My stupid boss (Dutch)

Hoofdstuk 13

eerder:

"Blaire ik-" "Nee geen Blaire ik ga nu naar mijn werk en ik wil dat je met gerust laat. Vanaf nu is het alsof ik hier helemaal niet woon en jij bent mijn baas ik jou werknemer en niets meer. Van mij part mag je zelf doen alsof ik niet eens besta." Met dat gezegd laat ik hem achter met een mond vol tanden en loop ik het gebouw uit. Ik eet onderweg naar het werk wel iets.

We zijn nu al een paar weken verder en ik heb meneer O'Brain niet meer gesproken op een paar korte zinnen en telefoontjes over het werk na. En eerlijk gezegd ik vind het beter zo, zo heb ik minder gedoe en mijn hoofd en heb ik intussen in die paar weken al even tijd gehad om van mezelf te kunnen genieten zonder dat er iemand zegt wat ik moet doen.

Ik denk dat meneer O'Brain het duidelijk heeft begrepen wat ik wou want hij heeft me geen enkele glimlach of blik meer waard niet dat hij dat al veel deed maar toch. In die paar weken heb ik intussen de rest van mijn spullen kunnen gaan halen bij Jade en heb ik vaker met haar kunnen afspreken want O god wat mis ik haar toch, ook al ben ik maar hoogstens 2 weken bij haar gebleven ik mis haar toch.

Ik heb contact kunnen hebben met mijn ouders en Lisa en heb hun vertelt dat ik het goed stel en hun heel hard mis en natuurlijk kon een gesprek met Lisa niet voorbij zonder dat ze moest vragen achter die knappe jongens hier in Jacksonville en achter die beroemde knappe baas van me maar dat gesprek bleef maar kort want ik wou er niet veel over vertellen alleen dt het een ontzettende  grootte klootzak is.

Ook heb ik vaker met Easton kunnen afspreken en kunnen gaan drinken zonder dronken te kunnen worden en mijn baas tegen te komen wat heel erg gênant is. Gelukkig heeft hij ook uitgelegd waar hij was toen ik hem nodig had in de club toen ik bijna aangerand was. Het speet hem heel erg hard en ik zei dat het al lang goed is en dat hij er niet mee hoeft in te zitten.

En nu? Nu ben ik aan het werk, ik ben document aan het ordenen en aan het kijken of de cijfers wel kloppen. Een beetje saai dus maar veel beter dan met Tyler opgescheept te zitten. Dus ben ik blij met het werk dat ik kreeg. Ik heb ook mijn eigen kantoor gekregen waar ik heel blij mee ben want no way dat ik met hem in een ruimte ga zitten waar de spanning is te snijden. Na de laatste bladzijde geordend te hebben sta ik op en loop ik mijn kantoor uit samen met de grote pak documenten en ga er mee naar de administratie.

De oude vrouw die daar altijd werkt kom ik goed mee overeen. Dat is zowel de enigste persoon waar ik het goed mee kan vinden in dit gebouw. En nee ik vind het zeker niet erg. Ook bent ik te weten gekomen dat haar naam Annette is en ze echt alles weet over onze baas.

Klop klop maakt het geluid van de deur die openstaat als ik erop klop. Annette kijkt op van haar klein bureautje waar ze aan zat achter haar computer die nog voor mijn tijd was. "O lieverd jij bent, je hoeft toch niet te kloppen bij mij dat weet je toch." zegt ze vriendelijk tegen me.

"Weet ik maar het is een gewoonte van me, ik heb hier een paar documenten bij me die ik gesorteerd heb. " Ik schud een klein beetje met de papieren in mijn hand als teken dat ik ze vast heb. "Welke datum hebben ze? Zodat ik ze op de juiste plank kan leggen." Van vorige maand denk ik. Zal ik ze anders zelf op de plank leggen?" Bied ik haar aan.

"Nee dat hoeft niet hoor zo oud ben ik nu ook niet hoor. Zolang ik nog kan lopen lukt het me allemaal prima." Grapt ze me en pakt de stapel papieren van me over en legt het dan op de juiste plank. "Eh oke dan nou dan zie ik je nog wel eens." "Lieverd wacht eens even kom eens hier bij." Verbaasd kijk ik op als ik net de deur wil uit lopen.

"gaat alles wel goed met je." Vraagt ze met ongerust terwijl ze over mijn arm wrijft. "Eh ja hoor alles gaat prima." Stel ik haar gerust. "Zeker want ik hoor en zie alles dus ik zie ook hoe het bij jou en Tyler loopt." Meteen betrekt mijn gezicht. "I-ik..." Ik barst in huilen uit alles wat ik de komende weken heb opgekropt gaat er allemaal in een keer uit. Ze trekt me meteen in een knuffel en omhelst me goed. "Oh meisje toch. Is het zo erg?" Ik knik al huilend.

"vertel het me wat is er aan de hand?" "2 weken geleden waren meneer O'Brain en ik in de ochtend in zijn penthouse en hij zei dat ik vragen mocht aan hem stellen waar ik al een tijdje mee in zat. Ik vroeg hem waarom ik niet mocht wonen bij Jade die een prostituee is en hij begon heel te zeggen van wat moeten de mensen wel niet denken dat ik mijn assistentes bij de hoeren haal en  Ik zei hem dat  ik wee waarom ik niet mag wonen bij Jade en ik zei dat het voor zijn ego is, dat de mensen gaan denken dat zijn assistente een hoer is net zoals al zijn andere assistentes." Ik neem een korte pauze en vertel dan weer verder.

"Hij vroeg wat ik bedoel met zoals al zijn andere assistentes en ik zie daarop dat ik het wel wist dat hij met zijn assistentes naar bed ging en ze dan ontsloeg en ik zei dat helemaal niet zo ben en dat ik zelf nog maagd ben en dat ik mijn lichaam niet verkoop. Dus ik zei tegen hem dat ik geen contact meer wil met hem alleen zakelijk want o Annette ik ben zo bang van hem en ik weet hoe het komt." Komt er allemaal in een keer uit. Annette troost mij en ondertussen heeft ze voor mij al een kopje thee gezet en geeft het me aan.

"Lieverd kijk me eens aan." Ik kijk langzaam omhoog weg van mijn thee en kijk in haar bezorgde ogen en geruststellende. " Ik weet zeker dat Tyler je helemaal niet zo ziet als een hoer en hij zeker weet dat jij veel meer voor hem betekend dan jij denkt. Ik kan je vertellen dat hij nog nooit zolang van zijn assistentes heeft afgebleven en respect voor had als voor jou. Je bent tenslotte nog maar 19 jaar ik denk dat hij dat ook wel doorheeft dat jij nog zo'n kwetsbaar meisje bent met nog niet veel ervaring en die voor het eerst de wereld mag ontdekken." "Ja misschien heb je gelijk. Ik moet hem  ook een kans kunnen geven en niet altijd van het slechte uitgaan."

Ik geef haar nog een knuffel en vertrek dan weer. Ik passeer langs meneer O'Brain zijn kantoor en twijfel even of ik mijn excuses moet aanbieden want ik denk dat wel op zijn plaats is. Ik maak me even sterk en moedig mezelf aan dat ik dit wel kan en me niet zo moet aanstellen. Ik loop naar de deur en klop dan aan.

Na enkele seconden wordt er opengedaan en kijken er me 2 prachtige groene ogen aan waarvan ik even was vergeten dat ze zo intimiderend konden zijn. "Eh m-mag i-ik even b-binnen komen?" Vraag ik hem stotterend. Hij doet de deur verder open als teken dat ik naar binnen mag gaan. ik loop zenuwachtig naar binnen en wil gaan zitten op één van de stoelen als ik me bedenk dat ik beter recht blijf staan. Een kleine grinnik laat me op kijken. Blijkbaar vond hij het grappig dat hij me als zo vlot in zijn macht heeft.

"Ik wil me komen excuseren van de vorige keer ik mocht me niet zo aanstellen. Dus bij deze sorry." Zeg ik stilletjes. Ik kan het plezier van zijn gezicht aflezen. O god ik zo onderdanig voor hem en ik weet niet eens hoe dat komt dat ik zo doe. "Sorry kun je dat nog eens herhalen dat laatste ik heb het niet zo goed gehoord?" Zegt hij me om te pesten. "Sorry. " Zeg ik nu wat luider.

Hij knikt goedkeurend. "Ik ben blij dat je je fout hebt ingezien. Maar ik moet me ook excuseren van mijn gedrag. Ik mag met niet zomaar zeggen wat jij moet doen." Ook ik knik dan weer. Een lange ijzerige stilte volgt.

Dan vraagt hij me iets. "Ik zou je eigenlijk iets willen vragen..."

Hey lieve lezers ik hoop dat jullie een beetje genieten van mijn boek. Laat gerust achter wat je ervan vindt. Ik denk dat jullie wel hebben gemerkt dat ik niet echt iets schrijf aan het einde van het hoofdstuk want ik weet niet echt of jullie dat wel leuk vind of juist heel erg vervelend. Als je wil laat het gerust achter. Ik wil ook nog zeggen dat ik zoveel mogelijk probeer te schrijven maar soms is het moeilijk te combineren met mijn schoolwerk maar ik doe mijn best.

Liefs Eline.