My stupid boss (Dutch)

Hoofdstuk 47

Eerder: Als we afgerekend hebben lopen we allebei de winkel uit. "Zullen we anders nog naar die lingeriezaak gaan?" Ze wijst naar de lingeriewinkel aan de overkant. "Dan kun je er nog wat aan Tyler tonen." Vult ze er nog bij aan. Even voel ik me betrapt en ik weet nu niet of ze het doorheeft wat Tyler en ik hebben gedaan. "Ik weet niet ik heb er niet echt nodig." Maar ze sleurt me al de winkel in.

Als we allebei goed uit gewinkeld zijn gaan we ergens in een restaurant lunchen. Gelukkig heb ik haar kunnen overtuigen om me niet al te veel lingerie aan te smeren. Ik was bang dat Tyler plots weer achter me ging staan in de winkel.

Ik bedoel de seks is geweldig maar hij is echt wel in toe openbaar terwijl ik nogal beschaamd en bang ben dat iemand ons zou betrappen. Eerst en vooral had ik zelf niet gedacht dat ik samen met Tyler zou eindigen, maar nu heb ik mijn maagdelijkheid aan deze man gegeven en ben ik stapel verliefd op hem.

En nu heb ik het gevoel dat ik alleen om meer smacht als ik bij hem ben en dat ik alles met hem wil doen en beleven.

Ik wil met hem oud worden, kinderen krijgen, een wereldreis maken, seks, samen wonen, samen werken. Ik heb gewoon het gevoel dat ik bij de juiste man ben en dat ik niet mag twijfelen in wat ik doe. Want ik hou van hem.

Maar ik kan natuurlijk niet verbergen dat ik dit allemaal heel erg excited vind en dit me juist heel erg opwind ook al geef ik dit niet erg rap toe. Ik ben ook gewoon niet het type die deze dingen zou doen, maar het is juist alsof Tyler het foute in me naar boven brengt en ik kan gewoon niet verbergen dat ik het niet leuk vind. Ik heb me al jaren niet meer zo levendig gevoeld en het gevoel gehad dat er iemand echt om me gaf. Meer dan alleen een vriendin of een familielid.

"Wat neem jij?" Sarah haalt me uit mijn gedachten.

Ze wijst naar de menukaart in mijn handen. Ik haal mijn schouders op, het maakt me eigenlijk allemaal niet zo uit. "Ehm ik zal anders hetzelfde als jou nemen. Ik vertrouw je." "Oké dat zal je niet beklagen dit is echt het lekkerste gerecht dat er maar bestaat." Enthousiast klapt ze in haar handen.

Het is me eigenlijk nu pas opgevallen dat Sarah een erg aanwezig persoon is. Dat vind ik erg leuk aan haar.

Ik ben blij dat ik haar heb mogen ontmoeten en dat ze meevalt, want ik zou niet weten wat ik zou moeten doen als ze me niet leuk zou vinden. Ze is zo zorgzaam en aanwezig dat het gewoon bijna aanstekelijk is en dat is juist het gene wat ik leuk vind aan haar.

"Gaat het? Je lijkt nogal in je eigen gedachten." Bezorgd kijkt ze me aan met een kleine glimlach. "Gaat het om het voorval met Alex? Want dat begrijp ik wel hoor, ik zou ook geschrokken zijn." Ze legt een hand op de mijne.

Het gaat me eigenlijk niet om het voorval van met Alex maar om Tyler. Het gaat me maar niet uit mijn gedachten wat hij daar deed in het winkelcentrum en hoe wist hij dat ik precies in die winkel zat? Ik moet niet zo piekeren, het zal wel niks zijn.

"Eh ja, dat zit me al even dwars." Lieg ik tegen haar, want misschien krijg ik van haar antwoorden waarom Alex dat deed. Hij lijkt totaal niet op Sarah en Tyler. cwa karakter dan. "Ja dat snap ik wel hoor, als je ooit iemand nodig hebt om erover te praten sta ik er voor je klaar." Ik glimlach naar haar. "Dankjewel Sarah." Een ober komt onze bestelling opnemen en voordat hij weggaat heeft hij nog een knipoog naar Sarah.

"Oe you go girl." Gil ik haar toe. Ze begint hard te lachen.

"Nee dankje hij is mijn type niet. Alhoewel heeft hij wel een strak kontje." Zegt ze als ze hem nog eens na kijkt als hij langs loopt waardoor ik in de lach schiet.

Ik kijk naar het grote bord met pasta voor me en ben me aan het bedenken hoe ik dit allemaal op ga krijgen. Zo'n grote eter ben ik nu ook weer niet. Maar ik moet niet zo mopperen straks wordt het nog koud. Het is een erg gezellig restaurant in het midden van een winkelstraat waar je het er niet van zou verwachten dat het 1 zou zijn maar zodra je hier binnenkomt valt alle drukte weg en kom je in deze gezellige sfeer.

"Sarah? Mag ik je wat vragen?"

Sarah kijkt op van haar bord met een mond vol pasta wat een erg grappig beeld heeft en ik erom moet lachen. Ze eet haar mond leeg en knikt dan.

"Hoe komt het dat Alex zo is?" Vraag ik haar voorzichtig, straks is dit een gevoelig onderwerp en ik wil me er vooral niet in moeien. Maar ik ben wel nieuwsgierig en ik denk dat ik wel een beetje het recht heb waarom hij zo is. Maar ik wil me vooral niet opdringen, want aan de andere kant is dit misschien niet iets waar ze te koop mee lopen.

Ik zie haar slikken en ze trekt wat wit weg uit haar gezicht. "Hey je hoeft het me niet te vertellen hé. Ik vroeg het me alleen af." Ze glimlacht zacht en verschuift wat op haar stoel.

"Sarah? Gaat het wel?" Ze knikt. "Ja. En natuurlijk mag je dat vragen je hebt er recht op na wat er gebeurt is."

"Alex was niet altijd zo, weet je. Vroeger was hij de beste broer die ik had." Ze neemt een slok van haar water en haalt nog eens adem. Nu ben ik degene die een hand op de hare legt. Ik geef er een zacht kneepje in.

"Je kan me ook alles vertellen hé. Ik ben er voor je." "Dankje Blaire. En dat meen ik, je bent echt een goede vriendin voor Tyler en ik zie nu al als een zus voor me maar ik moet dit tegen je zeggen want ik denk dat je dit moet weten." Ze neemt even pauze en kijkt voor een aantal seconden naar de drukte van de winkelstraat. Ik zie dat ze zich de moet inneemt om er over te praten. Dan moet het wel erg zijn want ik geloof niet dat iemand zoiets uit zichzelf doet. mijn redenering is dat er altijd wel iets moet voorgegaan zijn wat een oorzaak kan zijn van het gedrag van een persoon.

"Alex was echt een lieve broer voordat Tyler er was. Hij was 12 jaar toen Tyler bij ons kwam intrekken. Hij had er helemaal niet op gerekend dat hij een broer kreeg en hij mij moest delen. Ik weet niet wat het was maar er knapte iets bij hem. Hij werd achterdochtiger en sneller boos, hij was arrogant en ik herkende hem bijna niet meer.

Ik denk dat hij jaloers was geworden op Tyler dat hij meer aandacht kreeg van mama en papa omdat hij het nodig had. Tyler was helemaal van de wereld toen hij bij ons aankwam. Hij heeft heel lang niet gesproken en at niet, sliep niet. Meestal staarde hij altijd voor zich uit in de zetel of op zijn bed.

Toen Tyler beter werd en zich als een normale tiener kon functioneren was Alex woedend. Hij vond dat Tyler overal beter in was. Dat hij altijd met de aandacht liep, betere punten haalde, hij dacht dat ik hem leuker vond dat hem. Maar dat was helemaal niet waar. Het enigste wat Tyler wilde was gerust gelaten worden op school. Dat zag Alex natuurlijk niet. De eerste keer toen Tyler een vriendin kreeg was het genoeg voor Alex."

"Ik dacht dat Tyler nog nooit eerder een vriendin had, want dat was wat er mij werd verteld." Verward onderbrak ik haar aan. Nu snap ik het niet meer, Tyler en Annette zeiden altijd dat hij nooit eerder een vriendin had. waarom krijg ik dan nu te horen dat het juist niet zo was? Misschien heeft Tyler tegen me gelogen omdat hij dit juist wou verbergen? Heeft het te maken met zijn verleden waar hij juist niet veel over los wou laten? Ik weet het allemaal niet meer. Ik weet niet meer wat ik moet doen en wat ik moet denken.

"Ja dat is wat er iedereen wordt verteld, maar de echte waarheid daar wordt nooit van gesproken. Daar loopt iedereen juist van weg. Het is net een zwart gat waar je omheen loopt om er niet in te kunnen vallen. Ik denk dat er al jaren niet meer over haar gesproken wordt. Het is een verboden onderwerp dat je op tafel smijt. Dus vraag dan nooit, maar dan ook nooit aan Tyler over Amelie."

Ze kijkt me doodserieus aan. Ik schrik een beetje om haar gedragsverandering. Ik ben nu wel nieuwsgierig naar wie Amelie was. En dat waren ook de volgende woorden over mijn tong rollen.

"Wie was Amelie dan?"

Hey, het is alweer een eindje geleden en het spijt me daarvoor. Daar al het afstandsleren dat we moeten doen wordt ik echt vergeetachtig en ben ik wattpad een beetje uit oog verloren. Dus sorry daarvoor. Maar dat is natuurlijk niet mijn enige excuus want dat is een beetje flauw. Ik ben ook druk bezig geweest voor school. Maar nu ben ik er weer en hoop ik dat jullie mijn verhalen nog altijd willen lezen.

Liefs Eline. X

{💬}{⭐️}