Blaire is een onzeker meisje maar ze is zeker niet op haar mondje gevallen. Ze heeft wilt haar diploma halen voor hotel en boekhouding. Zij woont samen met haar ouders en haar broer Jason en haar zus Lisa in een klein dorpje. Tot ze op een dag een b...
Eerder: "Seks lost altijd maar dan ook altijd alles waar hoe en wanneer op." Waarna hij me weer zijn lippen op de mijne drukt. Mijn benen staan week en ik heb het gevoel dat ik elk moment kan omvallen maar door de stevige grip van Tyler blijf ik op mijn benen staan.
Uiteindelijk kan ik me weer losrukken uit zijn greep. Ik ben nu echt zo boos op hem. Wie denkt hij wel niet dat hij is me hier een beetje tegen mijn wil in aan te gaan raken.
"En nu is het genoeg Tyler!" Woest wandel ik van hem weg zodat ik wat meer persoonlijke ruimte heb. Tyler kijkt me aan met een gezicht dat hij niet weet wat hij fout heeft gedaan. "Het kan me niet schelen hoe jij over seks denkt, maar als je een relatie met iemand aan gaat dan geloof ik ook wel dat je met twee mag beslissen waar, hoe en wanneer je seks gaat hebben!" Ik heb het gevoel dat ik wel op ontploffen sta. Hoe durft hij zo tegen me te doen ik ben geen popje.
"Blaire." Hij kijkt me ook niet al te blij aan. "Wat?!" Ik adem diep in. "Wil je me nu zeggen da jij me mag neuken wanneer je dat maar wil? Als het je godverdomme eens tegen zit dan moet je daarvoor niet zo tegen mij doen. Want dan denk ik dat we per direct een punt kunnen zetten achter deze relatie."
"Nee!" Hij zet een stap dichterbij maar ik hou hem al tegen. "Stop kom alsjeblieft niet dichterbij. Tyler luister, 2 weken heb ik geprobeerd met je te praten en vragen wat er aan de hand is. Maar jij negeerde me compleet en nu doe je zo? Ik snap soms echt helemaal niks van jou, begrijp je dat?"
"Blaire laat het me uitleggen." "O nu wil je plots het wel uitleggen en praten, een beetje laat vind je niet?" "Ik kan je gewoon niet zeggen waarom ik zo doe, zo zit ik eenmaal in mekaar. Ik ben gewoon fucked up, Oké!" Gefrustreerd haalt hij een hand door zijn haar. "Praat dan gewoon met me. Daarom ben ik hier, leg het me uit."
"Dat is het juist dat kan ik niet." Ik loop naar hem toe als ik zie dat hij wat rustiger is dan eerst. Ik leg mijn hand op zijn wang en zeg dan zacht. "Waarom niet, wat is er zo complex dat je het me niet kan vertellen?" "Je zou het niet begrijpen het is nog te vroeg. Maar ik vraag je gewoon en ik weet dat het veel gevraagd is om me te vertrouwen."
Hij neemt mijn hand vast die op zijn wang ligt en neemt dan ook mijn andere hand vast. "Hoe kan ik je vertrouwen als je allemaal dingen voor me verzwijgt?" "Wat kan ik doen zodat je me vertrouwd?" "Neem me mee naar jou ouders, ik wil je ouders graag ontmoeten."
"Oke het is goed ik zal een afspraak maken. Als dat is wat je gelukkig maakt dan zal ik dat voor je doen." Ik glimlach zacht. "Dankjewel."
"Nu wat kan ik doen zodat we het conflict kunnen oplossen met het bestolen geld en de mol te kunnen vinden?" Ik zie een lach op zijn gezicht. "Daar hoef jij je toch geen druk over te maken." "He we doen dit samen remember dus ook dit, en daarbij het is mijn taak om jou te helpen." "Oke het is goed je mag me wel helpen. Ik kan eigenlijk wel alle hulp gebruiken."
"Zullen we naar je kantoor gaan?" Vraag ik hem en maak al aanstalten om naar boven te gaan maar ik wordt al rap tegengehouden. "Nee dat hoeft niet, ik zal anders wel de papieren gaan halen en dan kunnen we hier werken aan de eettafel." Zegt hij nogal gehaast. Wantrouwend stem ik toch maar toe. Wat is er in het kantoor dat ik niet mag zien? Naar mijn wezen antwoordde hij te snel voor zijn doen. Ik besef me nu ook dat ik zijn kantoor nog nooit heb gezien. Ah het zal wel niks zijn ik maak me vast weer druk om stomme en nutteloze dingen.
~~~~~~~~~~~~~~~ We zijn nog de hele avond bezig geweest. De volgende morgen wordt ik nogal vermoeid wakker. Wat eigenlijk wel logisch is omdat we ook de hele nacht zijn bezig geweest. We hebben nog niet gevonden wie de mol is maar we hebben wel al een grootdeel kunnen terugwinnen aan verloren geld en we hebben er kunnen voor zorgen dat het in december ook stop wordt gezet. We mogen dus wel trots zijn op wat we hebben kunnen doen.
Ik sta op en neem een frisse douche zodat ik goed wakker ben. Dan kies ik een leuk jurkje uit en neem dan ook nog een zwarte wollen Bernadette omdat het bijna winter is en toch al redelijk frisjes is en dan doe ik mijn make-up op.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik pak mijn werktas en loop mijn kamer uit. Als ik beneden kom zie ik zoals altijd Miranda druk bezig met het ontbijt. "Goedemorgen Miranda." Groet ik haar. Al snel krijg ik een vrolijke goedemorgen terug. Ik zie dat Tyler er nog niet is. "Heb je lekker geslapen?" "Ja kort maar krachtig." Dan bedenk ik me dat haar iets kan vragen dat ze waarschijnlijk wel kan weten.
"Zeg Miranda mag ik jou iets vragen?" Ze kijkt op van de eitjes die ze aan het bakken was en kijkt me vriendelijk aan. "Tuurlijk."
"Ben je al eens in het kantoor van Tyler geweest?" Ik zie dat gezicht wat vertrekt. Dat is voor mij een ja. "Waarom vraag je me dat?" Terwijl loopt ze met de pan naar de tafel en schept ze de eitjes op ons bord. "Gewoon nieuwsgierigheid." Antwoord ik nonchalant. "Ja daar ben ik wel al eens geweest om te kuisen, maar niet zo vaak hoor." "En is er iets bijzonders aan dat kantoor? Iets waardoor ik daar niet naar binnen mag?"
Net wanneer ik zag dat ze wou antwoorden hoor ik een vrolijke goedemorgen van Tyler. Daarbij is ons gesprek afgerond wat ik wel jammer vind want ik wil weten wat hij verbergt voor me en ik weet dat Miranda meer weet. Ze beschermd Tyler door dingen te verzwijgen. Dit is echt niet de eerste keer dat er dingen voor me verzwegen worden.
Tyler loopt naar me toe en geeft me een kus op men lippen. " goeiemorgen schat." Ik krijg een glimlach op mijn gezicht hier kan ik wel aan wennen. "Goeiemorgen."
Samen rijden we naar het werk. Als we er zijn gaan we allebei naar ons kantoor en nemen we afscheid. Met een verse kop thee kan ik aan de slag met de rest van de taken die nog moeten gebeuren.
