. "Je bedoelt toen ik klopte op de deur en jij als een arrogante zak de deur opendeed." Ik zie direct wat schuld in zijn ogen en voel me direct schuldig. "Sorry ik- dat was gemeen van me je kon er helemaal niet aan doen."
"Het is niets je hebt gelijk ik deed inderdaad arrogant de deur open. Maar wie zegt dat ik een zak ben." Zegt hij een beetje uitdagend maar toch wat grappend. Ik neem nog een slok van mijn glas wijn die ik in mijn hand heb. "Ik zeg dat." Zeg ik wat uitdagend terug. "Wel ik zal me bewijzen dat ik dat niet ben. Kijk ik weet dat ik soms een klootzak ben maar ik werk eraan. Ik heb gewoon eenmaal meer tijd nodig om iemand in vertrouwen te nemen en ik wil graag jou in mijn vertrouwen nemen." "Tyler je kent me helemaal niet goed." Hij gaat wat dichter bij me zitten en pakt het glas uit mijn handen en zet op het zwarte tafeltje voor de zetel. Hij neemt mijn handen vast.
"Laat me je dan leren kennen. Ik beloof dat ik met niet zal gedragen als een klootzak maar god Blaire toen ik je door die deur zag binnen lopen kon ik mijn ogen al niet meer van je afhouden. Je was zo verlegen en schattig. Ik heb je sindsdien altijd in de gaten gehouden ik kon gewoon niet stoppen met aan je te denken.
Daarom was ik in die club die nacht toen je werd lastig gevallen. ik was bang dat je daar met een man zou gaan dansen en die leuker zou vinden dan mij. Daarom heb ik je bij mij laten intrekken. Ik kon het gewoon niet aanzien dat je bij iemand woonde waar dagelijks 5 mannen over de vloer kwamen en je daar zagen en allemaal op je zaten te geilen. Ik kon het niet aanzien." Hij neemt even pauze en ik zie aan hem dat hij het moeilijk heeft om dit te vertellen en geef hem daarom een kneepje in zijn hand en een knikje.
"Ik was misschien wel afstandelijk en bazig maar dat was omdat ik bang was. Ik was bang dat je iemand leuker ging leren kennen. Toen je me vroeg of je kon verhuizen naar een eigen appartementje werd ik helemaal gek vanbinnen. Ik wou niet dat je ging dus verzon ik een smoes. Ik kon je niet in de gaten houden ik kon niet zien of er andere mannen bij je kwamen dan ik. En ik weet dat dit allemaal heel erg creepy lijkt maar ik wist niet wat ik moest. Ik werd gewoon gek vanbinnen en de jaloezie begon te stijgen in me. Iedere keer als ik je zag bonst mijn hart als een gek en voel ik me direct gespannen maar zodra je iets zei dan ontspande ik me direct. Ik heb je nodig Blaire alsjeblieft."
"Tyler het is goed." Hij kijkt op van onze handen waar hij naar het kijken was. "Ik zeg niet dat ik ook gevoelens voor je heb maar ik wil eraan werken voor ons. Ik wil dat we elkaar stap voor stap leren kennen. Niet te overhaast. Maar dan moet je me 1 ding beloven." Hij knikt gelijk als een trouwend hondje. "Ik beloof je alles eender wat ik zal het doen."
"Je moet me niet meer achtervolgen als een creep en me gewoon mijn gang laten gaan. Ik wil niet meer dat je dingen voor mij beslist en ik wil niets te snel doen. En ik wil ook dat je op het werk zwijgt van ons." Wijs ik hem toe. "Ik beloof het. Ik beloof dat ik je niet meer zal controleren en je eigen gang laten gaan. Ik beloof het echt waar." Belooft hij me en hij heeft een kus op mijn handen.
Na deze hectische avond ben ik direct gaan slapen. Al was dat een beetje moeilijk ik lag steeds te piekeren ik kan gewoon niet geloven dat hij dat allemaal zei. Ik kan ook niet geloven dat hij me al die tijd in de gaten hield. Geeft hij dan echt zoveel om mij? Of houdt hij me toch alleen maar voor de gek. Mijn hart bonst als een gek al heel de avond en toen hij me aanraakte de tintelingen vlogen er vanaf. Misschien moet ik hem toch een kans geven.
Hey hier weer een nieuw hoofdstukje ik dacht dat ik jullie maar beter niet te lang kon laten wachten op een nieuwe want dit is toch een moment waar iedereen zit te wachten en ik zou zelf niet kunnen wachten op zo'n hoofdstuk ik zou het ook altijd direct willen lezen wat het volgende zou zijn. Ik vond het echt leuk om dit te schrijven. Hopelijk vonden jullie het mooi. Vergeet niet te stemmen.
