My stupid boss (Dutch)

hoofdstuk 37

Eerder: Als ik na een halfuurtje Jade zie die haar hakken aftrekt en de luide muziek aanzet waarna ze begint te dansen op de maat van de muziek, verbaast het me ook niet dat ze struikelt over haar voeten want ze is al redelijk wat aangeschoten. Achter mij hoor ik Easton in de lach schieten om Jade. Jade kijkt juist op waarna ze naar mij lacht en me mee trekt naar haar zelfgemaakte dansvloer zodat ik met samen zit te dansen als een gek. Dit gaat een langgge avond worden zo te zien.

Het is een week verder. 1 verdomde week en ik ben nog niet 1 ding over wat er vorige week gebeurt is. Ik heb hem zelfs bijna of amper gezien. iedere keer als ik nog maar een gesprek probeerde te starten, dan liep hij weg of negeerde hij me compleet.

Gaat dit iedere keer zo zijn als meneer hem iets tegen valt. Ik kan toch geen band met iemand opbouwen als ik er niets eens deftig een gesprek mee kan opbouwen. Hoe kan ik hem nu begrijpen en er voor hem zijn als hij me niet in zijn vertrouwen neemt?

Als ik denk van is hij het wel waard? Dan denk ik van misschien is hij dat inderdaad helemaal niet. Hij is arrogant, koppig, onweerstaanbaar, agressief en dominant. Ik kan die dingen allemaal niet aan. Maar dan denk ik weer aan al die leuke momenten die we al en nog kunnen beleven. Aan de momenten wanneer hij de liefste man is die ik ooit heb ontmoet. Aan de keren dat hij zich openstelde aan me. Bijvoorbeeld toen we in het restaurant waren op onze eerste date, of toen hij me vorige week de liefde verklaarde. Dat heeft me een teken van: het is niet hopeloos, het komt allemaal goed en we slaan hier doorheen.

Hij is ook de meest intelligente, knapste, liefste en zachtste man die ik ken. Misschien heeft mijn onderbewustzijn gelijk en moet ik dat allemaal nog een kans geven en hem recht in zijn gezicht confronteren waarom hij zich de laatste tijd gedraagt als een klootzak.

Dan vliegt de deur van mijn kantoor open. Ik hoef niet op te kijken wie het is. Er is maar één persoon die ze een entree maakt waar iedereen van opkijkt. Ik kijk er niet meer van op. Ik typ rustig verder op mijn laptop en loop dan naar de printer die links van mijn bureau staat tegen de muur. Terwijl de documenten aan het printen zijn hoor ik zijn stem.

"Heb jij niet door dat ik ben binnen gekomen?" Er zit een kleine dreiging in zijn stem maar het doet me niks. Ik heb mijn recht om boos te zijn en dat ga ik ook doen. Ik weet wat ik allemaal daarnet dacht maar ik kan hem toch niet zomaar vergeven alsof het niks is en hij er zomaar mee weg komt. Nee hij moet maar even op zijn tanden bijten en lijden dat ik hem nu negeer net toen hij mij negeerde. Zolang ik nog geen sorry uit zijn mond heb gehoord hoef ik hem niet te spreken.

"Natuurlijk heb ik je gehoord, ik denk zelf dat de hele verdieping je heeft gehoord. Ik wil je gewoon niet horen." Ik hoor hem zuchten. Hij loopt naar me toe en wilt mijn bovenarm nemen maar ik op dat moment terug na mijn bureau zodra de documenten eruit zijn gekomen.

Ik ga terug zitten en sorteer de papieren even. "Blaire." Ik steek een paperclip aan de papieren en geef ze dan uit zodat Tyler ze kan aannemen. "Wat is dat?" "Dat zijn alle in- en uitkomsten van de afgelopen 5 maanden." "En waarom geef je die aan mij?" Ik rol met mijn ogen en laat een zucht. "Omdat meneer O'Brain er iets niet klopt. Er zit tussen oktober en november een grote kapitale fout." Meteen kijkt hij op van de documenten. "Sorry?" Ik zie zijn blik verharden. "Ik heb dit allemaal daarnet berekent en ik kwam tot een conclusie dat we zeker met een gat zitten van ongeveer €487 000. We zitten met een mol Tyler."

Hij smijt de papieren woest op mijn tafel en kijkt me aan. "Wat?! Wil jij mij nu zeggen dat we bijna €500 000 bestolen zijn!" "Dat is exact wat ik wil zeggen." Ik sta recht en loop om hem heen. Ik ga naar de kapstok aan mijn deur en neem mij jas. Dan draai ik me terug om en kijk hem terug aan. "Los het op Tyler want zo te zien bij december is het opnieuw aan het beginnen en we zijn december. Fiks wat je nog kan fiksen." Zeg ik met een dubbele betekenis. "Waar ga jij naartoe?" Ik zie hem boos kijken. "Lunchpauze." Is het enigste wat ik zeg en loop naar buiten.

       ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Het is avond als ik een met groot lawaai Tyler hoor binnenkomen. Hij gooit zijn jas en tas gefrustreerd op de grond en stampt dan boos naar zijn kantoor. Met een harde klap van de deur kom ik te weten dat hij in zijn kantoor zit.

Zuchtend raap ik zijn jas en tas van de grond en leg het over de zetelleuning heen. Dit kan zo niet langer, het gaat nu zo al dag in dag uit sinds ik hem heb verteld over de grote fout in ons kapitaal. We zijn al weer een week verder en nog steeds heeft Tyler nog steeds niet de moeite gedaan om met me te praten.

Over 10 dagen is het kerstmis. De eerste kerst die ik vier zonder mijn ouders. Ik besef me nu op zo'n momenten wel dat ik hun mis. Ik mis hun gezelligheid en sfeer, hun domme grappen maar ook hun zinvolle toespraken als bij iemand een keer tegen zit.

Dan hoor ik zijn deur weer opengaan en hem de trap afstormen. Hij loopt mijn richting uit en pakt me dan stevig bij mijn middel vast waarna hij me volop mij mijn mond kust. Geschrokken door zijn actie trek ik me los. Hij wil me niet direct los laten. Dan is er maar 1 oplossing over. Ik slap hem hard op zijn wang. Hij deinst geschrokken terug en kijkt me daarna boos aan.

"Wat denk jij van plan te zijn? Je kunt me toch niet zomaar random me beginnen zoenen?!" Ik snap deze man zo niet. Wat is toch zijn probleem? "Ik heb je nodig." Is het enigste wat hij zegt. Het kwam er weer met een kleine dreiging bij maar deze keer ben ik toch wel een beetje bang.

"W-wat bedoel je daarmee?" Hij loopt weer naar me toe en slaat zijn handen stevig om mijn middel wat ik maar laat want ik kan toch niks tegen hem uitbrengen. Leunend tegen de achterkant van de zetel.

Ik zei een grote grijns op zijn gezicht komen. "Soms vergeet ik echt hoe onschuldig je daadwerkelijk bent." Hij begint kusjes te geven tegen mijn kaaklijn wat me doet huiveren. "T-tyler s-stop." Krijg ik er me moeite uit. Zijn ene hand glijd via mijn heupen langzaam omhoog net onder mijn borsten stopt hij. "Seks gaat niks oplossen." Hij stopt en kijkt me dan aan,hij gaat met zijn mond naar mijn oor en fluister in mijn oor.

"Seks lost altijd maar dan ook altijd alles waar hoe en wanneer op."

Waarna hij me weer zijn lippen op de mijne drukt. Mijn benen staan week en ik heb het gevoel dat ik elk moment kan omvallen maar door de stevige grip van Tyler blijf ik op mijn benen staan.

Hey hoe gaan de examens bij jullie? Het is bijna vakantie wat betekent dat ik weer veel zal kunnen schrijven. Vergeet niet te stemmen⭐ en een comment✏ is altijd welkom.

Veel liefs Eline. X