My stupid boss (Dutch)

hoofdstuk 26

Eerder:  "Zullen we carpoolen?" Vraagt hij me als we de lobby uitlopen. "Ja is goed." We gaan naar zijn wagen en stappen in. "We moeten wel onderweg nog eens stoppen langs de koffieshop." Zeg ik hem en kijk hem aan als hij de parking afrijd. Hij trekt zijn wenkbrauwen niet begrijpend op. En ik zeg dan. "Ja want mijn baas heeft graag zijn koffie in de ochtend op zijn bureau en ik wil niet dat hij boos wordt dat hij zelf zijn koffie moet gaan halen. Je kent dat wel hé dat gevoel?" Ik hoor hem hard lachen om mijn uitspraak van net en moet zelf ook lachen.

Geklop op mijn deur waakt me uit mijn trans van mijn computer. "Binnen." Roep ik, zodat diegene naar binnen kan. Tyler komt nonchalant de ruimte binnengewandeld met een glimlach op zijn gezicht. Meteen krijg ik ook een glimlach op mijn gezicht. "Ben je klaar?" Vraagt hij me. Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk hem vragend aan. Tuurlijk ben ik niet klaar wat denkt hij wel. Mij nu nog een beetje zitten opjagen ook!

"Waarom zou ik al klaar moeten zijn?" Blijf ik toch een beetje rustig. "We gingen toch vroeger stoppen omdat ik een verassing heb voor je." Nu schiet het me weer te binnen dat hij had gezegd dat we gaan stoppen tegen de middag. Mijn kleine boosheid verdwijnt meteen en ik klap mijn laptop dicht.

"Nu wel!" Zeg ik opgewekt. Ik hoor een kleine lach. O god wat hou ik toch van deze lach, het gebeurt niet veel dat hij lacht maar als hij lacht dan is het echt goddelijk. Ik ben blij dat hij nu wat vaker lacht.

Als ik alles heb afgesloten heb gaan we naar buiten. Hij loopt de straat uit waarop ik vraag. "Gaan we niet met de auto?" "Nee, het is hier om de hoek." Ik knik begrijpend. Na ongeveer 5 minuten stoppen we bij het stadspark. Er komt meteen een lach op mijn gezicht. "Ik hou van het park." Zeg ik opgewekt. ik hoor hem een beetje lachen.

We komen toe bij een open grasplein in het park met hier en daar wat mensen op een bank of iemand die alleen tegen een boom aan het lezen is of aan het slapen. Er ligt een kleed op het gras met een grote rieten mand. Ik vind het zo schattig dat hij gewoon moeite probeert te doen. Meestal zie ik hem gewoon nog als die dominante man die hij was maar ik weet diep van binnen dat dat er altijd zal blijven en dat ik het ook niet erg vind.

Als we zitten op het kleed doe ik mijn schoenen af zodat ik beter kan neerzitten. "Dit had je toch niet hoeven doen Tyler?" Ik kijk hem aan als hij een fles champagne boven haalt uit de mand. Hij kijkt op. "Jawel, als ik dan iets kan of mag doen om jou meer op jou gemak te laten zetten dan doe ik het liever ook goed. Of had je liever nu nog wat cijfertjes zitten typen?" Zegt hij wat plagerig tegen me. Ik schudt lachend met mijn hoofd.

"Nee het is goed zo." Lach ik blij. "Dat dacht ik al, nu doe je ogen eens dicht en proef dit eens." Hij steekt wat in mijn mond en ik proef direct de fruitige en zoete smaak van een aardbei. "Lekker, nu is het mijn beurt wacht." Ik kijk in de mand en zie van alles liggen. Van koekjes tot pannenkoeken, van fruit tot snoepgoed en gebak. Er ligt echt van alles in die mand. Hoe heeft hij dit toch voor elkaar gekregen.

Ik pak er een snoepje uit en steek het in zijn mond. Hij doet zijn ogen direct weer open en zie hem lachen.

na een hele tijd te praten en wat te eten horen we een geklik van achter ons. We kijken achter ons en zien een man staan met een grote camera. "paparazzi." hoor ik Tyler boos mompelen tussen zijn tanden. Een fotograaf van een roddelblad had ons samen gezien en trok een foto van ons waar Tyler duidelijk niet gediend mee is.

"Dit gaat de cover bereiken. Grote baas Tyler O'Brain slaat eindelijk een vrouw aan de haak." Enthousiast maakt de fotograaf nog een foto van ons maar ik draai gelukkig mijn hoofd op tijd nog weg. "Mag ik u vragen om zo snel mogelijk weg te gaan?" Vraagt Tyler aan de man maar hij luistert niet integendeel.

"Mag ik de naam weten van deze prachtige vrouw naast." Ik zie Tyler zich opspannen en kwaad worden. "Neen dat mag u niet en als u nu niet zo snel mogelijk weg gaat zal u uw eigen naam niet meer weten." Dreigt Tyler nu. "Oke het is goed ik zal weg gaan maar dat houd me er niet van dat dit de covers zal halen en we snel uw naam zullen weten juffrouw." Daarna loopt de man op het gemak weg met een grote grijns op zijn gezicht.

Tyler laat ene grote zucht en draait zich weer om. hij begint alles op te ruimen. "Sorry voor dit, ze hebben me al een hele tijd niet meer lastig gevallen voor zo'n dingen want ik haat paparazzi." Begint hij gefrustreerd. Zijn haar valt voor zijn gezicht. "Het is niet erg hij is nu toch al weer weg waarom moeten we nu beginnen opruimen?" Hij draait zich om naar me en laat het kleed op de grond vallen. "Je begrijpt me niet. Je kent zo'n mensen niet, bij hun blijft het niet bij 1 bezoek. Als er 1 komt, komt er ook een andere. die mensen houden alleen maar van roddels en vertellen alleen maar het verkeerde en ik wil niet dat mensen zo over jou denken."

Ik sta recht en loop naar hem toe en hou zijn gezicht met mijn handen vast. "Er gaat niks mislopen geloof me, en als de mensen graag roddels geloven laat ze het dan geloven dat maakt ons toch niet uit. als wij de waarheid weten is het meer dan genoeg. Oke?" Hij knikt. "Dus nu gaan we opruimen en dan gaan we naar huis en gaan we een warme chocomelk drinken met marshmallows en dan kan niemand ons storen." Ik zie hem weer lachen dus dat geeft me voldoening door hem los te laten en verder op te ruimen.

Hij pakt me terug vast en trekt me in een knuffel. "Jij bent echt het meest ongelofelijke vrouw die ik ooit heb ontmoet, weet je dat." Zegt hij me. Ik trek me terug en geef hem een kus op zijn wang. "Ja dat weet ik" fluister ik in zijn oor.

Dag lieve mensen, ik ben terug sorry voor het hele lange wachten maar ik ben beter en ik had ook gewoon heel veel aan mijn hoofd. Maar school is nu weer begonnen en we krijgen allemaal ons vast ritme terug dus ook wanneer ik eens tijd heb om te schrijven en mijn goesting is terug om terug te schrijven. En ik hoop dat jullie ook terug zijn om te kunnen genieten van mijn boek.

Veel liefs Eline.